De dromers

hoofdstuk 2

een man die voor de klas staat houd op met praten en kijkt naar mij. ik zie dat hij mij herkent hoewel ik hem niet ken. ik merk dat het doodstil is in de klas, maar na een paar seconden  steeg er een geroezemoes op en ik wist meteen dat ze het over mij hadden. ik richt mijn aandacht weer op de man voor de klas. hij komt naar me toe gelopen en zegt: "hallo jij bent zeker iris." ik knik, een beetje beduust. de man gaat veder: "nou ik ben meneer zwanenburg, je mentor van dit jaar. dit is je klas en zoals je ziet is die nog al druk." ik kijk de klas beter rond en zie meteen dat ik verkeerd heb gegokt met wat betreft make-up. alle meisjes hebben een dikke laag make-up op. en de jongens, omg echte hotties. nou ja bijna iedereen dan, als ik kijk naar de jongen achterin. die heeft echt allemaal pukkels. ik probeer me in te beelden hoe hij eruit zal zien zonder pukkels. hmm ja dan is die ook best knap. aan de andere kant van het lokaal zit naar mijn idee de knapste jongen van de klas. hem probeer ik met pukkels in te beelden. zonder het te bessefen krijg ik de slappe lach. snel kijk ik om me heen. gelukkig niemand heeft het opgemerkt of nou ja bijna niemand. uitgerekent de jongen met de pukkels zit me met een grijns aan te kijken.

"jongens, allemaal stil eventjes." de stem van meneer zwanenburg brengt me terug naar de werkelijkheid. "jongens dit is iris. iris wil je wat over jezelf vertellen." "oh eh ja hoor," fijn wat een goed begin heb ik weer denk ik bij mezelf. "nou ik ben iris, ben 14 jaar en kom uit Friesland. ik heb 2 broertje-een tweeling- een zus van 16 en 1 zusje van 11. mijn hobby's zijn: lezen,voetballen en tv-kijken." en dromen. maar dat laatste dacht ik alleen maar. "goed" zei haar mentor "je mag gaan zitten. je plek is achterin, naast robbie." en ja hoor je raad het al het was die jongen met die pukkels.

langzaam liep ik naar me plek ( ja ik weet het ik hou van spanning xD) ik voelde de ogen van mijn -nieuwe-klasgenoten in mijn rug prikken. toen ik op mijn plek zat begon mijn mentor weer te praten en alle hoofde draaide zich-gelukkig- weer om naar hem. "hoi ik ben robbie shaliquaria" zei robbie terwijl ik zijn uitgestoken hand schudden. "hoi ik heet iris, iris de boer. ik weet dat het een moeilijke naam is, maar ja kan er ook niks aan doen." robbie grijnste van oor tot oor. "dus" vroeg hie, "jij bent verhuist. waar kwam je ook al weer vandaan en waarom ben je verhuist." " nou ik kom uit Friesland. we hadden daar een boerderij. we zijn hierheen gekomen omdat mijn vader een nieuwe baan heeft. en nu ben ik hier."  "nee echt" zegt robbie zogenaamt verbaast. "nee nep" kaats ik sarcastisch terug.robbie begint te lachen. "is het grappig" vraag ik boos. dat had ik beter niet kunnen zeggen want robbie begint nog harder te lachen. "he! kan het wat stiller achteraan" roept meneer zwanneburg ineens. "sorry meneer" roept robbie nog steeds nahikkend. "wil je der uitgestuur worden ofzo" vraagt meneer zwanenburg. robbie is in 1 klap serieus. "nee meneer. eikel" roept robbie er nog zachtjes achteraan voordat hij zich weer richt op mij. "srry hoor, zegt hij er weer in zijn leuk-irritante- stemming, maar je face is zo grappig als je boos bent." ik zie dat hij met moeite zijn lach in kan houden. ik kijk snel de andere  kant op want stiekem moet ik ook lachen."he! Ir, je bent best nice weet je dat."  "wojoo zeg ik, ik ken je amper 10 minuten en ik heb nu al een koosnaampje." zoals te verwachten heeft robbie weer de slappe lach. "maar goed, ik mag jou ook best wel." ik zie robbie glunderen. ik denk bij mezelf, dit is en goed begin van mijn schooljaar.