SYTE E DETIT 🌸 vazhdimi nga pjesa 43.✅

S'TE HUMBAS ME!🥰🕊

" Kur i humba shpresat se do te te shikoja perseri duke buzeqeshur, zemra ime u thye, por kur te shoh ty tek zhdukesh ngadal nga endrrat e mia, une vrapoje pas teje me lotet varge si kurr me pare...dhe ne cdo hap qe hedhe per te te arritur, arrije te theme vetem..." DO TE KAP, YLLI IM, S'TE HUMBAS PERSERI "

Por shume shpejte do kuptosh nese vertet do ta arrish silueten e saj, kur ti ende s'ke gjetur tenden!!!
Ajo erresire ta fsheh ngadal fytyren e saj, sikurse fytyra e saj te fshihte gjithmon lotet pas buzeqeshjes...

Tani qe e zbulove friken e saj, mos e le te humbas e vetme ne te, por berrtiti, derisa ajo te degjoje zerin tend dhe me ne fund ti tregosh se je aty.

Vazhdojme..

Heret ne vilen Adeson..

- Amisa...me prite te lutem mos u largo!- u degjua e berrtitura e Argitit kudo neper dhome.

- Argit...Argit, zgjohu, ishte thjesht nje enderr miku im!- po perpiqej ta zgjonte Dajani sapo hyri ne dhome me te tjeret.

- Forca Argit, permendu!- tha Djago i shqetesuar dhe u perpoq ta zgjonte, por ishte e kot .

- Me lini ta provoje une!- u kthye Edesa pergjumesh dhe e gjuajti me shpulle sa ti hante dora.

- Ajjjj, do ti dhembi nje jave rreshte, e kam provuar dhe une shpullen e Edeses. - tha Ido duke u dridhur si gjethe.

- Amisa...cfare ndodhi?? Ku eshte ajo??- u ngrite i friksuar Argiti dhe po shikonte i perhumbur neper dhome.

- Ishte thjesht nje enderr e keqe ,fli tani se na ngrive gjakun!- tha Zhuli dhe u largua me te tjeret, pervec Dajanit i cili mori nje karrige dhe u ul pran Argitit.

- Cfare te trembi kaq shume Argit, ka vite qe s'te kam pare duke qare?- e pyeti konfuz Dajani.

- Pash Amisen...ajo po me zhdukej ngadal nga syte dhe hynte gjithmon e me thelle ne nje erresire te madhe.
E therrisja te ndalonte, vrapoja pas saj...por e kot.
Sapo hyra ne ate erresire pas saj, nuk shihja asgje...as ate, por e degjoja teksa qente me ze dhe thoshte vazhdimisht...    "Kam frike...te lutem me shpeto dikush" Arrija ta degjoja derisa zeri i saj largohej me shume. Kur se degjoja me ndjeva nje dhimbje te cuditshme, sikur nje pjese e imja u shkeput prej meje dhe u largua bashke me Amisen....- tregoje Argiti duke qare.

- Eshte thjesht nje enderr ,ne pas disa oresh do shkojme te ajo!- tha Dajani duke buzeqeshur hidhur.

- Kam frike Dajan, per here te pare kam frike ta humbas perseri ate!- u kthye Argiti i friksuar dhe pas ketyre fjaleve mbylli syte i lodhur.

- Te kuptoje miku im, dhe une si ti ndihem!- tha Dajani dhe u largua ngadal nga dhoma.

Angli...ne nje shtepi te vogel afer kishes...

U ngrita e rraskapitur nga gjumi dhe pasi pash rreth e rrotull, kuptova se nuk isha me te dhoma ku me rash pa ndjenja.
Nuk e dija se cfare donte te arrinte tjeter Viktori, por nuk mund te rrija me pa e ditur as ku isha.

U ngrita me nxitim nga shtrati dhe fillova te gjuaja deren me sa fuqi kisha, por per dreq nuk hapej.

- Qenke me energjike sot, por ende s'te kane ardhur te gjitha fuqit, bosja ime!- degjova zerin e Viktorit pas meje dhe sapo ktheva koken e pash ate te dera e tualetit me vetem nje peshqire rreth belit.

Nuk me bente pershtypje edhe pse ai po rrinte vetem me nje peshqire perball meje, por me cuditen te prerat dhe plaget e marra ne te gjithe trupin. Disa ishin te vogla, por nje prerje me beri me shume pershtypje. Ajo kalonte ne pjesen e kraharorit dhe shkonte deri te barku.