Ik vertrek (een One Direction fanfictie) - Completed

Hoofdstuk 18

Liam’s pov.

“JADE!” Schreeuw ik, en begin te rennen, waar het geschreeuw vandaan komt. Ik hoor Niall achter me aanrennen. Ik weet dat het kansloos is om te zoeken. Net als met Loïs. Ik vertraag mijn pas, en stort op mijn knieën. Tranen stromen over mijn wangen. Waarom Jade? Waarom moet mijn meisje van me worden afgepakt. Ik voel hoe Niall zijn arm om me heenslaat. Tranen beginnen nog harder te rollen. Ineens voel ik woede in me opborrelen. Dit is Harry’s  fout. Hij heeft ervoor gezorgd dat Jade wegrende. Ik sta op en zeg: “Harry is going to die.” Met die woorden loop ik terug naar het huisje. Als we bij het huisje aankomen, sla ik de deur open, en storm naar binnen. Harry staat in de woonkamer te huilen. Ik wil hem uitschelden, ik wil hem pijn doen, maar ik kan het niet. Hij is een van mijn beste vrienden. En ik moet hem steunen, wat er ook gebeurt. Ik kijk hem aan en zeg: “We don’t have a girl to protect anymore, so let’s search, till we can’t walk.” Harry knikt, roept de andere jongens, en vertelt het plan. De andere jongens zijn het ermee eens. Ik loop naar de keuken met een grote tas in mijn handen. Ik trek de kasten open, en prop er zoveel eten in als ik kan. Ik zet de tas bij de gang, en pak een andere lege tas. Weer loop ik naar de keuken, maar prop dit keer de tas vol met drinken. Als ik terug de kamer inloop, zie ik dat Zayn allerlei dikke kleding in 2 tassen propt. Ik loop naar de gang om alvast mijn jas en schoenen aan te doen. Ik heb 2 truien aan, en 2 paar sokken. Deze dagen, gaan zware dagen worden. Maar ik ga er alles, maar dan ook echt alles aan doen, om mijn meisje terug te krijgen. Hoe zou het nu met haar gaan?

Jade’s pov.

“Is she awake?” Hoor ik een vrouwenstem zeggen. Ik open langzaam mijn ogen, en zie hoe drie gezichten me aankijken. Als ik wat langer kijk, herken ik de gezichten. Ik schiet omhoog, en vlieg de 3 meisjes om hun hals. “I’m so happy to know you guys are allright!” Schreeuw ik. Ik hoor Kim, Amanda en Loïs vaag lachen. “What happened to you?” Vraagt Loïs als ze me alle drie hebben losgelaten. Ik vertel over het verhaal in het bos. “and what about you guys?” Vraag ik. Amanda begint met haar verhaal; So we were on the x factor, you had just finished your gig when I was texted to come to the toilets, and that it was important. the number was unknown, but I believe my stupid head that it really was someone I knew. I ran to the bathroom and before I knew it I had a bag over my head, and I was beaten down. when I woke up I was here. Kim laat me geen antwoord geven, want begint gelijk aan haar eigen verhaal; “I was with you amanda to search in that building, when suddenly the lights dropped out. I wanted to Harry, but could not find him. Suddenly something was pressed against my lips, I wanted to scream but could not. I felt a blow to my head, and when I woke up, I was here with amanda.” Ik knik, dat weet ik me maar al te best. Ik was op dat moment zo blij dat ik vlak naast Liam stond. “And what about you Loïs?” Vroeg ik, terwijl ik met mijn hoofd naar Loïs draaide. “I just sat in my room, when I suddenly heard footsteps behind me. I sat with my back to the door, and heard that then open. I told you to go away, because I thought it was you. The footsteps came closer. I turned around and saw a face of a boy. What it looked like? no idea ...” Net op het moment dat Loïs klaar is met haar verhaal, hoor ik gelach. Het is de lach van een jongen. Ik herken die lach. Als er een lichtje aangaat, en ik zie wie er voor mijn neus staat, heb ik het gevoel dat ik flauw ga vallen. Dit kan toch niet waar zijn? Hoe kan hij mij dit aan doen… Dit is absoluut een grap.

_________________________________________________________________________

Ik ben blij maar ook best verbaast dat dit verhaal al over de 100 reads is. Jullie zullen vast wel denken;  maar dat is helemaal niet veel. Ik vind van wel, aangezien de vorige verhalen die ik had geschreven totaal geen succes waren haha.

Wie denken jullie dat de ontvoerder is? Leave a reaction behind.

xxx