M E A N T T O B E

154 13 0
                                    

CHAPTER 31


Nakatitig lang si Lavion kay Yosh na sa ngayon ay nanahimik lang habang ang kaniyang katawan ay nanlalamig at nanginginig. Tinatakpan nito ang kaniyang mga mata dahil hindi nito kayang makita kung gaano kataas sila sa himpapawid ngayon.
Tumatawang inabutan niya ito ng cellophane nong susuka na ito. Agad naman nitong hinablot sakaniya at sumuka nang sumuka habang siya ay hinihimas ang likod nito.

Yosh is afraid of heights, she just found it out. Buti nalang at may back up ang helicopter na sinasakyan nila ngayon at buti rin ay tatlong helicopter ang sumundo sakanila. Nag-iisa si King sa isang helicopter. Sa isa namang helicopter ay don sina Nima at KBum. Tinanong niya kanina kung bakit hindi pinasama ni KBum ang grupo niya pero sinamaan lang siya nito nang tingin kaya hindi na siya nagtanong pa.

“You okay?” pagtatanong niya kay Yosh nong matapos na itong magsuka at inabutan ito ng tissue.

Huminga naman ito nang maluwag habang nililinis nito ang kaniyang labi at tumango. Nilagay naman ni Lavion ang sinukahan nito sa trash bin at hinawakan ang kamay nito at pinisil ang kalamnan ng kaniyang kanang kamay sa pagitan ng hintuturo at hinlalaki nito. Umungol naman ito habang nakasandig sakanilang upuan.

Tumawa siya. “You’re weak.”

Hindi ito nagsalita. Iyon ang nangyare sakanila sa buong byahe nila hanggang sa nakarating na sila sa isang pantalan, bumaba sila at pumasok sa tatlong kotseng sumundo sakanila.

NAKATINGALA lang si Yosh sa isang malaking mansion na kanilang pinasukan na hindi niya masasabing mansion ba talaga iyon o palasyo. This is something new to him. Something really unbelievable for him. At hindi niya lubos maisip na ganito kayaman ang nakatatandang kapatid ni Lavion. He is taking back his decision on coming with her. He feels embarrassed.

“Hey?”

Napukaw ang kaniyang diwa nang marinig ang boses ni Lavion.

“I know my brother’s house is pretty massive but you don’t need to feel intimidated or embarrassed, he is a good man.”

Napayuko siya at tumango nalang. Hinawakan ni Lavion ang kaniyang kamay at sabay na silang pumasok sa pintuan. Bumungad sakanila ang maraming mga nakayukong taong pormal ang kasuotan. Pinanood lang ni Yosh ang kanilang nasa unahan na para bang nasanay nang batiin ng ganito. Nakikita niya ang respeto ng mga taong ito sa kanila.

Hinigipitan ni Lavion ang pagkakahawak niya sa kamay Yosh  dahil nararamdaman niyang hindi ito komportable.

Tumigil si King at nilingunan silang nasa likod.

“Have a rest for a while and come out at exact 7:00 in the dining hall. Margette, make sure you watch KBum well.” Tumingin sa gawi nila si King.

“Love, please take Mr. Alviraz to the guest room,” si Yosh na naman ang tiningnan niya at ngumiti.

“Please feel at home. I don’t want anyone in here to feel intimidated. I didn’t build this house to show off. I want this to be a welcoming mansion.”

Napatanga naman ron si Yosh dahil hindi niya inakalang napansin na pala nito ang kaniyang nararamdaman simula nong nasa helicopter pa sila. At napahanga siya rito dahil sa kahit mayaman ito ay mapagkumbaba ito.

“Y-Yes, sir!” he approved, like a soldier having a mission to accomplish.

Naghiwalay na silang lahat para pumunta sakani-kanilang pupuntahan. Nakasunod lang si Yosh kay Lavion hanggang sa nakarating sila sa isang kwarto at binuksan ito.

“Here’s the guest room. You can take a bath and change. You can also rest for a while since you’ve suffered a while ago,” she chuckled in the last sentence.

Napakamot naman si Yosh. “Sorry po.”

She shook her head and said, “No worries” before pushing him lightly towards the room.

“A butler will come here for you, to give you clothes to wear. If you need anything, press this green button,” she pointed a green button beside the switch of the light.

“There is also a green button beside the bed. It is pressed when you need assistance. If there’s an emergency, the red button partakes.”

Hindi nakapagsalita si Yosh at napatango nalang. This mansion is incredible.

“My room is in the opposite side. The one with red door.”

“Opo. Salamat po.”

Ngumiti lang si Lavion bago umalis at pumunta sa kwarto nito.

She directly undressed herself, took off her makeup and took a bath. After doing what she wants, she saw her wall clock and it’s 6:45.

She thought about Yosh so she went out her room to check him, only to see him outside her room, looking intently at her eyes.

She was shocked to see him in this state. Her heart started pumping hard and she lost her breathing.

“So you have planned on making Yosh be recognized as dumb with your family?”

She froze. He is angry. Yes, he is. She took his hand and wrapped her arms around his waist, feeling a bit teary because of joy.

“Thank you. Thank you for coming, Tashiel.”

Hindi nagsalita si Tashiel at pinabayaan siyang yakapin ito hanggang sa tumingala sakaniya si Lavion.

“I’m sorry for… bringing Yosh with me. I was thinking of you. I want to be with you, since you got no family to celebrate with, in this graduation day. Yes, I was with Yosh but you are still within the body. I wanted you to come out even if it means, I am forcing you.”

Tinitigan lang siya ni Tashiel. Maya maya ay bumuntong hininga ito at ikinulong siya sa mga bisig nito.

“Alright, I was lucky that Yosh fell asleep because he is weak. I finally got the chance to be with you” hinalikan nito ang kaniyang ulo.

Napangiti naman siya at hinalikan ito sa leeg.

“What are you doing?” he scowled.

Tumatawang kumalas sa pagkakayakap si Lavion.

“Just kissing.”

“Just kissing? You call that ‘just a kiss’?”

She shrugged, “Yeah?”

So then, Tashiel grabbed her head towards her as their lips met. There was a smile on Lavion’s lips as they started moving their lips.

“That’s how you should kiss me,” ani nito.

Tumawa naman si Lavion.

“Don’t you like being kissed in the neck?”

“Kissing me in the neck is just like you’re inviting me to have sex with you and no, we shouldn’t” seryosong ekplenasyon nito at ipinalibot ang kamay sa bewang niya.

Lavion chuckled as they started walking together.

“You’re an up-tight man.”

“No. It’s just my principle. I hate being worldly.”

“So when did you formulate this principle?”

“When I got transferred in Egypt. That was… when everything changed in just a snap.”

She made a small smile, “Are you really Prince?”

Napatigil ito at nilingunan siya.

“How did you know?”

She shrugged, “I told you I am a Zendguge.”

Napatango ito, “Yeah, I forgot that my girlfriend is crazy rich and strong.”

Tumawa naman siya, “But you are crazy rich and strong too. We’re meant to be.”

He chuckled, “Yeah. Yeah. We’re meant to be.”

So then, they went to the dining hall and there are a lot of foods that were served. Most are Filipino foods, deserts, and wine. It looks luxurious and clean that he couldn’t think whether those foods are really Filipino like. And there are people waiting for them.


***
ZS2 Ch. 31
phobiii_zz

H, The Abductor [Zendguge Series 2]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon