A Sweet Mistake

CHAPTER 47: Moving On

Nakatitig lang si Mikay sa mga maletang nakaempake sa sala ng apartment. Gino had packed all of their stuffs for the past few days….

Gino: Mikay, talagang tititigan mo na lang ba yang mga maleta?

Mikay: Kelangan ba talaga nating lumipat?

Gino: We’ve already talked about this…

Mikay: I know… But I’ve just been comfortable here… Another adjustment nanaman ‘to…

Lumapit ito sa kanya at niyakap siya…

Gino: We’re doing this for the baby, Mikay… Hindi pwedeng lagi ka na lang dito sa loob ng apartment. Pag pupunta ka naman sa park, it’s just too crowded and there’s too much pollution… I promise you’re gonna like our new place…

Hindi na lang siya umimik at nagpahinuhod na lang sa gusto nito. And when the transfer truck arrived ay handa na ang lahat… All they have to do was to basically prepare for the travel…

They’re going to move out of Manhattan. Gino wants them to move to a suburb. At napili nito sa Long Island. Basically, just a 2-hour drive away. It’s not that she’s totally against his decision. Tama naman ito na mas makakabuti iyon sa pagbubuntis niya. But somehow, she just doesn’t want to leave the city…

Sa haba na rin ng byahe ay nakaidlip na siya. Nang maalimpungatan na ay napansin niyang wala na talaga sila sa siyudad. Hewlett Bay Park ang pangalan ng nakita niyang tila pribadong subdivision na pinasukan ng minamanehong sasakyan ni Gino.

Base sa mga bahay na nadaraanan nila ay mahahalatang may sinasabi sa buhay ang lahat ng mga nakatira doon. Mukhang napaka-exclusive talaga at ang paligid ay puro lush greens na mukhang may regular maintenance talaga base na rin sa pagiging malinis nito at wala rin siyang napapansin na mga taong palakad-lakad.

Maya-maya lang ay naramdaman niyang huminto na ang sasakyan sa isang napakalaking gate.

Gino: We’re here…

Hindi niya makita ang nasa loob dahil napapalibutan din ito ng napakataas na bakod. Kaya pala huminto si Gino ay tila hinintay lang nitong bumukas ang gate. At nang bumukas na nga ito ay ipinasok na ang sasakyan….

She grew up being rich. But this is just beyond her grasps. Kulang na lang ay mapanganga siya sa nakikita. Napakaluwang ng paligid. She sees flowers everywhere. Just a bunch of gardens… All are just lush of greeneries… And she sees gorgeous fountains… Gorgeous ‘coz they’re huge and their details seem like they’re sculpted… And the way the water meets up in the air… Everything seems to be magical…

Mahaba rin ang pathway na dinaanan nila bago nito marating ang pinakadulo. And the house…. The mansion… The palace she means…

Pinagbuksan siya nito ng pintuan ng sasakyan at inalalayan sa pagbaba. Pero ang atensyon niya ay nakatuon pa rin sa nakikita niya. And she can’t help but gasped…

Gino: You like it?........ Mikay?.... Mikay?

Nang bahagyang makabawi ay nakapagsalita na rin siya.

Mikay: W-We’re gonna live here?

Nakangiti ito sa kanya. Tila kanina pa naaaliw sa itsura niya.

Gino: Yeah… I just bought this last week. I should’ve done this much earlier pa dapat eh… Kaso alam kong ‘di ka naman papayag eh…

Mikay: B-But this… this is just too much, Gino… This is not a house, anymore… Para na ‘tong palasyo sa laki!…

Gino: The house may be too big but look at the surroundings… It has everything… It has an Olympic size pool at the back, a lawn tennis and a basketball court and a 400-meter track para makapaglakad ka na sa umaga at the same time you can smell a bit of fresh air…