Derler ki; zaman her şeyin ilacıdır. Bu söze inancım eskisi kadar güçlü değil.O gün, onu kendi ellerimle yurt dışına gitmesi için diğerleriyle birlikte taksiye bindiren bendim.
Ama içimde yeşermeye başlayan umutlarımla gönderdim ben onu. O günün;...
SELAAAAM,AŞKLARIM! NASILSINIZ? UMARIM KENDİNİZE ÇOK ÇOK İYİ BAKIYORSUNUZ.AÇIKÇASI BUGÜN ÖYLESİNE MUTLUYUM Kİ...NEDEN Mİ? SİZİN SAYENİZDE! GÜZEL YORUMLARINIZ SAYESİNDE ŞU AN ÇOK MUTLUYUM.GÜZEL İNSANLARIN PARMAKLARINDAN ÇIKAN YORUMLARLA MUTLU OLMAMAK MÜMKÜN MÜ? EVET.ŞİMDİ LAFI FAZLA UZATMADAN YENİ BÖLÜMLE BAŞ BAŞA BIRAKIYORUM SİZİ. ************************************ARYA DİZDAR... 7 MAYIS 2014,İSTANBUL (Yazardan)
Elindeki son bulaşığı da yıkadıktan sonra,çalan şarkıyı durdurup tezgahtaki çöp poşetini alıp çöp konteynırına attı Arya.
Tekrar içeri girip, annesine seslenecekken komşuda olduğunu hatırlayıp sustu.
Kendisi banyodan yeni çıkmıştı ve banyo sırası kardeşindeydi.
Eve bu sefer kardeşinin adıyla seslendi.
"Rana?"
Cevap yoktu. Gülümsedi Arya. Kardeşi ablasından saklanmaya bayılırdı.
Tek tek tüm odaları gezip, ona seslendi. Yoktu.
Hiçbir yerde yoktu kardeşi. Banyolara, tuvalete, dolaplara, balkon masasının altına... Her yere bakmıştı Arya. Rana yoktu.
Arya'nın içine bir kurt düşmüştü. Kaşları çatılırken, ev üstünü hızlıca değişip binadan çıktı.
Evlerinin bulunduğu sokak, ormanlık bir alana bakıyordu.
Bu civardaki bakabileceği her yere baktı Arya.
Rana hiçbir yerde yoktu. Panikle komşuları Candan Ablası'nın evine gitti.
Kapıyı çalışından bile endişe ve öfke dolu olduğu belli oluyordu.
Kapıyı açan Candan, gülümseyerek karşıladı Arya'yı. Ancak bir sorun olduğunu fark etmişti.
"Hoş geldin, Arya. Bir şey mi oldu?"
Arya, panikle başını salladı.
"Candan Abla, annemi çağırır mısın?"
Candan kaşları çatılı bir şekilde içeriden Aslı Hanım'a seslendi. Aslı Hanım, merakla kapıya gelince kızının dehşet dolu yüzüyle karşılaştı. Sormaya korkar gibiydi Aslı hanım.
"Arya. Neler oluyor, kızım?"
Arya, o dakikadan sonra gözyaşlarını tutamadı.
"Rana... Rana yok."
Annesi şok içerisinde gözlerini büyüttü.
"Ne? Nasıl yok?"
"Ben... Bilmiyorum. Her yere... Baktım ama yoktu. Lanet olsun ki onu bulamadım. İçeride, dışarıda... Hiçbir yerde yok..."
Arya hıçkırıklarla anlatıyordu. Candan, içeriden telefonunu alıp eşine haber verdi. Eşi polisti ve yardımı dokunabilirdi.
"Hey! Tamam, sakin ol ablacığım. Rana akıllı kızdır. Uzağa gitmiş olamaz. Onu bulacağız."
Arya hafif de olsa rahatlamıştı. Apar topar dışarı çıkıp, her yere bir kez daha bakıp Rana'ya seslendiler. Sonuç aynıydı. Hiçbir yerde yoktu..
Arya'nın babasını durumdan haberdar eder etmez karakola ve hastanelere göz attılar.
Candan'ın eşi, normalde 24 saat dolmadan eylem gerçekleştirilmemesine karşın, komşularına içtenlikle elinden geleni yaptı.
O günü diken üstünde geçirdiler. Arya, gece boyu kâbuslar görerek uyandı.
O günden sonra Rana'dan haber alınmadı. Herkes, sözleşmiş gibi asla onun adını anmadılar.
O günden Arya'ya kalan tek şey ise, geceleri uykusundan nefes nefese uyandıran acımasız kâbusları ve anne-babasının sonu gelmez büyük kavgalarıydı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
************************************
EVET AŞKLARIM. BİR BÖLÜMÜN DAHA SONUNA GELMİŞ BULUNMAKTASINIZ. ŞİMDİ ŞÖYLE BİR ŞEY VAR, YAZDIĞIM KARAKTERLERİN HER BİRİNİ SANKİ BEN CANLANDIRIYORMUŞUM GİBİ YAZIYORUM. SANKİ TÜM KARAKTERLERİN ROLÜ BENDEYMİŞ GİBİ. KÖTÜLERİN BİLE.. AÇIKÇASI BU BÖLÜMÜ YAZARKEN İÇİM PARÇALANDI. SİZE HEPSİNİN KÖTÜ BİR HİKÂYESİ OLDUĞUNU SÖYLEMİŞTİM, DEĞİL Mİ? BAZILARIYSA GEÇMİŞİNDEN VE GEÇMİŞİNDEKİ AİLE DOSTLARINDA, DÜŞMANLARINDAN BİHABER. MESELA HAYAL. MESELA BURÇAK.. ONLARIN GEÇMİŞLERİ BAMBAŞKA. EVET. KENDİNİZE ÇOK AMA ÇOK İYİ BAKIYORSUNUZ YENİ BÖLÜME KADAR. LÜTFEN, LÜTFEN OY VE YORUMLARINIZI ESİREGEMEYİN. SİZİ ÇOK SEVİYORUM. ÖPÜLDÜNÜZZ!
