Ik vertrek (een One Direction fanfictie) - Completed

proloog

“Laat me los!” Schreeuw ik, en ik probeer het lichaam van Thom van me af te duwen. Mijn actie is totaal hopeloos, want Thom is veel sterker dan ik. Ik lig in Thom’s kamer op zijn bed. Hij ligt zonder kleren boven op me, en probeert mijn broek uit te treken. “Ik wil dit niet Thom, laat me los!” Schreeuw ik. “Hou je bek bitch” sist hij, en ik voel hoe mijn strakke skinny langzaam langs mijn heupen glijdt. Als ik voel hoe hij aan mijn BH bandje begint te friemelen, begin ik echt te huilen. Nu pas heb ik door dat het een klootzak is. Waarom ben ik daar in hemelsnaam nooit eerder achter gekomen. Ik begin wild om me heen te slaan, waarbij ik Thom hard in zijn gezicht raak. Hij grijpt me bij de hals en kijkt me dreigend aan. Ik voel hoe ik begin te trillen, en de tranen over mijn wangen lopen. “Nou houd jij je gedeisd, anders is het helemaal over met de pret.” Ik knik voorzichtig en ontspan mezelf. Ik voel hoe hij mijn keel loslaat. Ik weet dat het hopeloos is om tegen hem in te gaan. Hij wint toch wel. Net het moment dat ‘het’ gaat gebeuren, hoor ik een deur beneden dichtslaan. Thom springt geschrokken overeind, en gooit mijn kleren naar me toe. “Aantrekken hoer, snel” Sist hij. waarna hij zelf ook in zijn grijze joggingbroek springt. Ik grijp mijn kleren bij elkaar en trek het als een gek aan. Net op het moment dat ik mijn shirt aanheb vliegt de deur open. Thom’s moeder staat in de deuropening. Ik kijk haar even aan, maar kijk vervolgens weer weg, omdat ik bang ben dat ze ziet dat ik heb gehuild. Ze kijkt even naar mij, en vervolgens naar Thom. Dan zegt ze: “Sorry dat ik stoor jongens, veel plezier nog.” En met die woorden sluit ze de deur. Ik twijfel geen moment en ren achter haar de deur uit, naar de hal, waar ik mijn jas van de kapstok gris, en vervolgens naar buiten ren. Ik blijf zeker 5 minuten rennen, en plof dan neer op een bankje in een parkje ergens. Ik hijg even uit, en begin vervolgens weer te huilen. Ik wil weg hier uit Nederland. Ik wil weg van Thom, ik ga ergens anders wonen, ik ben tenslotte 18, dus meerderjarig. Met het besluit om te vertrekken strompel ik naar huis. Tijd om mijn ouders te vertellen dat ik vertrek…