I L O V E D Y O U

160 8 3
                                    

CHAPTER 48


Nakahiga lang si Lavion sa hammock habang sinisipsip ang kaniyang lollipop at pinanood si Yosh na naglalangoy sa swimming pool. Naiiling nalang siya kapag naalala ang nangyare sakanila kaninang umaga na para itong batong nakahiga nong magising siya.

Pagkatapos niya itong batiin ay walang salita itong bumangon sa kaniyang kama at patakbong bumalik sa guest room. Alam niyang nasurpresa ito kaya naghanap na naman siya ng paraan upang hindi ito umiwas sakaniya. Sinabihan niya itong makikipagbreak siya kung hindi siya kakausapin nito kaya iyon lang ang naging dahilan kung bakit nagpupumilit itong huwag mahiya sakaniya.

He was swimming but all she could see is his back. Mukhang hindi pa ito makamove on. Tumayo siya at lumapit sa pool.

“Hey, baby boy,” tawag niya kaya lumingon naman ito, ngunit hindi nakatingin sakaniya.

“Let’s prepare ourselves for the flight.”

“Opo” simpleng sagot nito at lumangoy na sa gilid para umahon. Biningyan naman niya ito ng twalya at sinamahan sa guestroom bago pumunta sa kaniyang kwarto para magbihis na rin.

They are going back to America and there she plans on doing what her final step. So she prepared herself and some things. As she went out her room, there was Yosh waiting for her outside. They took breakfast together before going to the airport.

Yosh was silent than usual and she knows what is the reason. She just gave him space and time to recover himself from shock until days passed, when they got back in the mansion, her delivery has come. She gifted him parrots inside a cage.

He was so happy with that and he can finally be comfortable of her again. She became a kind girlfriend, as Yosh told her. Months has passed with the same routine, the same attitude, without the presence of underground.

Nine months later, Lavion was asked by her brother.

“How long would it take you to be finally happy, love?”

Hindi siya nakapagsalita sa tanong nito at tila may kumurot sa kaniyang dibdib, iniisip palang kung anong ibigsabihin nito.

Nine months has passed and there is no progress. Yes, she intended on not making a progress but she fulfilled all Yosh’s dreams. And she knows that she will start making another move.

“I’m fine” she mumbled, unable to cheer her voice because she cannot wear a mask in  her brother.

Narining niyang bumuntong hininga ito.
“As long as you can still go on,”
“Yeah” she replied short and ended the call.

Still can go on…

Can she really still go on? Will she not give up?

Her eyes went blank and she looked over Yosh who’s feeding the parrots. She went back to the sofa and sat comfortably while watching him.

She is thinking of how would he react to what she is going to do right now? She had been thinking about doing this but it took longer than she expected. Time flies so fast and she just found that nine months passed since when they got back.

Working in the morning and shopping in the afternoon were her routine. She would workout early in the morning and late at night with Yosh. In the weekends, they would go to somewhere, travelling around US. It is not just like a boyfriend-girlfriend thing, it’s like they’re a married couple.

Sinundan ng kaniyang mga mata si Yosh na pumunta sa kusina para hugasan ang kaniyang kamay at bumalik na naman ito sa kulungan ng mga parrot.

“Is there something you want to say, Shua?”

Nakita niyang natigilan si Yosh at napalingon ito sakaniya.

“Po?”

“Are you sure you are not keeping a secret from me?”

Namilog ang mga mata nito at nakita niya ang pamumutla nito ngunit umiling ito.

“W-Wala naman po…”

“Tashiel,” she uttered cold, “Who is Tashiel?”

Nanigas ito sa kinakatayuan niya at namutla ang kaniyang mukha. Nakita niyang nangining ang mga kamay nito habang gulat na nakatingin sakaniya.

“I don’t want to keep secrets anymore, Shua. We’ve been dating for almost a year and I want to tell you my only secret. I meet Tashiel many times. How about you? Tell me your deepest secret Yosh.”

Walang buhay ang kaniyang mga mata habang nakatingin kay Yosh. Nanginginig itong lumapit sakaniya at lumuhod sakaniyang harapan.

“P-Patawarin niyo po ako…”

“I don’t want an apology, Shua. I want you to tell me what is going on with you. You have been keeping it all this time from me. I don’t want you to feel bad anymore so tell me the truth.”

Nahulog ang mga luha nito habang nakatingin lang sakaniya. Pinigilan rin niya ang kaniyang sarili na huwag maapektuhan sa kaniyang nakikita at nanatiling walang emosyong nakatingin rito.

Dahil sa hindi ito nagsalita, tumayo siya sakaniyang kinauupuan para umalis ngunit hinawakan nito ang kaniyang kamay.

“I … " his voice trembled.

"I have DID.”

“Why did you hide it from me?”

“Dahil… Dahil mahal kita. Mahal na mahal kita at gusto kitang makasama habang buhay,” he sobbed while pulling her close to him, wishing she wouldn't hate him.

She removed his hand and started walking away.

“Bakit niyo rin po hindi sinabi sa’kin na may namamagitan sainyo ni Tashiel?”

Sa ngayon ay natigilan siya para pakinggan ito.

“Bakit niyo po tinago sa’kin na kilala niyo si Tashiel?

Dahil po ba mahal niyo po siya? Mas mahal mo po siya kaysa sa’kin? Dahil ba sa mas karapatdapat siya sayo?”

Hindi nakapagsalita si Lavion. She didn’t expect this. She is not expecting this!

“Kailan mo po ba siya nakilala at ilang beses na po kayong nagkasama? Alam kong... mali na itinago ko po sainyo ang katotohanan pero bakit... hindi niyo po sinabi-”

“You are just a personality, Shua,” she turned her head to look at his shocked expression.

“You are just a personality that is living in Tashiel’s body.”

“H-Hindi…” umiling ito “hindi…” muli na naman niyang ani habang umiiling, ang kaniyang mga luha ay patuloy na pumatak sakaniyang mga mata.

“Ako ang may-ari sa katawan nato. Ako lang...”

Muli siyang tinalikuran ni Lavion na labis na nagpakurot sakaniyang dibdib, this time, he is wishing that she would turn back to him and smile, tease him and play with him. At that time, he thought that… he lost his world.

“I loved you, Shua.”

He sobbed upon hearing what she said.

“I loved you to the point that I want to do anything to treat you. But I’m getting tired.”

Namilog ang kaniyang mga mata sa narinig at maya maya ay napayuko nong lumayo na ito.

***
ZS2 Ch. 48
phobiii_zz

H, The Abductor [Zendguge Series 2]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon