De dromers

hoofdstuk 23

ik staarde haar aan. ik knipperde en wreef een paar keer in mijn ogen, maar ze zat daar echt. ze droeg een zwarte jurk en en cape. haar donkerbruine haar golfde over haar schouder. ze straalde éen en al macht uit."m..m..mam!?" "ja lieverd, ik ben het," zwoel ze. "niet naar haar luisteren, schreeuwde myrin, ze is het niet, slechts een weerspiegeling.  de kwade kant van haar waar iemand ooit over gedroomt heeft! ze is ne..." veder kwam hij niet want een van de ridders bond een doek voor zijn mond. "lieverd, luister niet naar hem. ik staar hier toch. kom, ze wenkte me, kom en sta aan mijn zijde." iets in me zei dat dit fout was en dat irriteerde me, maar toch liep ik naar voren. iedereen week voor me uiteen. "NEE!!" schreeuwde robbie, maar ik luisterde niet naar hem. ik liep langzaam de trap op en zag een glimlach op haar gezicht spelen. op een éen of andere manier werd ik daar boos om. toen ik voor haar stond werd de glimlach een grijns. nee dat zou mijn moeder nooit doen. maar tegerlijkerteit dacht ik, ze staat wel hier. aargh, dit maakte me echt geiriteert. "kom maar," zwoel ze. dat was de druppel. "genoeg!!" riep ik.  er rukte een harde windvlaag op die haar naar achter duwde.  "wat is dit? ben jij? nee, dat is onmogelijk!?" ik had mezelf niet meer onder controlen. alles ging in een waas aan me voorbij. ik kneep me ogen dicht en weer open. ineens zag ik precies waar de wind was. het was me eindelijk gelukt -of nou ja de andere ik- ik liep naar haar toe en stak mijn hand op. ik kneep mijn hand samen en ze greep naar haar keel. "nee, niets is onmogelijk," ik pakte me dolk en stak die diep in haar borst. mijn greep verzachtte en ik zakte op de grond. daarna werd alles zwart voor mijn ogen.

toen ik mijn ogen opende voelde ik iets zwaars en warms op mijn buik. ik tilde mijn hoofd een stukje omhoog en zag de grimlakin liggen. "ah, ze is wakker. dan zullen de andere straks wel komen." ik voelde aan mijn hoofd die heel erg bonkte; "wat, wat is er gebeurdt?" "nadat jij de queen der darkness had verslagen, onstond er verwarring. de jongens maakte daar gebruik van. dylan sprong samen met myrin op het poduim. dylan pakte het wolkje terwijl myrin naar jou toesnelde. een paar ridders stonden al bij je en je was gedood als myrin er niet was geweest. hij werd echt woedent en maakte de ridders af. daarna tilde hij jou voorzichtig op. ze sprongen door een raam heen -achtervolgd door robbie- en vluchtte het bos in. na een tijdje kwamen ze mij tegen en ik begeleidde ze terug naar de grens -zonder tegenligger dit keer- en toen naar de hal. daar werd je medisch verzorgt en in dit hemelbed gelegt. o ja je bent je rugzak onderweg kwijtgeraakt.

de deur ging open en robbie en dylan kwamen binnen. "hé, schone slaapster!!" riepen ze in koor. ik moest glimlache, ze leken wel een tweeling. door die gedachte dacht ik terug aan thuis. zouden ze me al missen. misschien is er al een politie onderzoek gestart. "robbie, hoelang zijn wer hier ongeveer al?" "ehm.. hij begon op zijn vingers te tellen, ongeveer negen dagen." "ow, we moeten naar huis." ik probeerde op te tsaan maar robbie duwde me terug. "even wachten nog. je bent een held hier. overal zijn ze aan het feesten." "ik een held? het enige wat ik heb gedaan is een koningin neersteken die erg gevreest werd.' plotseling drong het tot me door wat ik gedaan had. "dylan hoe machtig was ze eigenlijk?" "nou als je kunt nagaan dat zelfs de duistere wezens bang voor haar waren, dan.." "laat maar. ik weet al genoeg" ik keek op van een geklop en zag myrin in de deuropening staan. hij glimlachte droevig. ik wenkte hem en robbie en dylan zagen dat als teken om weg te gaan. myrin kwam naar me toe lopen en ging op de rand van me bed zitten. "bedankt dat je me gered hebt." "geen probleem, maar je gaat ons verlaten hé?" ik sloeg mijn ogen neer. "sorry, ik.." veder kwam ik niet want zijn lippen kusten vol de mijne. daarna stond hij op en liep weg zonder iets te zeggen, maar ik had de tanen in zijn ogen allang gezien. een beetje beduust staarde ik hem na. hoe kon dit. hij vind me leuk? "ja dat had je niet verwacht he." ik kwwk op. ik was de grimlakin helemaal vergeten. "wat doe je? blijf je hier voor myrin of verlaat je hem en ga je met robbie mee naar jou wereld." maar ik had mijn keuze allang gemaakt...