| Tamamlandı |
Furkan : Sana bir şey diyeyim mi?
Furkan : Bence sen benden bilerek hamile kaldın.
Furkan : Çünkü zenginim.
05***: Bilerek hamile kaldın?
05***: Embriyo gel sen yerleş içime
05***: diye mi anlaştım lan ben?
05***: ama haklısın çevrend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
' Bir tarafın uçurum bir tarafın deniz. Ben boğulmaya hazırım.'
*
Sırtımı yasladığım hastane yatağının başlığı metali dolayısıyla yeterince canımı sıkarken Furkanın gözünü kırpmadan beni izlemesi daha çok canımı sıkıyordu. Tek kaşımı kaldırdım ve ' ne var? ' anlamında başımı salladım. Yaslandığı duvarı arkasında bırakarak üç büyük adımda yanımda bitti. Ellerini yorganın üzerine koyup yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
"Ailen yok demiştin?"
Sorarcasına bakarken gözlerimi kaçırıp olduğum yere sindim. Yalan söylemiş sayılmazdım. Sonuçta eğer gerçekten annem olsaydı bunca sene bana acı çektirir miydi? Daha çok eğildiğinde kaşlarımı çatıp cırladım.
"Ne diye dibime giriyorsun be adam!?"
Şaşkınlıktan açılan gözleri esnasında kırışan alnını izledim. Geri çekildi ve kollarını önünde bağlayıp yatağın yanında ki sandalyeye oturdu. Derin nefes verip başımı diğer tarafa çevirdim. Camın arkasında binlerce hayat binlerce acı vardı. Asıl cehemnem burası mıydı?
"Babam ben çok küçükken kanserden öldü. Beni çok severdi. Her gün işten gelirken bana ya oyuncak ya da çikolata alırdı. Çikolatayı o kadar çok severdim ki bir gün almadığı için onu azarlamış ve kalbini kırmıştım. Oysa ki bana o güzel elbiseleri yemekleri almak için akşamlara kadar inşaatta çalışıyor, yoruluyordu. Arkamda bıraktığım tek pişmanlığım buydu. Eğer şimdi ki aklım olsaydı babamdan hiç bir şey istemez sadece bana sıkı sıkı sarılmasının yeteceğini söylerdim. "
Gözyaşlarım yavaşça çeneme doğru yol alırken burnumu çekip başımı eğdim. Saçlarımın yüzümü örtmesi iyi bir şeydi şu anlık. Yatağın bir tarafının göçmesi ile yanıma oturduğunu anladım. Saçlarımı yüzümden çekip yüzümü ona çevirmemi sağladı. O bencil ve şımarık adamın gözlerinden geçen hüzün duvarlarının yıkılmasının bir göstergesiydi. Ellerini saçlarımdan çekmesi için ittim ve gözyaşlarımı silip zoraki gülümsedim.
"Annem ise babam öldükten somra alkolik olup başka adamların evinde yaşar oldu. İşte,benim hayatım bu. Ama artık tek hayatım bebeğim."
Bakışları karnıma inerken elini uzatıp dokundu. Uzak durması için azarlamayacaktım. Çünkü ne kadar bu durumdan hoşnut olmasak da o bebeğimin babasıydı.
" Bir tarafın uçurum bir tarafın deniz. Ben boğulmaya hazırım Mısra. "
*
Selam, ben geldim. 9 k olmamıza çok azıcık kaldı. Hatta ben bu bölümü yayımladığımda olmuş bile oluruz.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın bebeklerim. 💜
