ကိုကိုရဲ့လူဆိုးလေးမောင် (ကိုကိုရဲ႕လူဆိုးေလးေမာင္)

part20(🌚🌚🌚)

ချစ်ခြင်းလည်း မောင်ရဲ့ရက်စက်တဲ့အပြစ်ပေးမှုကြောင့် အနည်းငယ်တော့လန့်သွားမိသည်။ ချစ်ခြင်းအပေါ်ထားတဲ့မောင့်ရဲ့အချစ်တွေကိုမြင်ရတာကြောင့် မလိမ်တမ်းဝန်ခံရရင် ချစ်ခြင်းသဘောကျမိသည်။ ချစ်ခြင်းတစ်ယောက်တည်းသာ ကြည့်တက်တဲ့ မောင်ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်..ဒါပေမဲ့ ချစ်ခြင်းအတွက်နဲ့ လူသတ်ဖို့တောင်လုပ်တဲ့မောင်ကို ချစ်ခြင်းတားရမည်လေ.. ကိုယ်ကြောင့်နဲ့ မောင့်ထိခိုက်သွားမှာကို မလိုလားဘူး.အဲ့တာကြောင့် မောင့်ရဲ့ခါးနောက်ကနေဖက်ကာ မလုပ်ဖို့ပြောလိုက်တော့ ချက်ချင်းဆိုသလို နှုညံသွားတဲ့ မောင်ရဲ့ အမှုအရာ အပြောအဆိုတွေက ချစ်ခြင်းအပေါ်မှာဘဲသက်ရောက်မှန်းသိပါသည်။မောင်ရဲ့ဒေါသတွေကို တက်နိုင်သလောက်ထိန်းပေးချင်သည်။ဒေါသထွက်ရင် အမှားပါတက်သည်လေ..
အခုလည်း ချစ်ခြင်းကို ကုတင်ပေါ်မှာချပေးပြီး ရှငိးပြဖို့လုပ်နေတဲ့မောင်... မောင်ရှင်းပြစရာမလိုလောက်အောင် ချစ်ခြင်းနားလည်ပါသည်။ တစ်ယောက်တည်းနေချင်တယ်လိုပြောလိုက်တော့ ပျက်ယွင်းသွားတဲ့မောင့်မျက်နှာ.... တကယ်တော့ အခုချိန်ချစ်ခြင်းစကားတွေမပြောချင်သေးပါ.. ကိုယ်တိုင်လည်း အေးဆေးနေချင်နေသေးသည်လေ..

"ကိုကို..လိုအပ်တာရှိရင်ခေါ်လိုက်နော်.."
စေသာလည်း အခန်းပြင်သို့သာထွက်လာခဲ့သည်
ကိုကိုတကယ်ဘဲကြောက်သွားလားမသိ.. အခုလောလောဆယ်တော့ ကိုကိုမျက်စိရှေ့မှာမနေတာကအကောင်းဆုံးပင်.. ကိုကိုစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာကိုစေသာမလိုလားပါ..
အဲ့အစား မောင်ကိုတော့မုန်းမသွားပါနဲ့နော်..
စေသာလည်း စာကြည့်ခန်းလေးထဲမှာတစ်ယောက်တည်းငုတ်တုတ်ထိုင်နေလိုက်သည်။ အရက်ခွက်ကို တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်သောက်နေတာ ဘယ်လောက်မှန်းမသိတော့ပေ.. ကိုကိုပြန်မခေါ်သေးသ၍စေသာအခန်းထဲကို မသွားရဲပါ.. စေသာကိုသာမြင်ရင် ကိုကိုစိတ်ချမ်းသာမှာမဟုတ်ပေ...
"ခွမ်း..ဒူန်း.... ဝုန်း..."
စေသာ စာပွဲပေါ်မှာရှိတဲ့အရာမှန်သမျှကောက်ပေါက်မိနေသည်။
"ငါဘာလို.. ကိုကိုမကြိုက်တဲ့အလုပ်ကိုလုပ်မိတာပါလိမ့်...ကိုကိုက လူလိမ္မာလေးဘဲချစ်တာလေ.."
"မောင်..ဘာဖြစ်တာလဲ.."
