De dromers

hoofdstuk 19

"verroer je niet," siste myrin. we stonden doodstil. weer hoorde ik een luid gebrul achter ons. ik wilde het op een gillen zetten maar robbie deed snel zijn hand voor mijn mond. "op mijn teken.. NU!!" myrin draaide zich razendsnel om en schoot een pijl af. daarna trok hij zijn zwaard en stromde naar voren achtervolgt door robbie en dylan. ik daarin tegen had me nog steeds niet omgedraait. ik slaakte een zucht sprak mezelf moet in en draaide me om. voor me stond een enorme blauw/zwarte draak...

ik zag hoe ze met zijn drieen het beest probeerde om te gooien. myrin en dylan zigzagde tussen de poten, terwijl robbie moeite moest doen om de poten, staart en vleugels te ontwijken. "myrin, gilde ik, MYRIN!!" hij keek op, gebaarde wat naar dylan en rende naar me toe. "myrin kappen. wie weet staat deze draak wel aan onze kant." "serieus.. je ziet botten op de grond liggen en jij denkt nog steeds hij hoort aan de goede kant. laat me niet lachen iris. en by the way we zijn hier in het duistere rijk. bijna iedereen hier is niet te vertrouwen. hier, hij gaf me zijn boog en pijlenkoker, blijf op afstand" en hij rende weer weg, terug naar de draak. o god, net op het moment dat ik al twee jaar van boogschieten af ben heb ik het nodig. fijn, heel fijn hoor.

ik pakte een pijl en spande hem -veel te slap- en liet los. even dacht ik dat het gelukt was maar toen maakte de pijl rechtsomkeer envloog hij ergens het bos in. ik zuchte dit gaat hem niet worden. maar toch beslott ik nog een poging te wagen. ik richte de pijl -strakker dit keer- en schoot. de pijl vloog recht op de draak af maar kaatste af tegen de schubben. o juist ja. ik herinnerde dat boek over draken waarin stond dat drakenschubben echt het perfecte ondoordringbare pantser was. ik keek nog is goed naar de draak. wacht is even.. wat als.. opeens wist ik wat te doen. ik pakte nog een pijl en richte die veder omhoog, richting het hoofd. ik wist dat er maar een kleine kans was -0,0000001%- dat ik raak schoot, maar proberen kon niet kwaad. ik spande de boog en schoot. de pijl kwam recht in de oog van de draak...

ik verstijfde door het luide gekrijs. de draak werd overvallen door een overweldigende pijn. myrin maakte gebruik van de verwarring en stak zijn zwaard in de nek van de draak. de draak brulde van woedde, maar myrin stak gewoon nog een keer. na nog een paar steken dreigde de draak om te vallen. myrin sprong van de rug af en schreeuwde dat we mee moesten komen, maar ik stond nog steeds aan de grond genagelt. de harde dreun van de draak die op de grond plofte schudde me uit me roes en ik zette het op een rennen. een kwartier later kwamen we hijgend tot stilstand. "w..w.. waarom renne.." vroeg robbie buiten adem." myrin leek totaal niet moe meer; "omdat draken snel genezen." "dus hij was niet dood!?" \'nee, ik denk alleen bewusteloos." "ow.." ik kwam erachter dat ik zijn pijl en boog nog had; "hier myrin" "bedankt," en hij bond ze op zijn rug. "nee maar.. zei dylan, dacht je het gevaar is geweken dus ik kom weer opdagen!?" ik draaide me om en zag grim rstig op de grond zich te wassen; "ik hou niet echt van draken." '"en van de éen miljoen andere wezens warvoor je verdwijnt." hij zuchte geiriteert; "volg mij alstublieft."