Part-20🌈🌈Zawgyi

62 8 2
                                    

ျမင့္ျမတ္ ကိုေပ်ာက္သြားမွာစိုးသည့္အလား မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံ
ေသာ ေရာင္စဥ္သည္ ျမင့္ျမတ္ေနာက္
တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနသည္။
အိပ္သာတတ္တာကအစ အေပါက္ဝ
တြင္ထိုင္ေစာင့္သည္။

အခုပံုစံမွာ ျမင့္ျမတ္က ဆိုဖာေပၚမွာ
ထိုင္ေနၿပီး ေရာင္စဥ္မွာ ျမင့္ျမတ္
ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးကာ ဖုန္းၾကည့္
ေနၿပီ ျမတ္ျမတ္ကေတာ့ သူျမတ္နိး
တ့ဲ ကိုကို႔ ရဲ႕ဆံပင္ေလးေတြကို
ေဆာ့ကစားေနသည္။ အခု အေျခအေန
သူနွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုအေျခအေန
ေရာက္ေနမွန္း မသိပါ ကိုကုိက
ခ်စ္ပါတယ္လို႔ မေျပာသလို႔ ကြၽန္ေတာ္
ကလဲ ခ်စ္လားလုိ႔ မေမးရဲဘူး
ကိုကို႔ ပါးစပ္ကထြက္မဲ့ အျငင္း
စကားကို ၾကားဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ
ခံန္ိင္ရည္မရွိဘူး ခဲမွန္ဖူးတဲစာသူငယ္
လိုပဲ အရမ္းေၾကာက္တယ္ ကိုကို

"ကိုကို ညေနမွ ျပန္မွာမလား?
ကြၽန္ေတာ္ကိုကုိ စားဖို႔ တစ္ခုခု
လုပ္လိုက္အံုးမယ္"

ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတာဘာမွား
သြားလဲမသိ ကိုကိုက မ်က္နွာပ်က္
ကာ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို
စကားမေျပာေတာ့ပါ..

"ကိုကို ဘာျဖစ္လို႔လဲ
အိမ္မွာမစားခ်င္လို႔လား"

"မင္းက ငါ့ကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလား
အက်မို႔ မင္းကငါ့ကိုနွင္ထုတ္ေနတာ
မလား"

မ်က္ရည္မ်ားဝိုင္းကာေျပာလာေသာ
ကိုကိုေၾကာင့္ လူကျပာသြားသည္

" မဟုတ္ပါဘူး ကိုကို !!ကိုကို
ထင္သလို မဟုတ္ရပါဘူး ကြၽန္ေတာ္
က ကိုကိုအေနက်ပ္မွာစိုးလို႔ပါ
ကိုကို႔ ကိုမလိုအပ္ဘူးလို႔
မေတြးလိုက္ပါနဲ႔ "

"ငါကအေနက်ပ္တယ္လ္ု႔ေျပာမိ
လို႔လား !မင္းအေတြနဲ႔ပဲဆံုးျဖတ္ၿပီး
မင္းကလုပ္ေနတာ! ငါ့ကိုနည္းနည္း
ေလးမွထည့္မတြက္ဘူး! မင္း
အေတြးနဲ႔ေတြၿပီးေတာ့ပဲ ငါ့ကို
ထားခဲ့တာပဲမလား ငါ့ဆႏၵကို
ေမးဖူးလား ဒီငါးနွစ္အတြင္းမွာ
အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ မင္း
ျပန္လာမဲ့ေန႔ကို ေစာင့္ေနခဲ့တာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ ရွိတဲ့လူ
တစ္်ယာက္လ္ုပဲေနခဲ့တာ
ခုျပန္လာေတာ့လည္း နွင္ထုတ္ေန
တယ္ "

သက္​တန္​႔ကို​ေက်ာ္​၍Where stories live. Discover now