De dromers

hoofdstuk 12

éen seconde, het duurde maar éen seconde voordat ik er aan de andere kant van de poort weer eruit kwam. het was hier een drukte van jewelse. overal zag ik fae door elkaar lopen door goede en slechte fae in deze hal kon je zien dat we in niemandsland waren. "Goed ik stel voor dat ik de weg wijs aangezien ik hier als einigste woon, Dylan keek myrin aan, nou ja het langst in ieder geval. Laten we eerst naar mijn huis gaan dan kan de meid een dolk uitkiezen uit mijn collectie want zo kan ze er echt niet bij lopen." Na wat gesputter van mij liepen we uiteindelijk het bos in dat naast de hal lag.

We stonden voor een grote eik. Dylan stond ongeduldig te wachten; "ja waar wachten jullie nog op?" Ik sta ar de hem aan voor het tot me door begon te dringen. "Dylan je bedoelt toch niet dat.." hij grijnste liep naar de boom en trapte er tegen aan. Vanuit het niets viel er een touwladder naar beneden. Ik keek omhoog en zag een boomhut in de boom. "Na u, mevrouw, en Dylan maakte een buiging. Ik trapte hem en ging snel de touwladder op.

We zaten met ze alle aan de tafel in Dylan 'nederige huisje'. Ik keek de kamer rond. Er stond een bed, boekenkast, bank , tafel met stoelen, kaarsen enz. Er was een deur die leidde naar de keuken. Dylan was uitgebreid aan het praten over zijn 'verzameling' dolken; "en zien jullie deze? Hier zit zon mooi verhaal achter. Het was zomer 1848 en ik was net aan het vechten met een griffioen. Natuurlijk..." "hou je kop gewoon en pak en dolk voor dat meisje," zei myrin. "Rustig aan, driftkikker. Kan ik eindelijk mijn mooie verzameling laten zien, hebben jullie de kans om mijn schatten te bewonderen. Maar nee hoor, meneer haast-is-nu-goed verpest het weer. Hier, hij reek mij een dolk aan. De lichtste die ik heb wees wel een beetje voorzichtig met mijn schatje." Geïrriteerd zweepte de grimlakin met zijn staart; als jullie klaar zijn met jullie theekransje, zouden jullie mij dan willen volgen naar de herberg?