ေႏွာင္းညိဳ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္း၀န္းထဲက အရိပ္ရသစ္ပင္ႀကီးေအာက္ရွိ ထိုင္ခုံ မွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနသည္။ေႏွာင္းေရွ႕က ေက်ာက္စားပြဲခုံေပၚ ၌ စာ႐ြက္ေတြကို ေဖာင္တိန္နဲ႔ ဖိၿပီး တင္ထားသည္။အသုံးလိုသည့္ စာ႐ြက္ကိုယူရမည္ျဖစ္သျဖင့္ လြယ္အိတ္ထဲ မထည့္ေတာ့ဘဲ စားပြဲေပၚတင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။တျခားဘက္က ခုံေတြမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုယ္စီ၊အတြဲကိုယ္စီနဲ႔ ထိုင္ေနသည္။ေႏွာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ၿပီး အေရးႀကီးသည့္ မွတ္စရာ တစ္ခုခု မွတ္ေနပုံေပၚသည္။႐ုတ္တရက္ ေလၾကမ္းတစ္ခ်က္ ေဝွ႔သြားသျဖင့္ ေဖာင္တိန္ဖိထားေသာ စာ႐ြက္ေတြမွာ ေႏွာင္းေဘးနား ျပန႔္က်ဲ႕သြားသည္။ေႏွာင္းညိဳ သူနဲ႔အနီးဆုံး စာ႐ြက္ကို ေခါင္းငုံ႔ေကာက္လိုက္သည္။
"အ........"
"အ......"
ေခါင္းခ်င္းတိုက္မိ၍ နာလို႔ေအာ္မိသည့္အသံ ႏွစ္ခုေပၚလာသည္။ေႏွာင္းညိဳ ခ်က္ခ်င္းေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟင္....ကိုစိုင္း..။အား..ကြၽတ္..ကြၽတ္ "
ေႏွာင္းညိဳနဲ႔ ေခါင္းခ်င္းတိုက္မိသူမွာ ကိုစိုင္းခြန္းအိမ္ျဖစ္ေနသည္။
"ေႏွာင္း.... နာသြားလား"
စိုင္းခြန္းအိမ္ ေႏွာင္းအေရွ႕က ခုံမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေႏွာင္းအား ေမးေနသည္။
"အင္း....နည္းနည္း နာတယ္။ကိုစိုင္း ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ"
"အကို အတန္းဆင္းေတာ့ ေႏွာင္း တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕လိုက္လို႔ေလ။ေႏွာင္း နားေရာက္ေတာ့ စာ႐ြက္ေတြ က်ေနတာနဲ႔ အကို ေကာက္ေပးမလို႔ လုပ္လိုက္တာ ေႏွာင္း ေခါင္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့တာပဲ"
"ေႏွာင္းေခါင္းက ေပ်ာ့ပါတယ္ေနာ္။ကိုစိုင္းေခါင္းကသာ မာတာ"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။ေႏွာင္း အေဆာင္မျပန္ေသးပဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ျပန္ေတာ့မလိုပဲ ကိုစိုင္း။စာရွာရင္း အရွိန္ပါသြားတာနဲ႔ မျပန္ျဖစ္ေသးတာ"
"အကိုေစာင့္ေပးမယ္ေလ။တူတူျပန္ၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ ကိုစိုင္း။ခဏေလးေနာ္"
YOU ARE READING
Untitled Love(ခေါင်းစဉ်မဲ့သော အချစ်)
Romance(Unicode & Zawgyi) ကံကြမ္မာက လူသားနှစ်ယောက်ကို ခေါင်းစဉ်မရှိ၊အဆုံးသတ်မရှိပဲ တွေ့ဆုံပေးမည်မဟုတ်။ ကံၾကမၼာက လူသားႏွစ္ေယာက္ကို ေခါင္းစဥ္မရွိ၊အဆုံးသတ္မရွိပဲ ေတြ႕ဆုံေပးမည္မဟုတ္။ Started date ➡️ 15.6.2020 Ended date. ➡️ 28.11.2020
