Ik vertrek (een One Direction fanfictie) - Completed

Hoofdstuk 13

Ik zie hoe Louis verstijfd naar me zit te kijken. De blik die ik in zijn ogen zie; verdriet, pijn, haat. Alles door elkaar. Ik kijk ook de andere jongens aan. Ik heb het gevoel dat ik elk moment kan flauwvallen. Ik zak op mijn knieën. En begin te huilen. Liam trekt een sprintje naar me toe, en hurkt bij me neer. Hij pakt me vast, en gaat zo zitten dat ik mijn hoofd tegen mijn borst aan kan leggen. Ik heb het gevoel dat ik ontroostbaar ben. De tranen blijven niet meer binnen, en echt alles komt eruit. De woede, de pijn, het verdriet. Ik sla met mijn vuisten tegen Liam aan. Ik wil dat alles eruit komt. Hij pakt me nog steviger vast zodat ik nu minder hard kan slaan. Ik begin nog harder te huilen. Ik voel hoe ook zijn brost en schouders beginnen te schokken;  het teken dat hij ook huilt.

De hele avond heb ik nog niks gezegd. Ik zit op de bank. Liam wilde een paar keer bij me komen zitten, maar ik wilde dit niet. Hij is gewoon te lief voor me, en op het moment ga ik me alleen maar vervelender voelen, als iemand heel lief voor me is. Ik leun met mijn hoofd in mijn hand op de bankleuning. Ik kijk naar de tv, maar kan mijn gedachte totaal niet bij het programma houden dat op staat. Het enige waar ik nu aan kan denken zijn Kim, Amanda en Loïs. Hoe kan het trouwens dat de roddelbladeren dit allemaal wisten? Ik ben het allemaal even kwijt. Ik schrik op uit mijn gedachtes; “I’m afraid the one who took Amanda, Kim and Loïs away, now going after you.” Begint Liam. Hij kijkt me doordringend aan. Ik laat het mijn ene oor in gaan, en mijn andere uit. Op dit moment wil ik gewoon weg. Ik wil deze stress niet meer. “Maybe we have to go to another place for a while.” Zegt Zayn. “I’m going to do everything to protect you.” Zegt Louis. Ik kijk hem aan, en knik. “I’m going to pack my clothes and everything.”

Ik heb bijna al mijn spullen in tassen en koffers gestopt, als ik achter me de deur open hoor gaan. Ik draai me om en zie Niall in de deuropening staan. “Jade.” Begint hij. Mijn blik schuift omhoog naar zijn ogen. “What about the x Factor?” Vraagt hij. “My best friends are more important than a stupid talent show. I’m not going before I found Amanda, Kim and Loïs.” Hij knikt begrijpend en loopt vervolgens weer mijn kamer uit. Ik zucht, en kijk nog een keer in de rondte. Heb ik alles? Volgens mij wel.

Als ik beneden kom zie ik ook hoe de rest zijn koffers en alles al heeft ingepakt. “Were are we going?” Vraag ik. “To my uncle’s holiday cottage.” Antwoord Liam. Ik knik, en rol mijn koffers alvast naar de deur. Ik loop terug de kamer in, en plof op de bank. “And what about One Direction? And the management?” Vraag ik. Zayn ploft naast me neer, en zegt: “all concerts and interviews are canceled. We do no thing more before the girls are back, and before you're safe.” Ik hoor aan zijn stem dat hij gebroken is. “Zayn, as I said before. I’ll be there for you, always. I promise we find them.” Ik zie dat hij de twijfel in mijn stem hoort, maar knikt alsnog bevestigend. Ik geef hem een knuffel, en dan roept Louis dat we vertrekken. Weg uit Londen, eindelijk weg van dit huis. En waar we heen gaan? Geen idee…