Merhaba!
Umarım gününüz iyi geçiyordur. ❤ Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın, iyi okumalar!
On Üçüncü Bölüm: Kavuşma
"Özlemek güzeldir, sonunda kavuşmak varsa."
Göz göze geldik.
Kurumuş orman yeşerdi, kanadı kırık kuş uçtu, kaybolmuş küçük çocuk ait olduğu yeri buldu.
Gözlerim gözlerindeyken öylece bekledim. Ruhsal olarak karmaşa yaşarken bedenim de karmaşa yaşıyordu. Gözlerimi birkaç kez kırptım ve gördüğüm silüeti idrak etmeye çalıştım. Bu o'ydu.
Balık için deniz, kuş için gökyüzü.
Benim için Merih.
Çok da derin olmayan bir oksijen doldurdum ciğerlerime, Merih'in kokusuna daha fazla yer kalması adına. Nihayet bedenimin kontrolünü elime alabildiğimde ona doğru koştum. Hızlı ve büyük adımlarıyla aramızdaki mesafeyi sıfırladı ve parmak uçlarımda yükselerek boynuna sıkıca sarıldım. Göz yaşlarım boynunu ıslatırken omzuna bir öpücük kondurdum ve iç çektim.
Bana sımsıkı sarılırken "Ruhumun gecesi sonlandı." diye fısıldadığını duydum. Daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi.
Kaç dakika öyle kaldık bilmiyorum. Üzerimdeki şoku atabildiğimde ellerimi Merih'in dirseklerine koyarak kendimi geri çektim ve kafamı yukarı kaldırarak ona baktım. Kızarmış gözleri ve gözlerinin altındaki morluklarla bana bakıyordu. Göz yaşlarım yüzümden boynuma doğru bir sıcaklık bırakırken zihnimde dönüp dolanan harfleri uygun oldukları yerlere yerkeştirmeye çalıştım ama başaramadım. Merih baş parmağı ile göz yaşlarımı sildi.
"Hassiktir! İyi misin sen, sarıldım böyle hayvan gibi. Bir yerine bir şey oldu mu? Bir şey yaptı mı sana orospu çocukları?"
Merih'in orantısız sesi ile sağ çaprazımızda oturan iki gencin bakışları iki saniyeliğine bizi buldu. Ardından önlerine döndüler.
"İyiyim merak etme. Bir şeyim yok."
Merih tam bir şey demek için ağzını açmıştı ki arkadan gözlerime siper edilen eller ile afalladım. Ardından kulağıma zihnimdeki en oturaklı seslerden birinin sahibinin sesi doldu.
"Naber cınım?"
Barış'ın Bugs Bunny gibi çıkardığı ses ile hızla ona doğru döndüm. Gözlerim sevgiyle kocaman açıldı ve anında ona sarıldım. Bakışlarım Barış'ın hemen yanında duran Atınç'a takıldı. Hem gülümser hem de yorgun bir ifade ile bana bakıyordu.
"Çok özledim." deyip iç çektim ve daha fazla konuşamayacağımı anlayınca sustum. Barış'ın göğüs kafesimi kıracak derecedeki sarılmasından kurtulunca Atınç'a atıldım.
"İyi misin?" diye sordu.
"İyiyim hiçbir sorun yok." dedim kendimden emin bir ifade ile.
Atınç ile de sarılmamız sonlanınca Merih elini belime koyup beni tekrardan kendine çekti. Elini yanağıma koydu, yanağımı okşarken saçlarımı öptü iki üç kez.
"Gerçekten iyisin değil mi?"
"İyiyim, gerçekten." diye yanıtladım ve "Burayı nasıl buldunuz?" diye sordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAMRA
Roman pour Adolescents"Tıpkı Feride'ye benziyorsun. Onun da seninki gibi gözleri var." dedi küçük erkek çocuk. İç çektim ve merakla ona baktım. "Feride kim?" "Kız kardeşim." "O nerede, burada mı?" "O burada değil." "Hangi yurtta kalıyor ki?" "O yurtta değil, o toprakta."...
