Solan Dün (✓)

&7.Bölüm

25.09.2020
İyi okumalar...

Kafasını duvara yaslayıp iç çektiğinde sıkıntıyla bende iç çektim. Duraksadım. Canının acıdığını düşünerek dudaklarımı birbirine bastırdım.

Tekrar haraket etmem bir kaç dakikamı almıştı. O da çok canı yanmış olmalıki ses etmedi. Yavaş yavaş çözdüğüm başörüyü açıp yaralarına baktım. Kanamış fakat kurumuşlardı. Normaldi. Resmen uyandığımda adamı üstünde uyuyordum. Sırt üstü yatması bile sakıncalıyken nasıl beni uyandırmazdı?

Yanında yatmam bile yanlışken beni neden buna bu kadar pişman etmişti.

Yarasına dudak büzerek üzgün üzgün baktım bir süre.

Yarasını temizlemeye hazır hissedebildiğimde leğendeki suyla yavaş yavaş sildim. Bez tenine her değdiğinde benim canım yanmış gibi titredim. Kapanmış yaralara tekrar açılıp kanamıştı resmen.

İster istemez düne gitti aklım. Nasılda ikna olmuştum.

Salaktım.

"Lütfen Akasya. Yanımda yat ne olur? İstemiyorsan sana parmağımı bile sürmem dokunmamak için. Yerde yatma. Benim, kocanım. Gerekirse uyumam fakat benim rahat olduğum yerde seni yerde yatırtmam." Alt dudağımı ısırdım. Gözlerimi etrafta gezdirdim.

"Aras yapma ne olur? Hem sen hastasın, hem de ben uyudum zaten. Neden beni sorun ediyorsun? Yat uyu, zaten bugün kendini yeterince yordun." Kafasını iki yana salladı. Gözleri gözlerimi delmeye çalışıyor sanki en derini görmek için bütün ışıltılarını bana odaklıyordu. Arsıl'da olduğu gibi değildi. Onda Aras'ı aramıyordum, o Aras'ın ta kendisiydi. Yıllar onun yeşillerindeki bakışları bile değiştirememişti.

"Yatar mısın Akasya? Rica ediyorum. Uyumayacağım yoksa. Yat artık." Gözlerim onunla yatak arasında dolaştı. Pes etmiyeceğini anladım. Dün olmuştu fakat bugün onsuz yatmama müsaade etmiyecekti.

Dün ayakta olsaydı ve söyleyebilseydi o zamanda müsaade etmezdi.

Etmezdi değil mi?

Hayır etmezdi.

"Seni rahatsız ettiğim an beni uyandır tamam mı?" Kısık sesle söylediğim cümle onu gülümsetti. İçim ısınırken istiyor muyum, istemiyor muyum bilemiyerek geçip yattım duvar köşesine. Uyurken çok haraket eden bir insan değildim. Hele birisinin yanımda yattığını hissettiğimde gram haraket etmezdim. O yüzden azda olsa içim rahattı.

Sırtımı duvara verip iyice kenara çekildim. Onun ayakta öylece beklediğini fark ettiğimde kafamı kaldırıp ona baktım. Duraksadığını fark ettim öylece bana bakıyordu. Benim ona baktığımı fark ettiğinde sedire doğru yaklaşıp dizlerini sedire yaslayarak yarım bir şekilde oturdu. Ayakkabılarını çıkartırken gözlerini etrafta gezdirerek mırıldandı.

"Direkmen duvara yatsaydın. Çok yer kapladın aman rahatsız olurum." Onu duymamış gibi gözlerimi yumdum. Ona daha fazla taviz vermiyecektim. Yaralıydı şuan burda yatmam bile yanlış geliyordu.

Yanıma uzandığını hissettim. Bana dönük yatmış olmalıki nefesi yüzüme vurdu. Tepkisiz kalmak için büyük bir uğraş verdiğim sırada üzerime örtülen şeyle hayıflandım. Adamı zaten yeterince yormuştum bunu yapması gereken bendim.