(Zawgyi)
"ကေလး အဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္
ကိုယ္မွားတာပါ ကေလးစားလို႔မျဖစ္တာကို..."
"မဟုတ္တာ...ရ.. ရပါတယ္ "
"ေခါင္းအရမ္းမူးေနေသးလား အသက္ေရာရႉလို႔ရလား ဟင္
ဗိုက္က တအားႀကီး ေအာင့္ေနတာလား"
"ဟုတ္..ဟုတ္ရပါတယ္"
ေဆာင္း တစ္ေယာက္ မတည့္တဲ့အစာကိုစားမိ၍ အစာမေၾကျဖစ္ကာ
ဗိုက္ပါေအာင့္ေနသည္အထိ ျဖစ္ေနေလသည္....
ေသာ့္ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေန၍ ေတာ္ေသးသည္.....
ေသာ့္ရဲ႕ကုတင္ေပၚမွာ လွဲလ်က္ေနေနသည့္ ေဆာင္းအနားကို ကိုကိုက ကပ္လာကာ....
"ကေလးငယ္...ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
"ရပါတယ္..ဆို"
"ေသာ္ေလး ဒီနားမွာ ေဆးဆိုင္ရွိလား"
"ဟို..ေဆာင္းလြယ္အိတ္ထဲမွာ ေဆးရွိတယ္..."
ကိုကို႔ကို ေျပာေနတုန္း ရွိေသးသည္
ေသာ္က ေဆးကို ယူလာသည္.....
"ေဆာင္း ေဆးေသာက္လိုက္ေနာ္.."
"ေရ.."
"ေရာ့ ကေလးငယ္ ဒီမွာ..."
ကိုကိုက ေရသန့္ဘူး တစ္ဘူးကို ကမ္းေပးလာသည္...
ဒါ....ခုနက ကိုကို ေသာက္တဲ့ ေရဘူးမလား......
"ေရာ့...ျမန္ျမန္ေသာက္လိုက္"
ေဆာင္း လည္း လွမ္းယူလိုက္ကာ
ေဆးလုံးတစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲကို
ထည့္လိုက္ၿပီး ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးေတြနဲ႕ ထိေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေရဘူးထဲက
ေရေတြကို ေဆးလုံးဝမ္းဗိုက္ထဲသို႔
က်သြားဖို႔ ေသာက္လိုက္တယ္......
ခ်ိဳလိုက္တာ...ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြႏွင့္
ထိခဲ့တဲ့ေရဘူးထဲက ေရေတြမို႔လို႔လားမသိဘူး....အရမ္းခ်ိဳတာပဲ......
"အဆင္ေျပလား "
" ဟုတ္ကဲ့"
"ေဆာင္း ၁၂နာရီထိုးေတာ့မယ္ "
" ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲ"
"ဆယ္မိနစ္"
"လိုပါေသးတယ္"
ဖုန္းျမည့္သံေၾကာင့္ ေဆာင္းနဲ႕ေသာ္
စကားျပတ္သြားရတယ္....
ကိုကို႔ဖုန္းထံမွျဖစ္သည္...
YOU ARE READING
In The End
De Todo(Zawgyi + Unicode) ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ခ်စ္ပါတယ္...... နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ချစ်ပါတယ်......
