SYTE E DETIT 🌸 vazhdimi nga pjesa 43.✅

LOJA E FUNDIT ☠🍀

Ndoshta nje dite do ta shohesh perseri driten ,ndoshta e nesermja do te sjelli buzeqeshjen e humbur...por kur thua "ndoshta " ti nuk je e sigurt...

Kur hap syte do ta gjesh veten perseri ne te njejtin ferre, nga i cili mund te te nxjerr vetem djalli...por vall do heqi dore prej teje...te pakten tani qe me ne fund te mori???

Nese po mendon se ata sy dhe ai sekret u harruan...ti gabon, pasi kurr nuk harrohet qellimi i nje historie, por arsyeja....edhe ndoshta.

" Kur ti te zgjohesh nga endrra dhe te shkosh ne makthin e jetes tende, vetem ateher do therrasesh me ze emrin e tij "

Vazhdojme...

Hapa syte e rraskapitur dhe u perpoqa te ngrihesha nga shtrati, por duart i kisha te lidhura pas kokes dhe kembet me njera tjetren.
Ula ngadal koken dhe u hasa me Viktorin i cili ishte mbeshtetur pran meje dhe po me shikonte duke qeshur.

-Me zgjidh tani, e mori djalli!- i ulerita une, por ai thjesht me buzeqeshi dhe me rrethoje me krahet e tij.

- Me fal engjelli im, por doja te rrija pak pran teje!- me tha ai dhe me zgjidhi kembet.

- Tani mi zgjidh dhe duart!- i thash une ashper.

- Jo para se te beje nje pyetje qe kam kohe qe doja ta dija!- mu pergjigje Viktori dhe e vendosi koken ne prehrin tim.

Une kisha ngrire ne vend, nuk e prisja qe ai te sillej keshtu. Nuk doja te qendroja pran tij, une doja vetem ta urrej, te perpiqem ta vras ,e jo qe te afrohem me te.

- Kur ishe e vogel, te shikoja gjithmon nga large se si i luteshe Oliverit te te sterviste, por ai thoshte vetem "jo" . Heh... epo me aq sa e njihja vellain tim ishte shume kokeforte dhe kurr s'dilte nga fjala. Largohesha nga aty duke e ditur se Oli nuk do pranonte, por kureshtja nuk me linte dhe kur kthehesha perseri te gjeja duke u stervitur me te.
Rrija dhe pyesja veten si e binde...qendroja per nje kohe te gjate duke ju pare, derisa ne fund ai mbeshtetej i lodhur te prehri yt dhe ti i ledhatoje floket. Kurr se kisha pare ndonjeher me te lumtur se ne ate moment....dhe me duhet ta pranoja se isha xheloz per te.
Sa do te doja ta provoja dhe une ate ndjesi, sa nevoje kisha te rrija dhe une te prehri yt, por nuk mundesha, sepse rruget tona ishin aq ndryshe.
Mendova se nese dhe une do behesha mesuesi yt, nese do te beja nje vrasese te pandalshme, ateher ti do me doje dhe mua sikurse doje Oliverin dhe vetem ateher ti do ishe vetem e imja.
- tregoje ai duke mos e larguar shikimin prej meje, kurse une nuk dija se cfare te thoja.
Edhe pse e urreja Viktorin, ai me solli ne mendje nje kujtim shume te bukur.

- Epo...Oliveri ishte gjithmon shume kokeforte, por une ia dilja mban ta bindja.
Ate dite vertet u lodha shume duke u lutur dhe duke e ndjekur nga pas per ore te tera,por ia dola.
Ende me kujtohen fjalet qe i thash ate dite...

" Kur nje dite ti te me kerkosh , une nuk do te jem atje, sepse do kujtoje se ti nuk me do me...por deri ateher dua te behem me e forte se ty, me e forte se bota, vetem keshtu une do te te mbroje ty dhe njerzit e mi te vyer...vetem keshtu une do kthehem perseri te ty, pasi vertet nuk do stervitem me ,por do vije per te te mbrojtur sepse mundem fal teje, Oliveri im "

Kujtimet e atyre fjaleve me bene te qaja. Sa nevoje kisha te kthehesha edhe njeher, vetem per pak kohe ne ato momente, do jepja gjithcka vetem ta perkedhejla edhe njeher dhe ta shikoja teksa e zinte gjumi pran meje.