SYTE E DETIT 🌸 vazhdimi nga pjesa 43.✅

NJE PAKT I DREJTE😈☠

Jeta eshte si nje stuhi...nje stuhi nga e cila krahet e tu te vegjel nuk te shpetojne dot.
Ato perpeliten per tu larguar nga era  e pandalshme,qe te rremben. Mund ta shoh se ende i trembesh kesaj stuhie, sikurse une kur isha si ty, por tani krahet e mi, ndryshe nga te tute, i kane humbur puplat e tyre.
Une i shkula vet ato, por ende jane duke fluturuar...duke i bere balle kesaj stuhie me emrin JETE.

Vazhdoje te ngrihem ne qiell, edhe pse rrezohem, perseri s'dorzohem kurr...
Nje dite edhe krahet e tu do rriten me kohen, dhe ateher ti mund ti ikesh asaj stuhie, por do habitesh sa te renda mund te jene.

Vazhdojme....

Hapa syte e lodhur dhe u hasa me fotografine e Xharsonit dhe familjes se tij.
U ngrita ngadal nga shtrati dhe pran meje ishte Izabela qe po flinte e qete.
Me vinte keq kur e shikoja ate vogelushe te vuante keshtu.

- Amisa, e gjetem vendin ku eshte Danis dhe kush e ka rrembyer!- degjova zerin e Argitit nga dera e dhomes.

- Ne rregull ateher, beje gati makinen dhe mos i lajmero djemte .- ia ktheva une dhe sa do dilja nga dhoma, dora e Izabeles me ndaloje.

- Ti me premtove!- tha ajo me syte gjithe lot.

- Po, por kemi frike per jeten tende ,te lutem Izabela!- i tha Argiti duke i fshire lotet.

- C'vlere ka jeta ime, kur keta njerez me kerkojne mua...Amisa te lutem me merr me vete!- mu lute ajo dhe me shtrengoje doren.

- Ne rregull ateher, shkojme Izabela!- i thash une dhe aq mjaftoje qe ajo te buzeqeshte.

Duke dal nga dhoma, pash fytyren e shqetesuar te Argitit, por nuk e ndalova hapin.

Sapo hapem ne makine degjova zerin e vajzave dhe Djagos qe po vraponin drejte nesh.

- Amisa, Argit, si mund te shkoni vetem...eshte e rrezikshme!- u kthye Djago i shqetesuar.

- Mos u shqetesoni, do jemi mire dhe kur te vime me Danisin, e dua vilen te shkelqeje!- i thash une duke buzeqeshur djallezisht dhe u nisem.

Rruga kaloje e qete dhe e heshtur, derisa arritem ne nje vile gjigande me shume magazina. Kishte burra te armatosur ngado dhe ishte e pamundur te hyje pa u vene re.

- Amisa...si do hyme tani brenda?- me pyeti konfuz Argiti duke pare nga vila.

- Bingo! Eja te teta Amisa more qullashi i babait!- thash une me nje buzeqeshje djallezore ne fytyre sapo pash djalin e shefit te ketyre idjotave.

- Po tani cfare po thua?- me pyeti e cuditur Izabela .

- Ai bjondushi aty eshte djali i shefit dhe e mbaje mend qe nga ai eventi ne Shqiperi...madje dhe babain e tij e njoh, pasi ma prezantoje Xharsoni.- tregova une dhe te dy tunden koken .

- Merrem une!- u hodhe Argiti per ta kapur, por une e terhoqa perseri pas.

- Te ishte per ty do ishim zbuluar me kohe!- i thash une dhe dola ngadal nga pema ku isha fshehur.

- Me falni por me eshte prishur makina dhe nuk mund te shkoje askund!- u afrova pran disa rojeve dhe i pash provokueshem.

- Sigurisht zonjusha ime, mund te shoqeroje une me makinen time!- tha njeri prej tyre dhe me vendosi doren rreth belit.

Ma kishte nje deshire ta groposja aty, por duhet te permbahesha, dhe shpresoje qe dhe Argiti te permbahet se tani duhet te jete duke kercitur dhembet.

- Ti je zonjusha ime e embel nga festa ne Shqiperi!- degjova zerin e bjondushit pas meje.

- Po dhe ti je perversi qe do me mesoje si te argetohesha!- ia ktheva une duke e pare me inat.