Ik vertrek (een One Direction fanfictie) - Completed

Hoofdstuk 22

“Stelletje sletten” Sist hij, en voordat ik er erg in heb, slaat hij me. Amanda begint te gillen. Hij haalt iets uit zijn zak, iets glinsterends. Mijn hart stokt in mijn keel als ik zie wat het is. Een mes.. Ik sta aan de grond genageld. Hij pakt me vast zodat ik niet weg kan. Hij zet het mes op mijn wang, en maakt een lange streep. Ik voel het bloed over mijn wang lopen. Daarna pakt hij me bij een arm vast, en smijt me hard tegen de muur. Mijn gezicht klapt tegen de muur, en ik val op de grond. Weer gilt amanda. “Shut up you English slut.” Hij zet een stap dichterbij, en weer begint ze te gillen. Dan gebeurt het… Het gaat allemaal zo snel. Hij steekt het mes in Amanda’s buik, ze zakt ineen. Hij sleurt haar nog een keer aan haar arm tegen de muur. Ik zie haar nek lelijk dubbelklappen. Ze blijft roerloos op de grond liggen. Ik kruip naar haar toe, en krijg onderweg naar haar ook nog een paar klappen en schoppen. Net op het moment dat ik bij Amanda ben vliegt de deur open.

Liam’s pov.

Jade zit gehurkt op de grond, haar hele gezicht zit onder het bloed. Voor haar ligt Amanda, roerloos. Het gaat allemaal heel snel. Zayn, Kim, Loïs en ik schieten naar amanda en Jade. Niall, Louis en Harry schieten naar de jongen die ik niet ken. Ze pakken zijn mes af, en drukken zijn armen op zijn rug, en hem op zijn knieën. Louis belt politie in ambulance. Jade zit gehurkt bij Amanda. Ik zie haar huilen. Zayn is zachtjes tegen haar aan het praten, en wrijft over haar hoofd. Ook Kim en Loïs zijn aan het huilen. Loïs rent naar Louis toe, die in een hoekje staat te kijken. Kim naar Harry die haar probeert te troosten, maar in de tussentijd samen met Niall die jongen vast moet houden. Jade zakt naast me een beetje in elkaar, en begin in haar handen te huilen. Ik trek haar naar me toe, zodat ze in mijn schouder kan huilen. Ineens voel ik haar helemaal slap worden, en valt ze van mijn schouder af, in mijn armen. Ik zie dat mijn shirt en handen helemaal onder het bloed zitten. Ik kijk naar haar. Met haar ogen dicht, onder het bloed ligt ze in mijn armen. Ineens hoor ik geluid van sirenes. Mijn hart maakt een sprong. We gaan haar redden!

In het ziekenhuis

Jade is nog steeds niet wakker. Ik zit nu al 2 dagen lang bij haar. Heb niet geslapen en bijna niet gegeten. Ik pak haar hand vast, en kijk naar de slangetjes die in haar lichaam zitten. Haar gezicht is mooi schoongemaakt en gehecht. Ze had 2 ribben gebroken, een klaplong, haar neus gebroken, en een zware hersenschudding. Die hersenschudding had fataal kunnen zijn. Ze kreunt heel eventjes, en beweegt haar hoofd een beetje. Mijn hoofd schiet op, en ik kijk vol verwachting naar haar. Jammer genoeg wordt ze niet wakker. Ik begin lieve dingetjes tegen haar te zeggen, maar wordt verstoort door een dokter. “Liam Payne? Aren’t you?” Ik knik. “Can you come with me for a bit?” Vraagt hij. Ik kijk even twijfelend naar Jade, maar besluit toch mee te gaan. Als ik de dokter achterna loop een kamertje in, zie ik dat de rest er ook zit. Niet iedereen huilt. Maar ik zie dat ze overstuur zijn. De dokter gaat zitten, schraapt zijn keel en zegt: “I don’t know you to say this… But Amanda, she died half an hour ago.” Mijn hart stopt met kloppen lijkt wel. Mijn knieën beginnen te trillen. Mijn nekharen schieten overeind. Er gebeurt iets met me dat ik niet kan beschrijven. Ik staar naar Zayn, die naar de dokter staart. Ineens stort hij op zijn knieën en begint oorverdovend hard te huilen. Het besef leek laat aan te komen. Niall probeert Zayn te sussen. Kim huilt hard in de armen van Harry, terwijl hij op haar schouder huilt. Zo bij Loïs en Louis precies hetzelfde. Ik draai me om en been de kamer uit. Terug naar Jade. Als ik bij haar bed zit, leg ik mijn hoofd op haar arm, en begin te huilen. “Babe? Whatsupp?” hoor ik haar ineens vragen. Mijn hoofd schiet omhoog, en ik kijk haar aan. “MYGOD YOU’RE AWAKE!” schreeuw ik bijna. En druk op de rode knop naast het bed. Meteen komen er van alle kanten dokters aanrennen. Ik wordt aan de kant geduwd, en kijk nu tegen een hele hoop doktersjassen aan. ik voel een vreugde in me opkomen. Ze wordt beter!

Een week later, jade’s pov.

Ik zit op het bed met mijn kleren aan, en een grote tas in mijn handen. Vandaag mag ik eindelijk naar huis. Eindelijk kan ik Kim, Loïs, Amanda, Niall, Harry, Zayn en Louis weer zien. Liam daar in tegen heb ik heel de week gezien. Hij weigerde weg te gaan. Hij was er altijd! Net zoals nu. “Are you comming babe?” Vraagt hij. Ik knik en spring van het bed.

Ik sta te popelen voor de deur. Ik heb onderweg gemerkt dat er wat met Liam was. Wat? Nee dat kon ik niet plaatsen. Maar nu ik voor de deur sta, maakt alles het een beetje goed. Liam gooit de deur open, en ik stap naar binnen. Als ik de kamer inloop voel ik gelijk een sfeer op me afkomen, die me totaal niet aanstaat. Alle hoofden gaan omhoog, en ik zie allemaal tranen. Ik zie geen Amanda tussen de groep zitten. “We’re is Amanda?” Vraag ik. Zayn begint weer te huilen, en Louis slaat zijn arm om hem heen. “She died a week ago.” Ik voel hoe mijn hele lichaam begint te trillen, ik voel hoe mijn hart een sprong mist. Even sta ik voor me uit te kijken, maar dan zakt de grond onder mijn voeten vandaan, en val ik hard op de grond.