အမုန္းတရားကို ေက်ာ္လြန္၍ 💜
Chapter - 2
" မာမား ပါပါး သားျပန္လာၿပီေနာ္ "
ဝမ္အိမ္ေတာ္ထဲ ဝင္လာတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ခႏၶာကိုယ္ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္းေလး နဲ႔ အားမ႐ွိတဲ့ ေလသံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းမားက ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ၿပီး TV ၾကည့္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္တယ္ ။ ဝမ္ပါးကေတာ့ ထိုင္ေနလ်ွက္သား မ်က္လံုးေလးနဲ႔ သာ အၾကည့္ပို႔တယ္ ။
" သား ဘယ္ကေနျပန္လာတာလဲကြယ္ ။ သားကို ၾကည့္ရတာ မာမား ပင္ပန္းလိုက္တာ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ မ်က္ႏွာေလးကို လက္ဖဝါးႏုႏုနဲ႔ ပြတ္ကိုင္ ထိေတြ႔ရင္း ေျပာလာတဲ့ ေ႐ွာင္းမား ။ မ်က္ရည္ေလးက အဝဲသားနဲ႔ ။
" မာမား ကလည္း သား အလုပ္သြား႐ွာတာပါ ။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ လူေတြက သားကို အတန္း ပညာသိပ္မ႐ွိေတာ့ အလုပ္႐ွင္ေတြက အလုပ္ မခန္႔ခ်င္ၾကဘူးေလ "
ေ႐ွာင္းမား ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ရင္း ဝမ္းနည္းစြာ ေျပာလာတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ မ်က္ႏွာေလးက တစ္ေလာကလံုးကို အ႐ွဳံးေပးထားသလို....။
" အိုးကြယ္ သားေလးရယ္ ။ အဲ့ဒါ မာမား အျပစ္ေတြပါ ။ မာမားမွာ ပိုက္ဆံ မ႐ွိခဲ့လို႔ သားကို ပညာေရး ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ မသင္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ သားကို လူေတြ အထင္ေသးၾကတဲ့အတြက္ မာမား သားကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ "
ဝမ္နည္းမ်က္ရည္ စက္လက္နဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ရင္ခြင္ထဲ တင္းေနေအာင္ ဖက္လိုက္တဲ့ ေ႐ွာင္းမားရဲ႕ စကားသံေလးက ဝမ္ပါး ရင္ကို လႈပ္ခက္ေစတယ္ ။
ဝမ္ပါး ထိုင္ေနရာမွထၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ အငိုပြဲဆင္ႏြဲေနတဲ့ သားအမိနား သြားလိုက္တယ္ ။
မကိုခ်စ္ရင္ ဥကို ခင္ရတယ္ ။ ေ႐ွာင္းေမက သူ႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမႇာက္ မိန္းမေပမယ့္ ေရွ႔တစ္ပင္လဲလို႔ ေနာက္တစ္ပင္ထူထားတဲ့ ဒုတိယဇနီးသည္ေလးမလား။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းေမနဲ႔ ပါလာတဲ့ ေ႐ွာင္းေမသားေလးကလည္း သူ႕ရဲ႕သားပဲေလ ။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းေမ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ ဒီသားေလးကိုလည္း သူသားအျဖစ္ ဂ႐ုစိုက္ေပးရမယ္ ။
