Ik vertrek (een One Direction fanfictie) - Completed

Hoofdstuk 15

Ik kijk nog een keer naar mijn vingertoppen die rood zijn, en begin vervolgens keihard te gillen. Ik hoor hoe veel voetstappen op de trap naar boven gestormd komen, en nog een seconde later vliegt de deur open. Mijn hoofd schiet richting de kant van de deur, en ik til mijn hand omhoog, zodat de jongens mijn vingertoppen kunnen zien. Ik zie ze allemaal wit wegtrekken, en Zayn stapt naar voren om de sjaal te pakken. Hij kijkt er een lange tijd naar, en zegt dan vervolgens: “This scarf… It’s from Amanda.” Ik knik langzaam, en zeg: “how does that thing get in here?” “I wasn’t” Zegt Louis. “Me either.” Zeggen de andere in koor. Ik voel hoe mijn benen slap worden, en hoe ik steeds harder begin te trillen. “So there’s someone been inside.” Zeg ik met een stalen gezicht. De andere knikken langzaam. “Guys, take your stuff, we’re going back.” Zegt Liam ineens vast besloten. Zonder de andere nog aan te kijken draai ik me om, en pak ik mijn spullen een voor een bij elkaar.

Ik strompel met mijn koffer achter me naar buiten, en help Harry en Zayn de spullen inladen. Als we allemaal in het busje zitten, wilt Louis de motor starten. Hij geeft een klein pufje, en vervolgens valt hij stil. Dit gebeur 3 keer, en vervolgens doet hij helemaal niks meer. “Shit” Hoor ik Harry mompelen. We springen uit het busje, en lopen een rondje om de auto. Ineens valt mijn blik op een natte vlek onder het busje. Ik kijk nog eens goed, en zie dat het benzine is. “Guys…” Zeg ik langzaam.

“Shit, I don’t have coverage in here.” Zucht Zayn, en hij klapt zijn telefoon dicht. “So we can’t call Paul.” “We’re locked.” Zegt Louis. Ik schrik van de toon in zijn stem. Ik kan het niet langer meer aan in deze sfeer te zitten, en strompel langzaam naar boven. Net op het moment dat ik me op mijn bed wil laten ploffen, hoor ik een hele harde bonk. Het komt van de bovenste verdieping. Ik verstijf. Alle jongens zaten beneden, wat kan het dan boven zijn? Ik spits mijn oren, en nu lijkt het alsof ik voetstappen hoor. Ik krijg kippenvel op mijn armen en benen. En loop terug naar de deur van mijn kamer. Ik luister nog een keer goed, en hoor weer gestommel boven. Ik loop langzaam de trap op. Als ik op zolder kom knip ik snel het licht aan, zodat ik de zolder goed kan zien. Als ik rond kijk zie ik niks vreemd. Alleen staat het dakraam wijd open. Ik loop er naartoe, en trek het dicht. Hmm, dan zal ik het me toch hebben ingebeeld.

“Are you sleeping?” Hoor ik een stem vragen. Ik ruk mijn ogen open, en zie het gezicht van Harry voor mijn neus. Ik kijk op mijn Ice Watch die ik om mijn pols heb, en zie dat het half 8 ’s avonds is. “now no longer.” Antwoord ik, en begin te grijnzen. Ook Harry grijnst, en zegt vervolgens; “Dinner is ready!” Hij staat op en loopt naar beneden, ik loop achter hem aan, en als ik de woonkamer in loop komt een heerlijke geur me tegemoet. Ik schuif de stoel van de houten tafel naar achter, en ga zitten. Louis en Zayn komen met 2 pannen de keuken uitlopen, en zetten ze op tafel. Niall rukt gelijk de deksels eraf; Kip en snijboontjes. Heerlijk. Met een glimlach schep ik het eten op en vraag in de tussentijd; “Which one of you have opened the window in the attic?” Alle gezichten kijken me verbaast aan. “I didn’t” Zegt Harry, “i didn’t it too” Zeg Louis, ook Liam, Zayn en Niall schudden hun hoofd. “Weird.” Antwoord ik, “Because I’m absolutely sure the window was open.” Net als mijn zin is afgemaakt horen we een harde bonk boven. Alle hoofden schieten tegelijkertijd naar het plafond, waar een beetje stof vanaf komt. Ik kijk de andere verschrikt aan, die met dezelfde blik als ik terug kijken. Er is iemand boven…