SYTE E DETIT 🌸 vazhdimi nga pjesa 43.✅

ZGJEDHJA JOTE 🌿😊

Kur humbet rrugen dhe mbetesh ne shtigjet e jetes, ke nevoje per nje dore ku te kapesh...nje dore qe te merr nga ajo rruge dhe te fal dashurine, qe per kaq kohe ke pritur....dhe ne fund ti thua...kam nje familje.

Por kur ti e ke humbur besimin? Po kur ti ke frike se ajo dore qe te mban forte pas vetes, nje te ardhme mund te zhduket...sikurse ka ndodhur ne te shkuaren?
Keto pyetjeve mblidhen si vorbull ne mendjen dhe zemren tende...sa tani ke frike te lendohesh perseri.

Por pa e kuptuar, ty ti ka hapur krahet nje engjell,  e cila nuk do te japi ate cfare te gjithe deshirojne, por ate per te cilen ti ke nevoje....nese jo nje familje,  nje te ardhme, por dhe nese e ardhmja venitet para teje...perseri mos ki frike, sepse ajo kurr nuk do harroje te te fali guximin dhe mbeshtetjen, per ta marr vet ne dore jeten tende.

" Nese jo nje familje, me lere te te dhuroje nje te ardhme... nje te ardhme te cilen vetem ti mund t'i japesh drite. "

Vazhdojme...😇

Me ne fund, pas dy oresh lufte me doktorin, do dal nga spitali.
Jeta ne kete dhome te bardhe dhe aroma e ilaceve ngado neper koridore, me ka merzitur me shume se gjithcka.

Ne te vertet une kembengula te shkoja perseri ne shtepi, meqe duhet te vendos dhe per te ardhmen e Izabeles.
Argitit si pelqeu shume kerkesa ime, kurse doktori po shkulte floket kur e mori vesh, por mjaftoje vetem ta mundja Argitin ne nje loje domino, ku fituesi merrte gjithcka donte dhe asgje nuk do me pengonte ti ikja ketij ferrit spitalor.

Nuk doja te zgjidhja nje loje kaq per pleq, por ishte e vetmja qe me erdhi ne mendje dhe e vetmja loje ne te cilen kam mundur 10 here rreshte xhaxha Enverin , Astron dhe Tonin.... 3 pleqte mbi te 70 - tat, qe mbajne emrin kampione ne domino dhe shah.

Por gjithsesi rendesi ka qe do shkoje perseri ne shtepi dhe me nje mysafire te vogel.
Para se te niseshim i thash Argitit te mos e tregonte askujt qe do vija ose per vogelushen Izabela, pasi dua ta shoh reagimin e mamin dhe te tjereve.

Tashme isha rruges per ne shtepi me Argitin dhe Izabelen, edhe pse kjo e fundit me duket e shqetesuar.

- Hej Izabela, mos u shqeteso fare, te gjithe jane shume te mire dhe do ta kesh te thjesht te mesohesh me ta.- i thash une duke buzeqeshur si per te larguar ate rene e zeze qe kishte pllakosur ne makine.

- Ti e di qe une nuk dua nje familje...nuk mund te rri shume me ju, pasi nuk dua te lendoheni per fajin time!- mu pergjigje qete Izabela dhe ktheu koken nga xhami.

- Hahaha, vertet mendon se do te largoje ty, sepse disa vrases te ndyre te jane qepur keq!- i thash une duke qeshur, por nga fytyra e saj nuk eshte se i pelqeu shume reagimi im.

- Boll u talle tani, kush e cmendur do perballeje me nje bande vrasesish!- mu kthye vajza e inatosur.

- Une!-ia ktheva prere dhe serioze, pasi vertet doja te dija kush ishin keta vrases qe ajo i trembet kaq.

- Mesa shoh ju doni te vdisni ne moshe te re!- tha me ironi Izabela, kurse une dhe Argiti filluam te qeshnim.

Kishte kaluar rreth nje ore dhe me ne fund arritem ne vile.

- Kjo eshte shtepia juaj, por eshte gjigande!!- tha Izabela sapo u perball me kopeshtin gjigand dhe vilen Adeson.

- Ateher...si te duket?- e pyeta une duke buzeqeshur.

- Heh, nje burge shume i bukur i sigurise se larte!- ma ktheu ajo sapo pa rojet ngado neper shtepi.

- Kjo pergjigja...Amisa te kujtohet kur erdhe ketu per here te pare, edhe ti burge e quajte vilen Adeson!- tha Argiti duke qeshur.