De dromers

hoofdstuk 4

als ik aankom staat robbie al te wachten; "hehe daar hebben we de schone slaapster." " haha very funny." roep ik terwijl ik mijn fiets op slot zet." nou schiet op, dan kunnen we misschien nog naar binnen"en ik geef robbie een duw. maar als we binnen komen zien we dat het al vijf over elf is."nee he" fluister ik robbie toe. "wacht maar" en robbie loopt naar de vrouw die achter de kassa staat. hij fluistert iets in haar oor en de vrouw knikt met een geheimzinnig lachje. robbie loopt weer terug naar mij en vraagt; "kom je?"

ik loop mee in de richting van de kleedhokjes. "robbie wat heb je gezegt?" "wie ik? neh, grijnst robbie, ik heb alleen mijn charmes laten zien" "yeah ride" zeg ik sarcastisch. " oke, oke ik zeg het al" ik kijk hem verwachtingsvol aan. " ik heb gezegt dat jij en ik op een romantische date zijn."Robbie!!!." ik probeer hem een knal voor zijn kop te geven maar hij duikt snel weg in een kleedhokje en doet de deur op slot. "Robbie Shaliquaria, wacht maar. ooit zal ik jou te pakken krijgen." uit het hokje komt een harde schaterlach. "dat zullen we nog wel zien Iris de boer. niemand heeft mij ooit terug kunnen pakken, niemand..."

als we eenmaal in het zwembad zijn duw ik robbie in het water en spring ik er snel achteraan voordat hij mij meesleurt. na een tijdje klooien zitten we aan het rant van het zwembad een beetje pootje te baden.ik besluit hem te vertellen over mijn droom. "robbie?" "hmm ja?" krijg ik als antwoord terug. "ik heb vanacht over je gedroomt" robbies adem stokte in zijn keel. "o ja yoh?" wist hij eruit te persen. "ja we zaten in de klas en jij kreeg de slappe lach." robbie liet zijn adem langzaam vrij. "maar, zei ik, toen trok jij me mee naar de deur en ineens stond ik in een grot. jij was verdwenen en in plaats van jou stond er een meisje. ze gaf me een sleutel. O en ze zei dat ik jou moest zoeken." robbie onderbreekte me. "IR, het was maar een droom." " ja dat dacht ik ook. todat ik de sleutel onder mijn kussen vond." "huh? wat.. he wacht is eventje. is dit je wraak op wat ik toenstraks zei?" " nee natuurlijk niet. ik meen. ik geloof dat ze het ook had over een poort. hoe heette die ook al weer? o ja, de poort der raadsels." robbies ogen werden groot. " wat? hoe kan jij.. hoe weet jij... niemand weet daar iets over behalve.." "behalve jij, onderbreek ik hem, geloof je me nu wel?" hij zuchtte " jaja. kom op laten we die sleutel halen en naar mijn huis gaan. dan vertel ik je er meer over.