De dromers

hoofdstuk 11

goergegus nam het woord: "een maand geleden is er bij ons ingebroken en dan niet zomaar eenbraak. nee, Proctecos -heerser van het duister- heeft een paar kobolds die aan zijn hof werken op ons af gestuurt om het  gouden wolkje te stelen. die bewaart de vreden en het licht in dromenland. zolang het wolkje in het duistere rijk is zal het langzaam zwart worden en zo de vrede weg kwijnen en gaat duisternis overheersen." "aha, zei robbie, dat verklaart waarom het buiten donker is." goergegus zuchtte, "ja en de inwoners worden steeds opstandiger." "eh, vroeg ik, het is dus de bedoeling dat wij het gaan terug stelen?" "ja julie vertrekken vanavond naar de hal in het niemandsland. dat is het gebied in het midden van dromenland en het duistere rijk. daar leeft goed en slecht door elkaar. zoek daar herberg deunicorn en vraag daar naar bella. bella leid jullie via een veilige weg naar de grens -hoop ik- en veder is het aan jullie. het wolkje bevid zich hier." hij wees naar een kasteel op de kaart, proctecos kasteel. " o ja nog éen ding. hij richte zich op de kat. als ik jou was zal ik het woud der vergeten dingen vermijden."

het was s'avonds -ik denk ongeveer zeven uur- we stonden in de hal voor de poort die naar het niemandsland ging. ik had mijn rugzak om en was klaar om te vertrekken. robbie had zijn rugzak ook om. en hij had een zwaard. ik weet niet hoe hij eraan is gekomen en wat hem bezielt want volgens mij kan hij dat ding niet eens omhoog houden, laat staan ermee vechten. dylan en myrin zagen er hetzelfde uit als toen ik ze voor het eerst zag. om ons heen stonden allemaal dromers en andere wezens om ons uit te zwaaien of ons geluk te wensen. er kwam een klein meisje/dromer naar me toe lopen. "allo, mijn naam is nikki, en ikki wil zeggu dat ik het heél lief vind wat je doet. daarom wil ikki je dit gevu." ik keek naar de knuffel in mijn hand. het was een versleten konijn. "dit is fluffy, zorg goed voor hem." ik kreeg tranen in mijn ogen en gaf nikki een dikke knuffel en fluisterde; "dankjewel." ze bevrijdde zich uit mijn armen en liep terug naar haar moeder. ze zwaaide en ik zwaaide terug. ik pakte robbie's hand vast en we stapten met zijn allen de poort in....