De dromers

hoofdstuk 21

even later zagen we eruit als vieze, smerige kobolds. gelukkig was het schijn bedriegt, want anders had ik allang gekotst. "het enige wat je hoeft te doen is je voor te doen als een kobold. jullie weten hoe ze zijn. smerig, lui, stom enz. enzo. begrepen?" "yes sir," riepen dylan en robbie waarna ze daarna in lachen uitbarsten. "wanneer je het niet weet kijk dan naar robbie. die is het continu" zei myrin waana hij lachend een tak ontweek die naar zijn hoofd werd gegooit. hmm mischien was hij toch niet zo serieus en schuilde er nog een andere kant in hem.

nou zei de grim. ik zie jullie later wel. en zoals te verwachten verdween hij. toen er een enorme griffioen langskwam sprongen we uit de bosjes op de griffioen. het beest merkte nauwlijks dat we zich in zijn veren verscholen. even later -vlakbij het kasteel- sprongen we ervan af en liepen richting het kasteel. "hé, jullie daar" we stonden gelijk stil. "ja ik bedoel jullie, stelletje kobolds. hebben jullie niks te doen ofzo!?" we draaide ons om en zagen een trol staan -waarschijnlijk een leidinggevende-. myrin nam het woord; "eh.. hoezo?" "omdat jullie hier zomaar rondlopen," ging de trol veder. "uhm nee hoor. we hebben orders om naar het kasteel te gaan." "hmm oke. weet je je stem komt me bekend voor." het zweet brak uit bij myrin maar het lukte toch om kalm te blijven; o eh, mischien heb je het een keer gehoort tijdens lunch. ik werk soms in de katine." tot grootte opluchting lachte de trol; "ja, dat zal het wel zijn. en met die orders die jullie hebben zou ik maar snel zijn." met die woorden liep hij weg en vervolgde wij onze weg.

even later waren we in de kasteeltuin en schoten we een paar bosjes in. daar veranderde we -tot me grote opluchting- weer terug naar onze eigen gedaantes. "oke; vervolgde myrin zijn plan, dit is onze volgende stap. er staan maar twee wachters voor de deuren. dylan en ik schakelen die uit, dan kunnen we naar binnen. ik keek naar de mega grote deur; "hoe kunnen we ooit die deur openen!?" "als je goed kijkt zie je dat er nog een kleine deur inzit" ik keek beter en zag dat dat inderdaad zo was. "ready? go!! dylan en myrin sprongen uit de bosjes en voor ze het wisten was er van de wachters niet veel meer over. dylan gebaarde naar ons. dat was ons teken. wij sprongen ook uit de bosjes en rende het kasteel in. myrin sloot de deur achter zich en daarna viel er een stilte.