ချစ်ခြင်းအခန်းထဲမှာမောင်နဲ့ပက်သက်ပြီး အများကြီးတွေးဖြစ်သည်။မောင်ရဲ့ရက်စက်တက်တဲ့အမှူအရာတွေကို မကြောက်ပါ..ဒါပေမဲ့ ချစ်ခြင်းကြောင့် မောင်အဲ့လိုတွေလုပ်နေတာကိုတော့ ချစ်ခြင်းမခံစားနိုင်ဘူး.... အဆိုးလေးကို ချစ်လွန်းလို့သာ အဲ့လိုရက်စက်တဲ့အလုပ်တွေမလုပ်စေချင်ဘူး..ချစ်ခြင်းအပေါ်ထားတဲ့မောင့်ရဲ့အချစ်တွေကြောင့်လည်း ပျော်မိပေမဲ့ တစ်ဖက်ကလည်း မောင်ထိခိုက်သွားမလား ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ဒိဟတွေဖြစ်နေတာကြောင့် မောင်ကို အခန်းထဲကထွက်သွားခိုင်းလိုက်သည်။ ခဏနေပြန်လာမယ်ထင်ထားပေမဲ့အခုထိဝင်မလာသေးတာကြောင့် ချစ်ခြင်း အခန်းပြင်သို့ထွက်ကာ မောင့်ကိုရှာနေမိသည်။ စာကြည့်ခန်းထဲက အသံတွေကြားတာကြောင့် ချစ်ခြင်းလည်း အခန်းတခါးကိုဖွင့်ကာ ဝင်မလို့လုပ်နေတုန်း...
"ကိုကို..အဲမှာဘဲရပ်နေနော်..."
စေသာလည်း ကိုကိုရုတ်တရက်ဝင်လာတာ​ကြောင့် အောက်မှာပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဖန်ခွဲစတွေကိုမမြင်ဘဲလာဖို့လုပ်နေတဲ့ကိုကို့ကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
စေသာကိုယ်တိုင် ကို့ကိုအနားသို့သွားကာ.. ခန္တကိုယ်သေးသေးလေးကို ကောက်ပွေ့လိုက်ပြီး sofaရှည်ပေါ်မှာထိုင်လိုက်သည်။
"ကိုကို ထိခိုက်မှာစိုးလို့မောင်ချီလာတာပါ..မကြိိုက်ရင်..."
"ကြိုက်တယ်..မောင်ဘာဘဲလုပ်လုပ်ချစ်တာမလို့.. အဲလိုကြီးဝမ်းမနည်းနေနဲ့နော်.."
ချစ်ခြင်းအခန်းထဲကို ဝင်လာတော့ မောင်ကရပ်ခိုင်းနေတာကြောင့် ဘာဖြစ်လို့လဲကြည့်လိုက်တော့ အောက်မှာပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဖန်စတွေ..ပြီးနောက်မောင်ကပွေ့ချီကာ sofaပေါ်မှာထိုင်လိုက်သည်။ ချစ်ခြင်းမကြိုက်ဘူးထင်ပြီး ဘေးနားမှာချဖို့လုပ်နေစဉ် မောင်လည်ပင်းကိုဖက်ထားလိုက်သည်။
"ဟင်..မောင်ကိုမုန်းသွားပြီထင်နေတာ.."
ခေါင်းလေးငုံပြီးပြောနေတဲ့မောင်.. တကယ်တမ်းဝမ်းနည်းသွားဖို့မရည်ရွယ်ဘဲနဲ့ ထပ်ပြီးငိုစေမိပြန်သည်။
အဆိုးလေးရဲ့ခေါင်းလေးကို လက်ကလေးနဲ့မော့စေကာ..
"မောင်..ကိုကိုကြည့်..ကိုကို မောင့်ကိုမုန်းဖို့ချစ်လာတာမှမဟုတ်တာ..ပြီးတော့ မောင်ဘာတွေဘဲလုပ်လုပ်ကိုကိုအချစ်တွေကလျော့မသွားတာတော့ယုံထား..ခုနကအဖြစ်က ကိုကိုကြောင့်နဲ့မောင်ထိခိုက်သွားမလားဆိုတဲ့စိတ်နဲ ရှုပ်ထွေးနေလို့ မောင်ကို ဂရုမစိုက်သလို ဖြစ်သွားတာ ကိုကိုတောင်းပန်တယ်နော်.."
