Gül Güzeli (Tamamlandı)

Bölüm & 2

Leyla...

Mahallenin en güzel kızı,Cihangir'in sevdam dediği kadın...

Çok alımlı bir kadındı Leyla,yürüdü mü herkes hayran hayran bakardı arkasından.Tek bir kişi hariç.Ece nefret ederdi Leyla'dan.O hiçbir zaman Cihangir'in sevgisine layık görmemişti Leyla'yı.O zaman yaptığı hareket ile de bunu kanıtlamıştı Leyla.

Cihangir dünyanın bütün yükünün omuzlarında olduğunu hissediyordu.O bu duygunun yabancısıydı.Kendisinin sevdiği kadına yan gözle bakmıştı kardeşim dediği adam.

Yerinden kalkıp evine gitmeye çalışırken ayakta durmakta güçlük çekiyordu.Ece yerinden fırlayıp Cihangir'e doğru gitmeye kalkmıştı ki Cihangir "dur" dercesine kaldırdığı eli durmasına sebebiyet vermişti.Gözünden sakındığı sevdasının canı ölesiye acıyordu,bunu ta yüreğinde hissebiliyordu.Ama kime acıyordu canı?Unutamadığına mı yoksa kardeşim dediği adama mı?

Onu böyle bırakamazdı,dur demesi Ece'nin umurumda değildi.Bir çırpıda koşarak Cihangir'in yanına geldi.Kolunu tutup kendine doğru hafifçe çevirdi.

-Cihangir abi!

-Ece,biraz yalnız kalmam lazım.Yarın...

Ece gözlerini devirip konuştu.

-Saçmalama,seni bu halde bırakacak mıyım cidden?Sen hep içine attın derdini.Artık yapma böyle.Benimle,Özgür abi ile paylaş.Dertler paylaşınca azalır,bunu benden daha iyi bilirsin.

Cihangir mahalledekilerin çoğu derdini dinler,bir çözüm bulmaya çalışırdı.O yüzden Cio abi derlerdi ona.Mahallede biri akıl danışacak ona ilk ona giderdi.Ama Cihangir Ece'nin de dediği gibi kan kusar kızılcık şerbeti içtim derdi.Derdini paylaşmak doğasında yoktu.

Cihangir yavaşça kafasını sallayıp tekrardan kaldırıma oturdu.Ece de yanına oturdu.

-Cihangir abi, biliyorum çok seviyordun onu...

-Sorun o değil Ece,sorun benim kardeşim dediğim Savaş bunu bana nasıl yaptı!

Bu cümleyi kurarken elini sertçe yere vurdu.Ece irkilse de belli etmemeye çalıştı,Cihangir'in elini tutup konuştu.

-Sakin ol Cihangir abi!

Cihangir bir süre kafasını yerden kaldırmadı.Ece de sakinleşmesini bekledi.Bir müddet sonra Cihangir elini Ece'nin elinden çekip ona döndüğünde,Ece Cihangir'in gözlerinin dolduğunu gördü.Kısık sesle sordu.

-Ben bu kadar acıyı niye çekiyorum Ece?

Kıyamadı sevdasına Ece.Onu böyle görmek yıpratıyordu kendisini.Şimdi yapacağı harekete kendi bile şaşıracaktı ama her şeyi boşverdi.O iyi olsun da,onun acısını ben çekerim diyordu içinden.

Ece Cihangir'i tutup kendine çekti.Cihangir'in başını göğsüne bastırdı.Cihangir böyle bir şey beklemiyordu ama bu sarılmaya,bu içtenliğe ihtiyacı vardı.Cihangir sessizce akıttı gözyaşlarını.Son kez.

Ece de sessizce içine döküyordu gözyaşlarını.Eğer söylemeye cesareti olsa şunu söylerdi;

"Kalbini hak etmeyen bir kadına verdin Cihangir...İkimizde bu yüzden acı çekiyoruz işte."

Cihangir kendini toparlayıp çaktırmadan gözünün yaşını sildi.Ece'nin yüzüne bakıp gülümsedi.

-Artık dert ortağım oldun,bıkabilirsin bundan ona göre.