VISIBLE [Jungkook-1 of 2]

Chapter 35

AN: Hello! Thank you nga pala sa mga nagbabasa parin nito. Comment lang ha kung boring na. :D

Visible

Chapter 35

Next day…

Agad kong pinagsisihan ang ginawa kong paghalik sa kanya kahapon dahil…

“Ayyyeeee!! Hinalikan nya ako kahapon! Ang sarang  ko ang nag-first move! Grabe! Hindi ako maka-move on!” ang kinikilig nyang salubong sa akin nung umagang yun sa empty na hallway na yun.

0////0

“A-ano ba ang ginagawa mo dito ha? Baka may makakita pa sa atin…” ang namumula at nakayuko kong tanong.

Pero parang hindi nya narinig yun…

“Hay grabe sarang…alam mo bang hindi ako makatulog kagabi dahil sa pag-iisip doon?!” *0*

“J-jeon….baka may makakita sa atin na nag-uusap---”

“Teka sarang! Mag-date tayo uli sa sunod ha! Tapos….i-kiss mo ako uli sa gitna ng ulan” he said then wink.

0///0

“T-tumigil ka nga!” ang namumula ko ng sigaw.

Tumawa naman sya.

“Pero sarang…” he said in a serious tone saka nya ako hinawakan sa ulo. “…ang saya-saya ko talaga kahapon…dahil feeling ko…unti-unti ka ng lumalapit sa akin…”

Natigilan ako.

Unti-unti akong lumalapit sa kanya?

“Alam mo kasi sarang…kahit na girlfriend na kita….feeling ko…” he said but then paused and smiled. “Pwede ko bang hawakan ang kamay mo?”

Napatitig ako sa kanya.

Bakit kaya…hindi nya naipagpatuloy ang sasabihin nya?

Napatingin nalang ako sa kamay nya.

Tama.

Yun ang kamay ng lalaking nagbukas ng mundo ko.

“Para hindi ka na magalit kapag hinahawakan kita ay mag-a-ask nalang ako ng permission sa’yo sa bawat bagay na gusto kong gawin kasama ka sarang…” ang sabi nya habang nanatiling nakalahad sa akin ang kamay nya.

Napatingin nalang ako sa ibang direksyon saka namumulang tinanggap ang kamay nya.

At nang tignan ko sya uli…

Ang ngiti nya…sobrang saya nya sa ginawa ko.

“Thank you sarang. Thank you for trusting me. I know you don’t trust people easily so I’m so happy na nagta-trust ka na sa akin” He said with that handsome smile.

Namula nalang ako at napayuko.

And I felt that he let our fingers intertwine at nakaka-amaze na parang nag-fi-fit talaga ang mga kamay naming dalawa.

“It’s like our hands are only made for each other. They fit perfectly, sarang…” ang nakangiti nya pang sabi.

Napatingin ako sa kanya.

Pareho pala kami ng iniisip.

Pero…

“YOU’RE SO GROSS!!!”

Nabigla kaming pareho nang marinig namin ang sigaw na yun.

Sabay kaming napalingon sa pinanggalingan nun.