Ik vertrek (een One Direction fanfictie) - Completed

Hoofdstuk 21

Ik ruk mijn handen uit elkaar, en voel hoe het touw om mijn handen scheurt. Ik spring op en ga recht voor Loïs staan. Ik zie dat ze een grote grijns op haar gezicht heeft. “just kidding” Zegt ze. “You told us to make you mad, and it works.” Ik begin te lachen, en maak ook de rest los. Ik kijk om me heen, en mijn oog valt op een raampje. Ik wijs, en de andere knikken. Ik loop er naartoe, en schuif het open. “You first” Zeg ik tegen Loïs, ik geef haar een voetje, en ze klimt door het raampje. Tot mijn grootste opluchting past ze er doorheen. We zijn vrij! “You second!” Ik wijs naar Kim. Ik vouw mijn handen samen zodat ze erop kan staan, en til haar door het raampje. “Now you!” Zeg ik tegen Amanda. Ik vouw mijn handen weer samen, en Amanda zet net haar voet op mijn handen, als de deur met een klap open vliegt. Ik sta even verstijfd, maar kom dan tot actie. “GET HELP!” Schreeuw ik naar buiten.

Loïs pov.

Eindelijk ben ik vrij! Ik heb best lang in dat hok gezeten, en ik ben eindelijk weg. Ik zie hoe het hoofd van Kim door het raampje verschijnen. Ze steekt haar armen uit, en ik pak haar handen om haar uit het raampje te trekken. “Now you!” Hoor ik Jade tegen Amanda zeggen. Ik zie hoe het hoofd van amanda boven het raampje uitsteekt, als ik ineens een klap hoor. eventjes is het stil, maar dan hoor ik Jade gillen; “GET HELP!” Ik sta aan de grond genageld, maar dat lukt niet lang, aangezien ik wordt mee gesleurd door Kim. “We have to search the boys. That’s there only change to get out there.” Schreeuwt ze! Ik knik, en begin de namen van de jongens te gillen.

Liam’s pov.

Ik zou niet weten hoeveel kledingstukken we nou al tegen zijn gekomen. Maar het jaagt me de stuipen op het lijf. Ik ben helemaal kapot van het lopen. Ik hou het niet meer, en zak op mijn knieën. “Can we take a bit rest?” Vraag ik. De andere draaien zich om en knikken. Net als Niall als laatste wil gaan gillen, horen we geschreeuw. We springen alle 5 tegelijkertijd op. Ik spits mijn oren, en hoor een paar keer de namen van ons allemaal voorbij komen. “Let’s go to that sound!” Schreeuw ik, en begin te rennen. Het geluid komt steeds dichterbij. Ineens zie ik in de verte 2 schimmen rennen.  Blijkbaar heeft Louis het ook gezien. “Over there!” Schreeuwt hij, en wijst. Mijn pas versnelt, en ik zie de 2 schimmen steeds dichterbij komen. Het zijn de schimmen van Loïs en Kim! “Loïs!”Hoor ik Louis keihard gillen. Hij sprint naar haar toe, en grijpt haar beet. Ze beginnen beide te huilen. Bij Harry en Kim gebeurt precies hetzelfde. Lang de tijd hebben ze niet samen, want Kim onderbreekt de knuffel, en zegt: “We have to go back. Amanda and Jade are in life danger!” Ik begin gelijk te rennen. Kim komt naast me rennen, en stuurt me de weg. We komen bij een groot huisje aan. Ik hoor geschreeuw, en gegil. Ik herken een gil uit duizende. De gil van Jade. Ik ren naar de deur van het huisje, en sla hem open. Ik hoor de voetstappen van de andere achter me. Het geeft een veilig gevoel. Ik zet een stap over de drempel. En gelijk komt een kil en koud gevoel me tegemoet. Ik huiver even, en loop dan verder door de donkere gang. Ik kan bijna niks zien. Ik maak een mini sprongetje als de deur achter ons met een klap dicht slaat. Ik loop het halletje uit, en kom aan het einde bij een deur. Ik smijt de deur open, en het gene wat ik dan zie, is iets wat ik liever niet had willen zien…