Gathered Memories [Acquisitive Billionaires Series #2 COMPLETED]

Chapter 25

Gabrielle Allison Leviste

"Damn you! Damn you Lucas Andromeda! How could you say that to me huh?! In the first place, you're the one who pushed me away while I'm pregnant with the twins! You choose to be with your ex-girlfriend! Paano ko sasabihin sayo ang tungkol sa kambal kung ipinagtatabuyan mo ko maging ng Mommy mo! Ang Mommy mo na naging dahilan kung bakit muntikan na akong makunan! Paano ako babalik sayo para sabihin ang bagay na ito kung ganoon lamang ang natatanggap ko tuwing pupunta ako sa inyo para sana magmakaawang bumalik ka sa akin?! And now, Khael talked to me, He said that you have dementia, and you might forget me again, Sa tingin mo maaatim kong sabihin sayo ang tungkol sa kambal at hayaan silang masanay na mayroon silang ama na anumang oras ay makakalimutan rin sila?!"

"Gabrielle..."

"Don't call my name! I hate you! Bakit hindi mo nililiwanagan ang isip mo?!"

"I'm sorry, I'm just surprised. I didn't mean to say those" marahas kong pinunasan ang aking luha at naupo na lamang sa upuan. Hindi ko na siya binigyang pansin at umiyak na lamang.

Naging tahimik ang paligid namin pagkatapos ng sigawan at pagbabangayan. Walang naglakas loob sa amin na magsalitang muli.

Isang taon na rin ang nakalipas noong huling beses akong magalit sa kanya, hindi ko inaasahan na mauulit iyon ngayon.

Sobrang bigat ng nararamdaman ko, Hindi ko inakala na mapagsasalitaan niya ako ng mga ganoong bagay. Sobrang sakit niyang magsalita.

Napapikit ako at napatakip ng aking mukha gamit ang aking kamay. Ramdam ko na nanatili lamang siyang nakatayo.

Ilang sandali lang ay narinig ko na ang pagbukas ng kwarto. Nag-angat ako ng tingin at nakita kong papalapit sa amin si Khael.

"Gabrielle, Lucas, she's fine now. Let's wait for her fast recovery. Mauuna na ako sa inyo. May iba pa kasi akong pasyente. Lucas, treat your wounds in your knuckles you piece of sh*t." sabi niya lamang at iniwanan na kaming dalawa ni Lucas.

Malakas naman akong napabuntong hininga. Tila natanggalan ako ng tinik sa dibdib. Naging kampante na ang pakiramdam ko. Mabuti na lang at ayos na ang kalagayan ng anak ko.

"Gabrielle, I'm here now." napatingin naman ako sa bulto ni Kuya Gabriel na naglalakad papalapit sa akin.

"Kuya." minuwestrahan ko siyang maupo sa aking tabi.

"How's the baby girl?" tanong niya sa akin.

"She's fine now Kuya. And I thank God for that." sabi ko sa kanya.

"I feel okay now. You should go home first Gabrielle, bilin sa akin ni Mommy na pauwiin ka na muna. Ako na muna ang magbabantay kay Aquila. You can go back here tomorrow morning. Nasa ibaba ang driver natin, nasa main entrance lang siya." sabi ni Kuya Gabriel kaya tumango na ako sa kanya dahil ramdam ko na rin ang pagod.

"Hindi rin ako aalis dito, babantayan ko ang anak ko." sabi ni Lucas.

Tumayo na ako at umalis na sa waiting area. Kampante naman ako dahil alam kong hinding-hindi papabayaan ni Kuya Gabriel ang anak ko.

Alam kong mahal na mahal ni Kuya Gabriel ang kambal ko, alam kong hindi niya hahayaang hindi makauwi sa akin ang anak ko.

Dahan-dahan ang naging lakad ko papaalis. Ipinagala ko ang aking mata para hagilapin ang aming driver. Pipikit-pikit na rin ang mata ko sa antok, ala una na kasi ng madaling araw sa ngayon.

At dahil nga nanghihina na rin ako sa pagod, wala na ni katiting na lakas ang mayroon ako. Abot-abot na kaba na lamang ang aking naramdaman nang bilang may marahas na humila sa akin. Hindi ko na nagawa pang sumigaw at lumaban para humingi ng tulong lalo na't pinuwersa nilang takpan ang aking ilong gamit ang panyong tiyak kong may halong pampatulog. Ilang segundo lang ang aking itinigal at tuluyan na akong kinain ng dilim.

