2121

part 8

برای دو ساعت مداوم داشتم تماس های نایونو نادیده می میگرفتم. دو ساعت و نیم از وقتی که قرار بود برم دنبالش میگذشت . نگرانی ای بابت نایون ندارم چون میدونم تا الان رفته خونش. فردام از تهیونگ میخوام بهش زنگ بزنه بگه که جین دیشب زیادی الکل خورده بود نتونست بیاد.

هر چی که بشه نایون برام مهم نیست.

چیزی که منو تا ساعت ۴ صبح مثل دیوونه ها به هم ریخته کاریه که نامجون کرد! هنوز نمی فهمم با این کار مسخرش چیو میخواست ثابت کنه ؟

امشب خودتو به من اثبات میکنی ؟

برو بمیر!

دستی تو موهام کشیدم و بالاخره خودمو راضی کردم از خونه بزنم بیرون.

ساعت چهار صبح بود ولی خیابونای گانگام و ایته وون هنوز شلوغ بودن. بعد بیست دیقه جلوی هتلی که نامجون رزرو کرده بود رفتم .

" سلام. ببخشید یه اتاق به اسم کیم نامجین اینجا رزرو شده؟"

پسر جواب داد :" بله. شما مهمون این اتاقین؟"

کمی مکث کردم و آخر با شک تایید کردم.

نفس آسوده ای کشید :" وااای بالاخره رسیدین. دوستتون مدام هر ده دیقه زنگ می زدن و می پرسیدن کسی مراجعه نکرده! واقعا کلافمون کرده بودن "

با خودم گفتم پسره ی احمق! ولی خب نمیتونم انکار کنم از پیگیری و صبر کردنش خوشم اومده.

سوار آسانسور شدم. طبقه ی آخر جایی که فقط دو تا پنت هاوس داشت از آسانسور پیاده شدم و با کارتی که هتلدار بهم داده بود اتاقو باز کردم.
اولین چیزی که با وارد شدن به اونجا حس کردم بوی تند  استاکزی و ویسکی بود و بعد تنها چیزی که می شد دید دود غلیظی بود که از تراس دیده میشد.

با عجله درو بستم و تهویه ی هوا روشن کردم.

در کره کره ای تراس رو کشیدم. نامجون رو صندلی چوبی دراز کشیده بود. پشتش بهم بود و حدس میزنم که متوجه اومدنم نشد‌ .

نزدیکش رفتم‌ و بهش نگاه کردم.

خدا لعنتش کنه!

از شدت نئشگی سرش رو سینش افتاده بود و سیگارهایی که بین انگشتاش بود همگی به فیلتر رسیده بودن.

چهار تا بطری شراب فرانسوی و دو تا بطری ویسکی ، خالی خالی رو زمین زیر پاهاش غلت خورده بودن.

دستمو آروم رو صورتش کشیدم :" نامجون! کیم نامجون "

چشماشو کمی باز کرد. چند لحظه که رو صورتم خیره موند‌ پوزخند زد و با نئشگی گفت:" واقعا اومدی پیشم یا دوباره دارم یه رویای خیس ازت می بینم ؟!"

نفسمو کمی حبس کردم. نفسش بوی تند و بدی از ترکیب کوکائین و الکل میداد.

دستشو دور گردنم انداختم و بلندش کردم.