LOVE IS KINDNESS (BOOK 1)

CHAPTER 6:

ANGEL POV:

FLASHBACK:

Nandito ako sa playground kasama ang yaya ko, malungkot ako kasi napagalitan ako ni Mommy kaya nilabas ako ni yaya. Marami akong bata na nakilala at nakalaro, nung araw na yun may nakita akong batang lalaki na nadapa sa may kalsada, at di agad ito nakatayo kaya nilapitan ko ito at tinulungan, tinayo ko siya di namin napansin na may paparating na pala na kotse sa harapan namin, dahil bata pa ako hindi ko alam kung anu ba dapat kong gawin ng araw na yun, takot na takot ako nun tinulak ko yung batang lalaki at sa mga oras na yun alam ko na mababangga ako, pero nagulat nalang ako ng may tumulak sakin at siya ang nabangga, nakita ko na si Papu pala ang nagligtas sakin.

"P-papu" iyak kong sabi, habang tinitignan siya na duguan

"Baby" tawag sakin ni yaya

"Yaya si Papu huhuhu, tumawag ka po ng tulong plsss huhuhu, iligtas natin si Papu" iyak ng iyak kong sabi

Mga ilang minuto dumating na ang ambulasya, at dinala na si papu sa ospital, iyak parin ako ng iyak ng mga oras na yun, hindi na ako pinasama sa ospital sa mga oras dahil sa bata pa ako. Inuwi ako ni yaya at hindi pa rin ako natigil sa pag iyak.

"Yaya makakaligtas si papu diba huhuhu" iyak kong tanong

"Shhh, tigel na baby makakaligtas si papu mo  kaya wag kana umiyak" pagpapatahan sakin ni yaya

Sa sobrang pagod at pag iyak ay natulog nako, nagising nalang ako ng may marinig ako sumisigaw kaya lumabas ako sa kwarto ko.

"Mommy bakit po kayo umiiyak at nasigaw kamusta na po si papu" tanong ko

"KASALANAN MO TO, HUHUHU NG DAHIL SAYO NAWALA SI PAPA, NG DAHIL SAYO NAMATAY SIYA" galit na sisi sakin ni mommy

"Di po totoo yan huhuhu, buhay pa po si papu mommy wag kayong ganyan huhuhu" iyak ko

"KASALANAN MO LAHAT NG TO, SANA IKAW NALANG ANG NAMATAY HINDI NA SI PAPA" galit parin na sabi ni Mommy

"Tama na Mariel, walang kasalanan ang bata wag mo isisi sa kanya ang nangyareng aksidente" sagot ni daddy

"Kasalanan niyang bata yan kung bakit nawalan si papa, hinding hindi ko yan mapapatawad huhuhuhu" iyak na sabi ni Mommy

"Yaya iakyat mo muna si Angel" sabi ni daddy kay yaya

"Tara na baby akyat na muna tau" yaya sakin ni yaya

Pagpasok sa kwarto ko ay iyak ako ng iyak.

"Yaya huhuhu kasalanan ko, huhuhu kung bakit huhuhu nawala si papu huhuhu" iyak ko

"Tama na baby, walang may kasalanan sa nangyare kaya wag ka ng umiyak" pagpapatahan niya sakin

"Yaya huhuhu si papu gusto ko siyang makita huhuhuhu" iyak ko pa din

Hindi ako iniwan ni yaya, magdamag niya akong sinamahan sa kwarto ko.
kinabukasan pumunta kami sa bahay nila Mamu at nkita ko si Papu sa loob ng kabaong😭😭😭

Papu huhuhu sorry huhuhu sorry papu huhuhu😭😭😭iyak ko habang tinignan siya sa loob ng kabaong

Nilapitan ako ni Mamu at Tita Mommy.

"Apo wag mong sisihin ang sarili mo, wala kang kasalanan sa nangyare" sabi sakin ni Mamu sabay yakap

"Mamu sorry kasalanan ko po, kung bakit nawala si papu huhuhuhu" iyak ko sa kanya

"Baby alam mo ayaw na ayaw ni Papa na sisihin mo ang sarili mo, kagustuhan niyang iligtas ka kaya wag mo na pang sisisihin pa ang sarili mo" pagpapatahan sakin ni Tita Mommy

"Sorry po ulit, sana po wag huhuhuhu wag kayong magagalit sakin huhuhu" sagot ko

"Apo di galit ang Mamu mo sayo, wag mo ng iisipin yan aa, ayaw ng Papu mo na umiiyak ang prinsesa niya" pagpapatahan ni Mamu sakin

"Salamat po huhuhu Mamu, Tita Mommy" sagot ko sabay yakap sa kanila.

Simula ng namatay at ilibing si Papu, ay nagalit sakin si mommy at sinisi niya ako, at hindi niya na ako tinuring na anak pa.

END OF FLASHBACK:

Ang sakit sakit parin, kahit ilang taon na ang lumipas pero sariwa parin ang sakit na dulot nito huhuhu😭😭😭hindi parin ako mapatawad ni Mommy huhuhuhu Papu miss na miss ko na kayo ni Tita Mommy, sana po bigyan nyo ko ng lakas ng loob para makayanan ko lahat ng ito.😭😭😭

FLASHBACK:

"Mommy sa sabado po recognition po namin sa school, top 1 po ako, kayo po ba ang magsasabit ng medal sakin" sabi ko

"May pupuntahan ako nun si yaya mo nalang ang pupunta" sagot niya sabay alis.

Nalungkot ako sa sinabi niya, simula ng mamatay si Papu naging malamig na ang pkikitungo niya sakin, nilapitan ako ni yaya, kuya at kambal.

"Hindi bale bunso nandito si kuya at si Gelica, kami nalang ang sasama sayo ah, wag ng malungkot" sabi ni kuya

"Kaya nga baby, kami ni kuya at kambal mo ang supporter mo, ok ba yun" pagpapasaya sakin ni yaya

"Maraming salamat kuya, kambal at yaya" Malungkot kong sagot

"Kaya kambal! wag ka ng malungkot ah" sabi ni kambal

"Wag ng malungkot bunso, di bagay sayo ang panget mo" pagpapasaya nila kuya

END OF FLASHBACK:

Kung hindi sana ako naging makulit nung araw na yun, sana kasama pa naming hanggang ngaun si Papu, di sana ganto pakikitungo sakin ni Mommy sana hanggang ngaun mahal niya ako bilang anak.

💚HsiriEnna