Chapter 5
Uno
We had a few jam after our talks before I decided to go first. My brother came with a pizza and a few drinks. I just got a slice before I left.
Dumiretso ako sa kwarto. I felt sleepy but I don't want to sleep. I looked at the clock, it's just 3 pm. Kinuha ko ang laptop sa study table bago humiga sa kama. I will just watch documentaries to ease my drowsiness.
Tuwing mag isa ako, ang lagi kong hilig gawin ay ang manood ng mga documentary. Watching documentaries is giving me a chance to see and to know the other part of the story of our culture and in social aspects. Pag minsan ay wala akong lakad ng buong araw, ang ginagawa ko lang ay ang manood ng manood. Halos hindi na ako lumalabas ng kwarto. That's my binge watch.
I shifted my weight, mas sumiksik ako sa dulo ng head board at bahagyang hinarang ang unan sa isa kong mata. Ito ang pinaka ayaw ko sa tuwing na nonood ng mga ganitong klase ng documentary. The documentary's about the mystery behind the death of this famous band's front man. Kung bakit ba naman kasi ito pa ang pinili ko, eh alam ko namang matatakutin ako!
Well hindi naman siya nakakatakot, medyo suspense lang.
My phone rings. Dahil sa gulat, naitapon ko ang unan sa laptop. Agad ko din itong kinuha at hininto ang pinapanood. Patuloy pa din ang pag tunog ng cellphone ko. Kinuha ko ito at tiningnan. It's Jorge calling, I answered.
"Oh?" Bungad ko sa kabilang linya.
"Hello there!" She greeted jovially.
"The angel from my nightmare?" I playfully sang.
"Ay ewan ko sa'yo!" I laughed. I can imagine her rolling her eyes. "Nasaan ka?" Tanong niya.
"Nandito nga kila Kuya." Umirap ako. "Boomerang ka ghorl?"
"Ah, so you're now using my line huh?" Ang kulit naman neto!
"Oh bakit ka nga tumawag?" I asked again.
"Wala, kakamustahin lang sana kita." She laughed. "Look at this! Sige, bye!" Mabilis niyang sabi. Kasunod noon ay ang message niya sakin.
Jorgia: Mainggit ka pleasee
Sa baba noon ay ang picture nila sa table na may iba't ibang klase ng pagkain. They were all stucking out their tongue. Alam ko kung saan 'to ah. Nag buffet sila sa SM!
I immediately dialed her number.
"Yes?" What can I help you?" I know she's teasing me.
"Ang daya niyo." I pouted. "Bakit pag mag kakasama tayo, laging sa dakila lang tayo kumakain ha?" Maktol ko.
I heared someone's laugh at the other line. I'm sure that's the two, naka loudspeaker pa yata.
"Hala ewan ko, nilibre lang kami ni Ian, eh."
Ah! Traydor talaga 'tong lalaki na 'to.
"Hoy Ian Lloyd, may utang ka sa'kin, tandaan mo yan! You're so unfair." Nilakasan ko ang boses ko para rinig niya talaga.
Nakarinig muna ako ng ingay bago tuluyang may nagsalita. Mukhang nag agawan pa ng cellphone. "Tanga, KKB kami dito! At hindi naman ako papayag na manlibre kung hindi ka kasama. I'll only treat when my bestfriend's around." Ian said, hindi ko alam kung pampalubag-loob ba 'yon o inuuto niya lang ako.
"Seryoso ba 'yan?" I asked using a straight voice. Para kunwari seryoso.
"Seryoso nga." Tinapatan niya ang tono ko, pero mukhang mas seryoso siya...