ကိုကိုက စေသာကိုကြောက်လို့မုန်းလို့မဟုတ်ဘဲ စေသာထိခိုက်မှာစိုးလို့တဲ့လား..ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေတောင်ကျနေမိသည်။
"မငိုနဲ့တော့နော်..မောင်..လိမ္မာတယ်..အဆိုးလေး"
"အွန်း..မောင်အရမ်းပျော်လို့ ငိုမိတာပါ.. ချစ်တယ်..ကိိုကို"
"ကိုကိုလည်း အရမ်းချစ်တယ်.."
ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်နေပြီး ချစ်စကားတွေပြောနေတဲ့ နှူတ်ခမ်းလေးကို ဆုချတဲ့အနေဖြင့် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကို အသာဆွဲယူနမ်းရှိုက်လိုက်တော့ ကိုကိုကမတွန်းဖယ်ဘဲ စေသာလည်ပင်ကို ပိုတိုးလို့ဖက်ထားသည်။ စေသာလည်း ကိုကိုရဲအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာကိုက်လိုက်တော့ ပါးစပ်လေးဖွင့်ဟလာသည်။ စေသာလည်း ကိုကိုပါးစပ်လေးထဲသို့ အတင်းကို လျာထိုးသွင်းကာ ကိုကိုရဲ့လျာလုံးလုံးလေးကိုပါ စုပ်နမ်းနေမိသည်။ လက်တွေကလည်း ကိုကိုရဲ့ကျောပြင်ကို ပွတိသတ်နေမိသည်။
အသက်ရှုကျပ်လို့ တွန်းဖယ်လာတာကြောင့်ကိုကိုနှူတ်ခမ်းလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုစုပ်နမ်းနေရင်း လက်တွေက ကိုကိုရဲ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကို ဆွဲညစ်မိနေသည်။
"မောင်..တော်ပြီလေ..အ့..မကိုက်နဲ့လေ..."
"ကိုကို....မောင်မရတော့ဘူး"
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့တောင်းဆိုလာတဲ့အဆိုးလေး..
"မောင်..ဟိုလေ..ကိုကိုနာနေသေးတယ်လေ..."
"ဒီတိုင်လေးဘဲ ဖြေလျော့မယ်လေနော်.. ကိုကို"
"အွန်း..ခဏဘဲနော်.."
စေသာလည်း ကိုကိုဆီက အဖြေရတာနဲ့ ကိုကိုကိုယ်လုံးလေးကို ချီကာ အခန်းထဲသို့ပြန်လာခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်လေးမှာတင်လိုက်ပြီး ကိုကိုရဲ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ကုတင်ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ အဝတ်အစားကင်းမဲ့နေတဲ့ကိုကိုပုံစံလေးက စေသာကို ပိုပြီးဆာလောင်စေသည်။ စေသာလည်း အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ အဝတ်အစားတွေကိုအကုန်ချွတ်ကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုမှီထားလိုက်သည်။
"ကိုကို..မောင်ကိုလက်လေးနဲ့ဖြေလျော့ပေးနော်.."
စေသာပြောတာကိုနာခံစွာ ကိုကိုလက်ကလေးက စေသာအကောင်ပေါ်သို့တင်ကာ ပွတ်ဆွဲနေတာကြောင့် ခံစားချက်က တကယ်ကိုကောင်းလှသည်။
"Hmm..ကိုကို..unn.. မြန်မြန်လေး.."
ချစ်ခြင်းလည်း ခံစားလို့ကောင်းနေတဲ့မောင်ပုံစံလေးကြောင့် မောင်ရဲ့ အကောင်ကြီးကို ချစ်ခြင်းပါးစပ်ထဲသို့ထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုကတော့..
"အ့....ကိုကို..မလုပ်..."
စကားတောင်မဆုံးသေးပင်..ကိုကိုရဲ့နွေးထွေးတဲ့ ခံတွင်းလေးကြောင့် စေသာဆန္နတွေမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စုပ်ပေးနေတဲ့ကိုကိုရဲ့ခေါင်လေးကိုသာကိုင်လိုက်ပြီး အတင်းကော့ထိုးနေမိသည်။
"အာ့...ဟွမ့်...မောင်.."
"ဟား့... ကောင်းလိုက်တာကွာ..နွေးနေတာဘဲ."
စေသာလည်းအောက်မှာ မျက်ရည်တွေဝဲနေတဲ့ကိုကိုပုံစံလေးကြောင့် မြန်မြန်သာ လုပ်ဆောင်နေမိသည်။
စေသာလည်း ပြီးသွားတော့ ကိုကိုပါးစပ်လေးထဲမှထုတ်လိုက်တော​့..
