De dromers

hoofdstuk 17

"oke je ziet de wind niet he?" ik knikte. "goed sluit nu je ogen en voel de wind die langs je heen glijd. concetreer je op de wind. als dat lukt kan je de wind zien en besturen. ja? doe nu je ogen open."  ik deed me ogen open en zag... hetzelfde als voor ik mijn ogen dicht deed. myrin was verbaast; "he hoe kan dat nou? let op." hij deed zijn ogen éen seconde dicht en weer open. hij bewoog zijn hand en ik voelde een windvlaag opsteken. eerst speelde die met mijn haren. daarna zag ik hoe myrin werd opgetild door de wind en boven de grond bleef zweven -hij raakte nooit helmaal de grond aan maar nu zweefde hij er wel 30 centimeter boven- daarna zakte hij weer op de grond en de wind ging liggen. "nou, zei ik zogenaamt sip, wil ik ook." hij lachte; "ik denk dat je het wel leert als je het echt nodig hebt. net zoals zwaard/dolk vechten." "denk je?" "ja, dat is wat mij is overkomen tenminste.." Dylan kwam in de deuropening staan. "zo zijn jullie klaar? mooi. de pap is klaar." terwijl hij dat zei trok hij een vies gezicht. lachend duwde ik hem naar binnen.

we stonden met het hele reisgezeldschap weer buiten. "nou, zei de grimlakin, als u zo vriendelijk wilt zijn nu wel de goeie weg te wijzen. de pixie leek beledigt maar ze vloog toch weg naar -hoop ik- de grens.

(even later)

" goed hier is het, veder ga ik niet." we stonden voor de grens. je zag letterlijk het verschil tussen goed en kwaad. hier was het donker, maar daar was het pikkendonker. hier stonden de bomen in bloei, daar waren de takken verrot en de bladeren verdort. zo kon ik nog wel even doorgaan de pixie was ondertussen verdwenen tussen de bomen. de grimlakin kuchte en we draaide zich om naar hem; "goed de pixie heeft ons aan ons lot overgelaten, dus nu is het mijn taak jullie te leiden. volg me, alstublieft" en hij draafde over de ns. ik volgde hem. op het moment dat ik over de grens ging voelde ik een tinteling door mijn lijf gaan. "goed we zijn nu op echt gevaarlijk tereinm opassen dus. denk maar dat het grootste gedeelte van wezens hier je wil opeten." er ging een rilling door me lijf. geen goed vooruitzicht dus. "volg mij, blijf op het pad en val niet voor een sirene."