(Zawgyi)
ဆရာ ဆရာမေတြကို ကန္ေတာ့ၿပီး
ခန္းမထဲကထြက္လာၿပီး...
ထိုင္ခုံတစ္ခုံေပၚမွာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္.... မတည္ၿငိမ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းေနရတယ္....
ကေလးငယ္ေလး နဲ႕ ေသာ္တာခ်ိဳေလး.ႏွစ္ေယာက္သား သြန္း ရဲ႕ေဘးနားက ထိုင္ခုံေတြမွာ လာထိုင္ၾကတယ္....
"မမ သြန္း တစ္ေယာက္တည္းလား"
"သူငယ္ခ်င္းပါတယ္...ဘယ္နားေရာက္သြားတယ္ မသိဘူး"
"ေသာ္ေလးတို႔ ထိုင္လို႔အဆင္ေျပတယ္မလား"
"ေျပပါတယ္ ဒါနဲ႕ႏွစ္ေယာက္တည္းလား"
"သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္ ဆရာမကခဏေခၚ ထားလို႔ "
"ေယာက်္ားေလးလား "
"ဟုတ္ကဲ့ "
ထိုအခ်ိန္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ေဘးနားကို ဟိုေကာင္ေလး သူတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလး ေရာက္လာကာ
တိုးတိုးနဲ႕ ကေလးငယ္ရဲ႕ နား နားကို စကားကပ္ေျပာေနေလရဲ႕
ဒီအတိုင္းေျပာလည္း ရသားနဲ႕
ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိ ကပ္ၿပီးေျပာရတာလဲ ကေလးငယ္ကလည္း ဘာကိစၥအကပ္ခံတယ္မသိဘူး သူမ်ားေတြျမင္ရင္ တစ္မ်ိဳးထင္ေနဦးမယ္ကြာ
"ဟဲ့ အသြန္း ဟိုမွာ Band က လူေတြ setting ေတြခ်ိန္ေနၿပီ"
စိမ္းလဲ့က လာေျပာ၍ သြန္းလည္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သည္ Band ကလူေတြ ကုပ္ကုပ္ ကုပ္ကုပ္နဲ႕
အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္...
သြန္းၾကည့္ေနရင္း သူတို႔ေတြ လုပ္ေနတာ အဆင္မေျပျဖစ္ေနသည္
သြန္းလည္း မေနသာေတာ့ပဲ ထသြားကာ သူတို႔နဲ႕အတူတူ setting ခ်ိန္ေပးလိုက္သည္
သြန္း နဲ႕ အသိေတြျဖစ္သည့္အတြက္
ေျပာရဆိုရ လုပ္ရကိုင္ရတာ အဆင္ေျပလွသည္ သြန္း ဂီတပိုင္းမွာေတာ့ ဦးေလးျမတ္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြနဲ႕
ေတာ္ေတာ္ေပါက္ေရာက္ခဲ့သည္
အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ လုပ္တတ္သည္
"ေက်းဇူးပဲ သြန္း ေရ သြန္းလာကူလုပ္ေပးလို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ ၿပီးသြားတာ"
"ရပါတယ္ "
သြန္း လည္း ထိုင္ခုံဆီသို႔ပဲ ျပန္လာထိုင္လိုက္တယ္
ေသာ္တာခ်ိဳေလးက
YOU ARE READING
In The End
Random(Zawgyi + Unicode) ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ခ်စ္ပါတယ္...... နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ချစ်ပါတယ်......