Masakit na katawan at makirot na mga sugat ang naging dahilan para bumalik ako sa aking ulirat. Nakangising nagmamaneho at sumisipol pa na tila nanalo sa lotto, iyan ang bumungad sa akin nang imulat ko ang aking mga mata.

Akmang susubukan kong sumigaw nang maramdamang may nakatapal na packaging tape sa aking bibig. Hindi ko maiwasang mapaluha sa kalagayan ko, I feel so helpless, the pain and tiredness are consuming me and that's made my situation even worse.

But then I was more frightened the moment I saw that devilish smirk of the person who ruined everything I and Lucas had, from up to the past and up until now. Katrina is here. She's the one who keeps on ruining my life.

"Hey b*tch. Long time no see huh? Ang tagal rin pala kitang hinayaan na maging masaya. Akala mo ba hahayaan kong kunin mo sa akin si Lucas?" 

"Uhmmm! Uhmmmm!" pag-iingay ko. Galit ang aking nararamdaman, gustong-gusto ko siyang saktan, at iparamdam sa kaniya lahat ng ginagawa niya sa akin.

"Shut up your f*cking mouth b*tch. Walang makakarinig sayo rito at makakakita. We're in in middle of nowhere." mas lumawak pa ang ngisi nito habang padilim ng padilim ang paligid.

Puno ng mga puno. Walang kahit ano bukod sa lubak-lubak na kalsada at mga puno.

Sinong tutulong sa akin? May tutulong pa ba sa akin? O hanggang dito na lang talaga ako?

"I will bury you alive after torturing you, that's fun right?" 

This girl is a f*cking psychopath. It's fine with me, as long as she can't lay her hands to my twins and to Lucas. 

"I need to kill you the soonest that I can. Para naman wala ng sagabal sa pagmamahalan namin ni Lucas."

"Ano kayang mararamdaman mo kapag nakita mo na ang lugar kung saan kita papatayin? I can't wait to see you look like a scaredy cat."

The last thing I was hoping was that maybe, maybe someone noticed my sudden disappearance and found me. I can't die yet, I'm a mother. I still need to guide my children and watch them grow.

"Start praying b*tch. Baka maawa sayo ang langit at mahirapan na naman ako." She laughed like a evil. 

"Marami akong ihinanda para pahirapan ka, tulad ng pagpapahirap mo sa akin na makuha si Lucas dahil sagabal ka." sabi ni Katrina at ihininto na ang sasakyan.

Naparaming tauhan ni Katrina na nakapalibot sa isang maliit na lumang bahay sa gitna ng kawalan. Nasa isang kagubatan na mahirap puntahan.

Tinanggal ni Katrina ang tali sa aking mga paa at marahas akong hinila palabas ng kotse. Nasugatan ang aking binti dahil sa nakausling yero sa pintuan ng lumang kotse. Madami ang dugong tumutulo roon, hindi ko na makita nang maayos ang paligid dahil sa pangingilid ng mga luha sa aking mata. Pumasok sila sa loob ng bahay, maalikabok, madumi at madilim. 

Itinulak niya ako nang marahas papaupo sa sahig. Pakiramdam ko ay nabali na ang aking buto sa bandang baywang dahil sa lakas noon. 

"I can't wait to see you cry in pain, and beg me to stop torturing you."

"You're still praying hmmm... Tama lang iyan, kailangan mong magdasal ng magdasal para naman magmukha kang tanga sa harap ko. Sa tingin mo ba may iba pang nakakaalam ng lugar na ito? Walang tutulong sayo para makaalis dito. Wala ka ng kawala sa akin. Papahirapan kita rito hanggang sa magmakaawa kang patayin na lang kita. I will torture you para naman may thrill haha. Para naman bawing-bawi ako sa lahat ng pangingialam at pagsingit mo sa relasyon namin ni Lucas. Accept the truth that one of these days, you're finally dead. Mamamatay ka na. Papatayin kita! Naiintindihan mo?!"

~0~

Please don't forget to vote and comment for more updates! Every vote and comment will be highly appreciated!

NO PLAGIARISM. PLAGIARISM IS A CRIME.

(I worked hard for this. So you better work on your own story.)

@_Sodaaaaa | 2020