Ik stond voor de poort. Dit was het dan, dit was de poort naar huis. Gisteravond was er een groot feest. Ik heb met dylan gedanst en met robbie. Myrin was in geen velden of wegen te bekenen, wat ik eigenlijk best wel jammer vond. Maar voor de rest was het wel heel gezellig. Ik voelde een paar armen om me heen. Ik draaide me omen zag dylan staan. Ik gaf hem een dikke knuffel. "Ga je missen" fluisterde hij. "Ik jou ook. O en probeer te zorgen dat je grappen niet uit de hand lopen. Hij knikte maar door de twinkeling in zijn ogenwist je dat dat niet het geval was. Voorzichtig bevrijdde hij zich uit onze knuffel en liep naar robbie om daar met (krokodillen)tranen in elkaars armen te vallen. "Iris, bedankt" zei nikki die ineens voor me stond. "Graag gedaan hoor," n ik aaide nikki ovr haar bol. "O, voordat ik het vergeet," ik graaide in me zak, haalde knuffie eruit en gaf hem aan nikki, "ik heb goed voor hemgezorgt hoor" blij pakte ze hem aan en rende naar haar moeder. Daar zwaaide ze nog een keeren ik zwaaide glimlachent terug. Ik voelde iets pluisig tegen me been aan. Ik bukte om de grimlakin te aaien en hij knorde er helemaal van. "Bedankt voor je wijze raad grim." "Bedankt voor het plezierige avontuur, Iris." Ik keek op van een kuchje, voor me stond myrin ongemakkelijk te wiebelen. Ik sprong op en gaf he een dikke knuffel. "Je gaat ons verlaten he!?" Ik zuchte: "sirry myrin maar ik mis mijn familie gewoon erg." "Ja ik begrijp het. Hier." Hij gaf me een klein kettinkje met een kristal eraan. In het kristal zat een doorzichtige vloeistof. "Als je je ooit bedenkt gooi dandit kristal kapot en je keert terug naar mij toe." Ik kreeg tranen in mijn ogen en ik zag dat hij ze ook met moeite in kon houden. Ik gaf hem nog een laatste knuffel en hin liep naaf robbie en dylan om ze ui elkaar te trekken. "Ahum" ik keek voor me en zag goergegus staan; "bedankt dochter" "graag gedaan... pap." Ik zag een glimlach op zijn gezicht komen. Maar die verdwee even snel weer. "O het is tijd. Goeie reis terug." Ik liep naar robbie toe en pakte zijn handvast. Voordat we door de poort stapte keek ik nog een keer om en zwaaide. Daarna stapte ik door de poort. Terug naar huis...
JE LEEST
De dromers
Fantasyiris (15) verhuist naar Amsterdam. Haar enige vriend word daar Robbie. Ze heeft altijd al van dromen gehouden maar nu ze verhuist is kan ze haar dromen steeds meer herinneren, dat het levensecht lijkt. Het word allemaal nog raarder als Robbie erin v...