"အဟွတ်..ဟွတ်..မောင်..အရမ်းဘဲ.."
"တောင်းပန်ပါတယ်ကိိုကိုရယ်.. အခုတော့ မောင်အပေါ်တက်ခဲ့ပေးနော်."
"ဟင်..မပြီးသေးဘူးလား..မောင်က.."
"ကိုကိုရဲ့ပုံစံလေးကြောင့် ပြန်မာလာတာ.."
စေသာလည်း ကိုကို့ကိုယ်လုံးလေးကို အသာမချီကာ စေသာပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။
စေသာအကောင်ကို ကိုကိုအပေါက်ဝလေးမှာထားလိုက်တော့..
"မောင်..ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ.."
"မလုပ်ပါဘူး..ကိုကိုရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေးချင်းလှုက်ရှားပေးနော်...."
ချစ်ခြင်းမောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း.. စေသာခန္တကိုယ်ကို ဖြေး​ဖြေးချင်းလှုပ်ရှားလိုကိတော့ အပေါက်ဝလေးပေါ်မှာ ထိစပ်နေတဲ့မောင်ရဲ့အရာကို ပွတ်ဆွဲပေးသလို့ဖြစ်တာကြောင့်....
"အား...ကောင်းလိုက်တာ..ကိုကိုရဲ့အပေါက်လေးက နှုညံလိုက်တာကွာ..ကိုကိုမြန်မြနိလေးပွတ်ပေး.."
"အွမ်...မောင်..Hmm.."
"မြန်မြန်လေး..မောင့်အသည်းလေး..hmm..fuck....ကောင်းလိုက်တာ.."
စေသာလည်း သူအပေါ်ကနေလှုပ်ရှားနေတဲ့ကိုကိုပုံရိပ်လေးတွေကို မလွှတ်တမ်းလိုက်ကြည့်နေမိသည်။ အောက်ကနေပွတ်ဆွဲနေတာကြောင့် နှုညံတဲ့အထိတွေ့တွေနဲ့အတူတူ စေသာလည်း ပြီးမြောက်သွားသည်။
"ကိုကို မောသွားပြီးလား.."
"အွန်း..မောင်ကအရမ်းဆိုးတာဘဲ.."
"မောင်ဘာမှ မဘာရသေးဘူးနော်.. ခရီသွားတဲ့အခါမှဟွနိ့.."
"မောင်နော်...ဒါနဲ့ ဘယ်နေသွားမလဲဟင်.."
"ဘာလဲ..ညစာကျွေးချင်နေပြီလား.."
"ဟာ..မောင်နော်.. တော်ပြီး မပြောတော့ဘူး.."
"စတာပါကွာ..သဘတ်ခါသွားကြမယိလေ..အဲ့မှာတစ်ပတ်လောက် ညစာစားကြမယ်.."
"ဘာညစာလဲ..မကျွေဘူး.."
"ကိုကိုမကျွေးလည်းမောင်က ရအောင်စားမှာ.."
"ဟွန့်..တော်တော်တက်..အခုတော့ အိပ်ချငိပြီး မနက်ကျရင် ကိုကိုဆိုင်သွားအုံးမယိ..သုတနဲ့လည်းမတွေ့တာကြာပြီးလေ..အလုပ်လေးလည်းလုပ်ချငိသေးတယ်.."
"ကိုကိုကလည်း ပင်ပန်းတယ်မသွားနဲနော်..မောင်လည်းမနက်ဖြန်အစည်းဝေးရှိလို့ ကိုကိုနဲ့အတူတူလိုက်လို့မရဘူး.."
"ဟော်..မောင်ရယ်..ဆိုင်လောက်တော့ ကိုကိုဘာသာဘဲသွားပါမယ်.."
"မောင်လိုက်တော့ပိုမယ်နော်..အစည်းဝေးပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းလာခဲ့မယိ.."
"ဟုတ်ပါပြီ အဆိုးလေးရယ်..အခုတော့ အိပ်ချင်ပြီး ဖက်ထားပေး.."
စေသာလည်း ကိုကိုအလိုကျ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ကိုကိုကတော့ စေသာရင်ခွင်လေးထဲမှာ တိုးဝင်ကာ အိပ်စက်သွားတော့သည်။