Mavi Umutlar

33. Bölüm:"İyi ki"

33. Bölüm: "İyi ki"

          Bedenim kayalıktan çimlere doğru yuvarlanmıştı, fakat ben şu anda içimdeki tatlı sızı ile birlikte bulutların üzerindeymiş gibi hissediyordum. İkimiz de birbirimize tarifi olmayan bir duygu yaşatıvermiştik. Kalbim yerinden çıkacak gibi idi. Bedeni hala bedenimin üzerinde duruyordu, sıcacık nefesi omuzlarımı, boynumu ısıtıyordu. Ayrıytten o, derin nefesler alıpverdikçe ensemdeki saç köklerimi saran sıcak nefesi beni uyuşturuyordu, acımı hafifletiyordu adeta. İnanılması güç bir an'ın içinde idim; Ben bu gece onunla en özelimi hiç bir tereddütüm olmadan paylaşmıştım. Çünkü bunu istemiştim, bunu gerçekten çok istemiştim. Eğer ki ben istemeseydim hiç bir şey gerçekleşemezdi, fakat ben istemiştim. Özelimi ona açmak, onunla paylaşmak istemiştim. Onun benimle paylaştığı gibi.

Gözlerimi kapatıp nefesimi dizginlemek adına ona tutunuverdim; ellerimi terli sırtına bastırdım. İkimizin karşıkoyulmaz infilakı neticesinde bedenlerimiz bitap düşmüştü. Yavaşça ellerimin altında duran terli tenini okşadım. Yanağımı hafifçe sakallarına bastırdım, sakalları beni gıdıklasa da geri çekilmedim. Bu hissi sevmiştim. Nefes alışverişlerim normale dönünce üşümeye başlamıştım. Şimdi, bdeninden bedenime süzülen sıcağına artık daha çok ihtiyaç duyuyordum, çünkü bedenimdeki sıcaklık beni usulca terkediyordu ve odanın normal sıcağı bile bedenimdeki aşırı ısının düşmesinden dolayı bana soğuk gelmeye başlamıştı.

Göz kapaklarımı yavaşça araladım. Etrafım sisli gibi idi, hiç bir şekilde ayılmak istemiyordum. Sabaha kadar böyle, onunla sadece bu an'ın içinde kalabilirdim. Neden böyle hissettiğim hakkında en ufak fikrim dahi yoktu. Bu karışıklığın beraberinde getirdiği endişe bile şu an hissettiklerimi mahvetmek için yetersizdi. Bu an'ı unutmam mümkünatsızdı, bu an'dan ayrılmam da.

Nihayet birkaç dakika sonra Yavuz da benim gibi kendine gelmiş, nefesini dizginlemiş olacak ki kıpırdandı. Sıcacık dudaklarını boynuma bastırdığını hissettim. Dudakları önce tenimi okşamış, sonra ciğerlerini sadece kokumla doldurmak istermişcesine kuvvetle kokumu içine çekip, kıymetli bir öpücük kondurmuştu boynuma. Gözlerimi usulca kapatmıştım o an, bu öpücüğün beraberinde getirdiği duygu fazlası ile mayhoş etmişti beni...

Yavuz bıraktığı tatlı öpücükten sonra ellerini hala bel oyuğunda birleştirdiğim bacaklarıma koydu ve yavaşça kaldırdı. Olabildiğince nazik davranmaya çalışıyordu o an. Ben de onun yardımı ile bacaklarımı kenara çektim, yatağa bastırdım; ayak tabanımda karıncalanma oluştu ama birkaç saniye sonra kayboldu. O sırada onun varlığı hala içimde idi ve bacaklarımın hareketi ile acısının kaybolduğunu düşündüğüm yaram kendini belli etmişti. Yüzümü buruşturup sadece ayak parmaklarımı içe doğru çektim. Yavuz ellerini iki yanıma koydu ve kendini temkinli bir şekilde geriye çekti. O sırada yaram birkez daha yakmıştı canımı.

O, içimden tamamen çıktığında kendime engel olamayıp, "Ih..." diye bir ses çıkarıverdim. İçgüdüsel bir sesti bu. Acımdan dolayı.

"Canını mı yaktım?" dedi tereddütle. Bedenimi sarmamaya çalışarak, gayet temkinli bir şekilde yanıma uzanıverdi ve ellerini saçlarıma yerleştirdi. "İyi misin?"

"İyiyim..." diye fısıldadım. "Birazcık canım yandı sadece. Geçecek."

"Çok kötü değilsin, değil mi?" dedi panik içinde. "İstersen hastaneye gidebiliriz."

Kafamı ona çevirip kendimi tutamayarak güldüm yorgun bir şekilde. "Yok artık, Yavuz. Daha neler? İyiyim dedim ya..."

"Özür dilerim. Çok daha dikkatli olmam lazımdı."

"Saçmalama, Yavuz." Yutkundum. "Sen bu gece bana dünyadaki en nadir papatya türüymüşüm gibi davrandın."

"Yine de canın yanıyor ama..." diye fısıldadı ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. Üç saniye öyle durdu, ardından geri çekiliverdi.