A Rewind of Love

14 (Don't Forget Me)

JISOO POV.

We're having our lunch nung napatawag sa akin si Jennie at ibalitang nasa hospital si Lisa.

Nagkumahog ako agad hays di ko na tinapos ang kain ko at iniwan ko nalang si chaeng sa bahay para may maiwan kay daddy at liam.

Wala pa akong kaalam-alam sa mga nangyari, basta sabi nya magpunta ako sa hospital.

Halos pinalipad ko sa tulin ang sasakyan ko makarating lang agad.

Nang nasa hospital na ako, naabutan ko sila Jennie at Ella na may kausap na lalake. I was about to interrupt their conversation sana nang biglang tawagin ng doctor si Jennie.

So si Mino pala. Aba at nagbalik ang loko. Pagkatapos ng mga ginawa nila sa kapatid ko, akala mo walang nangyari at biglang nagbalik.

Now it's my time to face him.

"Hey, Mino! At nagbalik ka. Ano na naman ang balak mo sa kapatid ko ha?! Anong palabas na naman ang gagawin mo this time?! Don't you ever lay your hands maski isa sa kanila." galit kong sinabi sa kanya.

Naiwan kaming dalawa dito sa labas ng emergency room. Sinama ni Jennie si Ella sa office ni Doc.

"Jisoo, patawad sa lahat ng mga nagawa kong mali noon. Nabulag ako. Nagpadala ako sa panguudyok ni Kai. Lahat ng yon pinagsisihan kona sa kulungan. Jisoo you knew na totoong minahal ko ang kapatid mo." nakayukong sinabi nya sa akin.

Well siguro nahihiya sya sa mga kasalanan na nagawa nya.

"Mino??"
.
.
.
"PAAAAAK!!"

Isang malakas na sampal ang binigay ko sa kanya.

"Mino, hindi basta-basta ang dinulot mong trauma at pasakit sa kapatid ko. Akala ko pa naman na tutulungan mo sya sa lahat ng sakit na dinanas nya noon pero hindi eh isa kapa sa nanakit sa kanya! And you're fucking telling me na minahal mo sya?! Pesteng pagmamahal yan! Muntik nang mawala samin si Jennie! Paano kung di sila nakaligtas sa bomba na yun ha?! Paano kung napatay sila ni Kai ha?! Hanggang ngayon galit pa rin ako." sunod-sunod kong binitawan sa kanya lahat ng mga ito.

I saw him crying habang nakayuko.

"Jisoo, sana mapatawad nyo ako lalo na si Jennie. Basta hindi ako titigil hanggang hindi nyo ako mapatawad. Andito lang ako palagi. Kakampi nyo ako." mga katagang sinabi nya bago naglakad paalis.

Hindi ko sya sinagot pa.
Mas lalong hindi kona sya pinigil pa. Para saan pa?
Hihintayin ko nalang ang panahon na kusang mapatawad ko sya. Yun ay kung tuluyan nga syang magbabago.

Naiwan ako dito na mag-isa.

Sinilip ko si Lisa mula dito sa bintana sa labas ng kwarto.

"Lisa, ano na naman ginawa mo? Nandyan ka na naman. Lagi ka nalang napapahamak. Sobra sobra na yang pagiging ulirang asawa at magulang mo. Bilisan mong bumangon dyan at di pa ako tapos sayo. May kutos ka sakin!" para akong tangang kinakausap sya na animo'y sasagot pero hindi naman.

~~~~~~

MINO POV.

I'm walking outside the hospital. I guess hindi pa nila ako kayang mapatawad. I can't blame din naman eh lalo na si Jennie. Anim na taon na ang nakalipas subalit tila nanariwa lahat nun bumalik ako.

I still love Jennie. Yes. At mula nang nakalabas ako sa kulungan, sinubaybayan kona sila. And i witnessed how devoted Lisa is kay Jennie at sa mga anak nila.

Right after that, i gave up already. They're happy and contented now with their life. At ang magagawa ko nalang ay ang tulungan sila at protektahan para makabawi naman ako.