thanatophobia | sope

ay'ın kurbanları, ay'ın büyücüsü

"Kral Yoongi, buradalar !"

Atlar dağın arkasına sonunda varmıştı.

Yoongi, Taehyung ile Aya Tapanların sığındığı bölgeye gitmişlerdi.

Hoseok da gelmek istiyordu ancak yoğun saray işleri yüzünden buna fırsat bulamamıştı.

Tüm kontrol Yoongi'de idi.

Yoongi atını sürerek ormanlık alana en önden girdi.

Gözleri yıllar sonra gördüğü tanıdık simaları arıyordu.

Gri ve mor kıyafetler içindeki topluluğu gördüğünde hayret etti. Çocukluğuna göre sayıları epey bir artmıştı.

Demek ki pek de omega doğmuyordu artık, veya bu hepsinin atılmış haliydi.

Askerleri görünce topluluktan çığlık sesleri gelmişti.

İnsanlar toplanıp mağaralar içindeki evlerine saklanmaya çalışıyorlardı.

Taehyung yüksek sesle bağırdı.

"Kral Jung Yoongi'den kaçmaya mı çalışırsınız ? Olduğunuz yerde kalın !"

Sesler duruldu, yerini korkak gözlere bıraktı.

Yoongi topluluğun içine yaklaşırken herkesi süzüyordu.

Tam o sırada başını eğerek ağlayan kadın dikkatini çekti.

Annesi.

"Yazık." diye geçirdi içinden Yoongi.

Belki bunu yapması iyi bir şey değildi, ama Yoongi ailesine saf bir kin taşıyordu. Onlara asla merhamet göstermeyecekti. Asla affetmeyecekti.

Onu izleyen topluluğu süzdü iyice.

Ardından atından inip etrafta dolanmaya başladı.

Kaçmaya çalışanları askerler yakalıyordu.

Boğazını temizleyip söze başladı.

"Bilmem içinizde beni hatırlayan var mıdır, ah.. gerçi nasıl hatırlayabilirsiniz ki ? Siz omegalara değer bile vermiyorsunuz."

İnsanlar korku içinde ona bakıyordu. Herkese iğneleyici bakışlarını savuruyordu Yoongi. Korkan birkaç küçük kız var oğlanı fark etti Yoongi. Omega kız ve oğlan çocukları.

"Ne yazık ki, zayıf inancınızın kurbanı bir omega çocuktum. Tam da şu ailenin çocuğu."

Dedi anne ve babasını göstererek.

"Tabi, o zamanlar bilmiyordum hiçbir şey. Bir ormanda, alfaların pek yakınında terk edilmiştim. Hayatta kalma korkusu ile kaçmasaydım belki de yedi yaşımda neler yaşayacaktım ?"

Ona bakan kızgın rahiplere döndü.

"Ee, Ay beğendi mi bakalım bu kurbanını ?" Gülerek kendini gösteriyordu.

Kaşları tekrar çatıldı. Sesi yükseldi.

"Siz, saçma sapan bir gelenek yüzünen nice çocuğun ölmesine, masumiyetlerini kaybetmelerine neden oldunuz. Hiç mi düşünmediniz bırakırken o çocukları ardınızda ? Nasıl rahat uyuyabildiniz ha ? Buradaki o masum çocukları nasıl terk edebilirsiniz vicdan nedir bilmez misiniz !"

Kimse ona karşı çıkamıyordu. İstiyorlardı, ancak çıkamazlardı. Çünkü karşılarındaki her ne kadar bir omega olsa da krallarıydı.

"Büyücüler, ne kadar omega çocuk varsa hepsini kontrol edin. Hepsi bizimle gelecek !"