Yaşadığım bu sahne bir yıldır gördüğüm sahne ile aynıydı.
Hayır hayır aynı değildi . Bu sahne o sahneydi. Tek fark onun rüya bununsa gerçek olmasıydı.
Ama neden rüyalarıma giriyordu. Aramızda nasıl bir bağ vardıda beni bu kadar etkiliyordu.
Hiçbir şey anlamiyordum, anlam veremiyordum.
Başını kaldırıp bana baktığında içim o kadar acıdı ki kendimi tutamadım.
Burayı hemen terk etmem lazımdı. Sağ Koridora dönüp orayı terk ettim.
Kendimi dışarı attığımda soğuk hava umrumda bile değildi. Şu an umrumda olan tek şey o kızdı.
Daha önce çok sorunla hemde o kadar çok sorunla uğraştım ki ...
Ben bu değildim , bu hale düşecek bir insan değildim. Bu işin peşinden gidip çözecektim.
O kızın yardıma ihtiyacı varsa şayet ona yardım edicektim. Ama bunu ondan uzakta yapmam lazımdı. Ne zaman yanına gitsem donup kalıyordum.
Belki o zmn hem rüyalarımdan hemde aklımdan sonsuza dek çıkardı.
Farkına varmadan yürüyüp hastaneden uzaklaşmıştım. Saati kontrol ettiğimde yatsının vakti gelmişti.
En yakınımda ki camiye gidip namazımı eda ettim. Ellerimi kaldırıp Rabbimin bana yardım etmesi için dua ettim.
Duamı bitirince kalkmak istedim ama yanımda oturan adam konuşmaya başladı.
"Derdi veren Allah dermanı da verir evlat. Önemli olan bizim bu derde dayanıp isyan etmememizdir. "
O kadar güzel konuşmuştu ki bağdaş kurup onu dinledim. Oda oturduğumu görünce devam etti.
"Bizim dert bildiğimiz şey belki bizim iyiliğimiz içindir. Belki o dert bildiğimiz aslında bize dermandır."
"Peki onu nasıl anlayacaz . Nasıl bizim dermanımız olduğunu anlayacaz?"
"Kalbimize , aklımıza , ruhumuza iyi geliyorsa."
Ama o!
O benim dermanım mıydı yoksa.
"Amca sana başımdan geçenleri anlatabilir miyim?"
"Anlat evladım anlat. Derdini anlatmayan dermanını bulamaz."
Karşımda oturmuş bana tebessüm eden adama kanım hemen ısınmıştı. Başımdan geçenleri iyi bir yol göstericiye anlatmam lazımdı.
Oda benim gibi bağdaş kurunca anlatmaya başladım. Bir yıl önce başlayan kabuslardan ta şimdiye kadar.
Yarım saatten sonra nihayet bitirmiştim. Oda hiç konuşmadan dinlemişti.
"Bak evladım anlattıkların normal şeyler değil . O kızla bu kızın bir olduğuna emin misin?"
"Eminim amca . Az önce yaşadıklarımı rüya bile sandım."
"Evladım bu işte var bir hikmet. Kızın yardıma ihtiyacı olabilir hemde çok."
"Anlamadığım benim onunla ne ilgim var. Neden ben ?"
"Işte bunuda zaman göstericek evlat. Sadece zaman..."
Zaman! Herşeyin ilacı olan zaman. Benimde ilacım olucakmıydı bilmiyorum.
"Allah razı olsun amca"
Diyip kalktım. Tekrar hastaneye dönsem iyi olurdu .
"Cümlemizden evladım. Ne zaman konuşmak istersen gelirsin buraya. Ben hep buradayım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZLUĞUM
Ficción General#islam kategorisinde 1. #Sonsuzluğum adinda ilk kitap Hamit: -Benim için yaşar mısın Meryem? Meryem: -Senin için sensiz yaşamaya razıyım ben... Birbirine ölümüne aşık olan iki gencin hikayesi. Meryem ve Hamit... "Ve hiç bir zaman cesareti olmayan...
