(Zawgyi)
အိပ္ရာက နိုးနိုးခ်င္း ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြက တြန့္ေကြးေနမိသည္
အိပ္မက္ထဲမွာ ကိုကိုပါလာသည္ေလ
ကိုကိုပါတဲ့ အိပ္မက္ေတြတိုင္းက တကယ္ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ။
"နိုးၿပီလား"
"ကိုကို မအိပ္ဘူးလား"
"ငယ့္ကို ၾကည့္ေနတာ...ဒီမ်က္ႏွာေလးကို အရမ္းလြမ္းေနတာကို အလြမ္းေျပေအာင္ ၾကည့္ရမွာေပါ့"
"ဗိုက္ဆာတယ္...
ဒါနဲ႕ ဘယ္ႏွနာရီထိုးၿပီလဲ.."
"၂နာရီခြဲၿပီ....ငယ္ ထမင္းစားမလား အိမ္မွာ ဟင္းေတြရွိတယ္.."
"ကိုကိုခ်က္ထားတာလား"
"ေမေမခ်က္ထားတာပါ..."
"အာ့ဆို စားမယ္...ဗိုက္ထဲမွာ ေအာ္ေနၾကၿပီ"
"ထ...ခ်ီေခၚရမလား"
"ခ်ီ..."
သြန္း ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ကာ ငယ့္ကို ခ်ီလိုက္သည္ ။
ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ ငယ့္ကိုခ်ီကာ ေခၚသြားလိုက္သည္။
ထိုင္ခုံေပၚမွာ ငယ့္ကို တင္ထားလိုက္ၿပီး ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္ အထဲကေမေမခ်က္ထားခဲ့တဲ့ ဟင္းဘူးေတြကိုထုတ္ ငယ္ ပူပူေလာေလာေလးစားရေအာင္ ဟင္းေတြကိုႏႊေး...
ထမင္းကေတာ့ ငယ္အိပ္ေနတုန္းက သြန္းထခ်က္ထား၍ အခုက်က္ေနေလၿပီ။
ေဆာင္း စားဖို႔အတြက္ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ အေသအခ်ာျပင္ဆင္ေပးေနတဲ့ ကိုကို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးက ေဆာင္းအႀကိဳက္ဆုံး အစိတ္အပိုင္းေလး
ေဘးတိုက္ၾကည့္ေတာ့မွ ပိုၿပီးထင္းထြက္ေနတဲ့ ေမးရိုး
ညိုညိုတိုတို ဝါတာတာ အဆင္းရွိတဲ့ မ်က္လုံးေလးေတြက စူးရဲကာ ၾကည္လင္ေနသည္။
လည္ပင္းျဖဴျဖဴေလးကလည္း တကယ္ပင္ စြဲမက္စရာ
ေဆာင္း ကိုကို႔တစ္ကိုယ္လုံးကို ၾကည့္ကာ သေရက်ေနစဥ္...
ေတာက္ ကနဲအသံနဲ႕ နဖူးေလးနာသြားေလသည္။
"ထမင္းစားေတာ့ေလ...ကို႔ကို အဲ့ေလာက္ေငးမေနနဲ႕...
ေနာက္တစ္ခါေငးရင္ အဖိုးအခေပးရမယ္"
"ဘာေပးရမွာလဲဟင္"
သြားစြယ္ေလးေပၚေအာင္ ၿပဳံးလိုက္ရင္း ေဆာင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕ ဖိကပ္နမ္းလာေလရဲ႕
YOU ARE READING
In The End
Random(Zawgyi + Unicode) ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ခ်စ္ပါတယ္...... နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ချစ်ပါတယ်......
