Act I: Operation Arcanemesis (Completed)

Chapter 20: MAGNUM OPUS (Apples and Oranges)

CLEOPHEE

Ipinakita ko sa kanila ang nakita kong note. Nakapagtatakang hindi man lang to nakita ng mga pulis. Lahat ng mga posibleng may koneksyon sa krimen minarkahan nila, except for the letter na mukhang hindi man lang nila nakita.

"What does that even mean?", tanong ni Memphis.

"Ric, do you have any idea?", Atlas asked. Kinuha nya yung note sa kamay ko.

"Mismong dugo nya ang ink na ginamit nya sa pagsulat...", gulat naman kaming napatingin ng mabuti sa note. I can't tell, nangingitim na ang dugo. Matagal na nga ang biktima sa lugar nato. She's barely recognized by the authorities dahil sa naaagnas na nyang katawan. Nanatili padin sa kwarto ang masangsang na amoy ng mga natuyong dugo. "Mahihirapan tayo. Hindi pa nakikilala ang biktima. We can't start invesigating, basic info man lang ng biktima hindi natin alam. Dapat dun tayo magsimula—"

"Then move on to the next phase...", usal ko. Natahimik naman sila.

"What?"

"So what kung hindi natin kilala ang biktima? Ipipilit mo bang makilala sya at aksayahin ang oras mo sa pag-aantay ng autopsy nya when you can start investigating right now? We have the letter and other possible objects that might've used against victim. Why look for a cake when you have a bread to eat to?", natameme naman sila sa sinabi ko."I suggest pagtuonan nyo ng pansin ang kung anong meron kayo at wag hanapin ang bagay na wala"

Hindi na nagsalita si Alaric at inilabas ang maliit na notebook at lumayo sa grupo. Nagpaalam din ako na bibili lang ng makakain sa cafeteria, buti nalang at hindi nagsasara ang cafeteria para sa mga night students.

A familiar man caught my attention. Nakaupo ito sa pinakadulong lamesa sa cafeteria. Bukod sa mga crickets, bugso ng hangin lang ang naririnig ko. Hindi abot dito ang wangwang ng police mobile at ambulance, nasa west wing ng school ang storage room at nasa east naman ang cafeteria. Nakatalikod ito sakin at nakasuot ng hoodie. He's posture is familiar, parang nakita ko na dati, I'm just not sure when. Mag-isa lang ito at may kung anong kinakalikot na hindi ko naman makita dahil nakatalikod nga sya.

Nabalik naman ako sa realidad nang tumunog ang cellphone ko. Bahagyang lumingon ang lalaki and immediately looked away. I saw nothing but his dark and dim eyes, nakakakilabot.

He, only wise sees, he, who must be praised.

Agad akong tumakbo pabalik sa crime scene at doon na kinain ang biniling pagkain. Nabasa ko ang text na galing sa mommy ko.

Mom:

Cleo, can we meet? I missed you...

I chose not to reply at ibinulsa nalang ulit ang cellphone.

"Hey, Cleo? I was worried you got kidnapped or something. Gabi nadin kasi, pumapasok na yung mga night students. Baka may nakasalubong ka at naisipan kang pagtripan", sabi nya at kumapit sa kanang braso ko. Typical Memphis.

"You guys found anything?", tanong ko. Umiling si Memphis at humarap sakin.

"I bet Ric's now trying not to admit he's agreeing  with you. He's such a baby. Gusto nya sya ang masusunod at hindi basta basta nagpapaniwala sa iba", sabi nya at dumungaw sa tatlo na nag-uusap-usap. Hindi na ako nakapagsalita nang hilahin nya ako papunta sa tatlo at nakisali sa usapan nila. "Hey guys, so? Aamin na ba kayo? Na sang-ayon kayo kay Cleo and you've been dying to know how to start the investigation without actually knowing the victim and just look at those few evidences we have?"

Walang nagbalak magsalita sa kanila kaya ako nalang."Apples and Oranges, an idiomatic expression use to describe two different persons...possibleng higit pa sa isa ang suspect sa krimeng to. The victim was handcuffed when she was found so...."