Kabadtrip ka, Tadhana!

Chapter 1

Anna's Point Of View.

"Saan kayo pupunta?"

Napatigil kami ni Andrea, my older sister, sa paglabas ng gate nang marinig namin ang boses ni Andrew, kuya namin. Seryoso at nakakatakot yung tono ng pananalita nya.

"Shit, Andrea. What to do?" mahinang tanong ko sakanya habang mukha paring tanga na nakahakbang ang isang paa sa labas ng gate at ang isa ay hindi. "Akala ko ba tulog na?"

She bit her lower lip. "Oo nga. tulog na yan kanina eh." dahan dahan nyang sinilip si Andrew pero humarap din agad sa 'kin. "Plan Failed?"

Napapikit na lang ako at napailing. Tsk. Bakit kailangan pang mangyari 'to?

Sabay kaming humarap ni Andrea kay Andrew na ngayo'y nakataas ang kilay at naka-crossed arms. Tinanguan nya si Andrea na para bang hudyat ng pagsisimulang mag explain.

"H-ha?" she nervously said at sumulyap sa 'kin bago kay Andrew ulit. "We're going to a party."

Halata sa expression nyang hindi sya kontento sa sinabi ni Andrea. Alam naming mag sasalita pa siya kaya bago nya pa magawa 'yon ay inunahan ko na sya.

"It's a birthday party, Andrew."

Lumipat sa 'kin ang tingin nya. Dahil don ay mas lalo kong nasalubong ang malalamig na expression ng mata nya.

"And you have no plan just at least to inform me?" tanong nito. And with that, alam na naming nagsisimula na syang magalit. "Why you have to escape if you know what you're doing is approbated?"

Nagkatinginan kami ni Andrea. Sinimangutan ako nya 'ko na parang nagsasabing 'sumuko na lang tayo'. Hindi ko tuloy maiwasang mapairap. So talagang ganito na lang?

Humarap ako kay Andrew. "How can we tell this to you, if you're not around the whole day?"

Tinitigan nya 'ko na para bang binabasa nya ang iniisip ko. "Kung ayaw, maraming dahilan, Anna." matigas nyang sabi na nakapag patigil sa 'kin.

Alam kong naiinis sya sa ginagawa ko ngayon pero buo na ang desisyon ko. "Pwede mo namang sabihin sa secretary ko, o kaya naman magpa-appoint ka para maisingit ko sa schedule ko."

I tssed and shook my head. I gave him a disapproving look and smirk. "Last thing I knew, hindi ka nagpapa singit ng kahit na sino sa schedule mo. Maski kami." Sabi ko at parang bumalik sa alaala ko yung nangyari last week. Hindi nya 'ko nasundo sa airport because of his freaking hectic schedule.. "Masyado atang importante ang trabaho mo kesa makinig samin."

"You know how important--"

"Yeah. That's the point. It's more important than us." ngumisi ako nang makitang sumara ang kamao nya. Tama lang na marealize nya ang mga sinasabi ko. "Now, don't blame us for not telling you about this thing. Minsan na lang kami makapag saya, pipigilan mo pa?"

Tinignan nya ako at parang nakikipag-usap gamit ang mata. Nakipag-titigan na lang din ako sakanya at pinarating na hindi ko isusuko ang pinaglalaban ko ngayon. Bumuntong hininga sya at tinignan si Andrea.

"Before 12 AM, nandito na kayo." pagkasabi nya nun ay napangiti ako. Napa-yes naman si Andrea sa gilid ko. "Sasaran talaga kayo ng gate pag wala pa kayo dito around 12. Matutulog kayo sa kotse."

Hinawakan ako sa kamay ni Andrea at hinatak na. "Thank you!" sigaw nya at tuluyan na kaming lumabas ng gate. Dumiretso kami sa kotse nya at nakangiting umalis.

"Ang galing mo talaga, Sis!" sigaw ni Andrea habang nagda-drive. "Akala ko hindi tayo matutuloy eh."

"Hina mo kasi eh." kibit balikat kong sabi. "Just focus driving para makarating na agad tayo."