[Nathalia P.O.V]
"Kailan mo pa nalaman?" Mariin kong tanong kay Jen at hindi sya umimik.
"Come on Jennifer! Answer me!" Sabi ko sa kanya at tinignan nya ko.
"A year after I left him." Ikling sabi nya at napakagat ako sa labi ko.
"At pumapayag ka lang?" Inis kong tanong at tumango sya.
"I don't have a choice! Mahal ko sya. Kaya ayoko syang bitawan. Akala ko kasi mahihintay nya ko." Napatingin ako sa kanya dahil unti-unting tumulo ang luha nya.
"Dapat, hindi mo na lang ako sinundan. Dapat nagkasama na lang kayo" sabi ko at niyakap ko sya.
"Hindi rin Nath. Kung talagang mahal nya ko, magkalapit o magkalayo man kami dapat ako parin. Dapat ako lang. Pero hindi eh..." sabi nya at niyakap ko lang sya ng mahigpit.
-----
"Mommy, are you okey?" Napatingin ako kay Vienna ng magsalita.
"O-of course. I-I'am baby" sabi ko at kiniss nya ako sa cheeks at ipinagpatuloy ang pagkain ng ice cream.
I sipped my shake at napatingin ako sa isang banda.
But before I realize I feel numb and my tears start to flow.
Its JD and Jessy. Kissing.
Ang sakit pala. Talagang ipinamukha na sa akin na huli na ang lahat. Para akong sinampal sa nakita ko. May be I need to accept the truth. Hindi na nya ko mahal.
"M-momyyy..." napatingin ako kay Vienna and I saw her smile lonely.
"Close your eyes mommy. It would be better." Sabi nya at kahit anong pigil ko sa luha ko, hindi ko magawa.
"Im sorry for being too weak Vienna. I know, I told you to be strong but---"
"You are hurting Mommy. Masakit. I can see it. You can't hide. I know you really love Tito JD" sabi nya at pinunasan ang luha ko.
" I love you baby" wika ko at niyakap sya.
Inaya na nya akong tumayo at naglakad na kami papasok ng Condo.
"Mommy. Why are you loving Tito JD?" Tanong nya at pumasok na kami ng elevator.
"Vienna, kapag kasi nagmahal ka. Hindi mo maiintindihan kung bakit. Basta na lang titibok ang puso mo at hindi mo na mapipigilan pa" I explained at pumikit.
* Tingg...
I open my eyes but, damn!
"V-Vienna" I call her and she hold my hand.
"Don't worry mommy, Ill be here. I will be your eyes if you cant see. Hold on mommy. I wont let you." Sabi nya at mas lalong tumulo ang luha ko.
This little girl is now a matured but its to early for her.
"Here mommy" sabi nya at narinig ko ang bukas ng pintuan at pagsara.
"Vienna. Into my room" sabi ko at hinatak na nya ko.
"Sit mommy. Careful" sabi nya at naupo na ako.
Ang hirap ng ganito. Wala akong makita. Paano kung tuluyan na kong mabulag?
"Mommy." Naramdaman ko ang pag-upo ni Vienna sa gilid ko.
"Vienna. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Thank you kasi nandyan ka. Thank you kasi hindi mo pinapabayaan si mommy. Thank you kasi--" hindi ko natapos yung sasabihin ko dahil naramdaman kong niyakap ako ni Vienna.
