အမုန္းတရားကိုေက်ာ္လြန္၍ 💜
Chapter - 13
.
.
.
.
.
ေ႐ွာင္းက်န္႔ အိမ္ထဲ ဝင္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းမားနဲ႔ ဝမ္ပါပါး ။
အခုဆို အခ်ိဳ႕ လုပ္ငန္းကိစၥေတြကို ဝမ္ရိေပၚကို လက္လြဲပီး ဝမ္ပါးက မျဖစ္မေန ေန႔ရက္ေတြမွာသာ ကုမၸဏီေရာက္လာတက္တယ္ေလ ။ အမ်ားအားျဖင့္ ဝမ္လုပ္ငန္းစုရဲ႕ ဆက္ခံသူေလး ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပါ့ ။ ဒီေန႔လည္း ဝမ္ရိေပၚက ကုမၸဏီမွ အေစာႀကီး ျပန္သြားၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ေနာက္တစ္ခါ ကားနဲ႔ အႀကိဳ လြတ္တယ္ေလ ။ ဝမ္ပါးက ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔ ဝမ္ရိေပၚကို ကိုယ္တိုင္ ကားမေမာင္းေစဘူး ။ အိမ္မွာ ကား ၃စီး႐ွိေပမယ့္ ကုမၸဏီသြား ကုမၸဏီျပန္ကို ႏွစ္ေယာက္ တစ္စီး ဒါ႐ိုင္ဘာနဲ႔ သြားေစခဲ့တယ္ ။ ဒါဟာ ဝမ္ပါးက ကပ္ေစးနဲတာမဟုတ္ဖူး တစ္ကားတည္း အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ရင္း ဝမ္ရိေပၚ နဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ပိုၿပီး ရင္းႏွီးေအာင္လို႔ ။ ဒီေန႔ေတာ့ တစ္မူထူးျခားစြာ ဝမ္ရိေပၚက သူ႔ကို ထားၿပီး ကုမၸဏီက အရင္ျပန္သြားလို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လာခဲ့ရတယ္ေလ ။
" သားေ႐ွာင္း ျပန္လာၿပီလား "
" ဟုတ္ကဲ့ မာမား ၊ ပါပါး "
" ေအးေအး နားေတာ့ သားေ႐ွာင္း ။ သားညီေလးကေတာ့ ဒီေန႔ အိမ္အျပန္ မိုးခ်ဳပ္မယ္ထင္တယ္ ။ ေစာင့္မေနနဲ႔ေတာ့ "
ဝမ္ပါးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ထူးဆန္းသြားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ။ ဝမ္ရိေပၚက အိမ္ကို အေစာျပန္ၿပီး အိမ္မွာ မ႐ွိဘူးတဲ့လား ။
" ပါပါး ဝမ္ရိေပၚက ဘယ္သြားလို႔လည္း "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ စကားေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အံ့ျသစြာၾကည့္လာတဲ့ ဝမ္ပါး ။
" ေဟ့ သားေ႐ွာင္းကို ရိေပၚက မေျပာျပဘူးလား ။ သူဘယ္သြားတယ္ဆိုတာ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေခါင္းေလးခါျပတယ္ ။ ရိေပၚက သူ႔ကို အလုပ္ ကိစၥကလြဲပီး ဘာမွ သိပ္မေျပာဘူး ။
" ေအာ္ သားငယ္ကေတာ့ကြာ ။ ညီအကိုခ်င္း လ်ွိဳ႕ဝွက္ေနေသးတယ္.... ေနာက္မသိမွာ ၾကေနတာပဲ.... ဟား....ဟား....ဟား...."
