🍀
Alarmım çalınca yatağımdan kalktım. Zaten 2 saat uyuduktan sonra uyanmıştım. Oldukça gergin ve heyecanlıydım. Mutfağa indim. Hadi ben dışarı çıkacağım ev ahalisi neden ayakta?
“Günaydın millet.”
“Günaydın kızım. Kahvaltımızı edelim de çıkalım.”
Nereye çıkıyoruz hop?
“Nereye gidiyorsunuz?”
3’ünü işaret ederek konuşmuştum.
“Amcanlara gidiyoruz.”
Babamda hepimizi göstermişti.
“Ben gelmem.”
Gelemem baba.
“Ne demek gelmem? Babaannen halana Ankara’ya gidecek. Kaç ay görmeyeceksin. Geliyorsun bitti.”
“Baba bu son anda haber verilmez ki. Sözüm var benim arkadaşlara.”
“Kaçmıyor arkadaşlar.”
“Baba 2 hafta önce söz verdim. Cayamam siz gidin selam söylersiniz.”
Sofradan kalkıp odama yöneldim.
“Mehir buraya gel.”
Babamı dinlemeden odama girdim. Bugün o kafeye gitmek zorundaydım. 2 haftadır bunu bekliyoruz.
“Kızım masadan kalkıp gelmen olmadı.”
“Anne sana da bir hafta öncesinden haber verdim hafta sonu çıkacağımı.”
“Unutmuşum. Babanla konuşurum ben. Sen kimle buluşacaksın?”
“Akşam anlatayım olur mu? Yarım saat kaybettim bile geç kalmak istemiyorum.”
“Tamam babanla konuş çıkmadan.”
Tam duşa girecektim. Melis ve İzem’in görüntülü aradığını gördüm.
“Hızlı söyleyin.”
“Duşa girmedin mi sen?”
İzo bildiğiniz cırladı.
“Cırlama babamla sorun çıktı giriyorum şimdi.”
“Çıkınca ara bizi çabuk. Geç kalacaksın.”
Hızlı bir duş alıp çıktım. 45 dakika sonra evden çıkmam gerekiyordu. Önceden hazırladığım siyah kotumu ve siyah pantolonumu üstüme geçirdim.Kurutma makinesini fişe takarken kızları aradım.
“Ne giydin bakayım?”
Aynanın karşısına geçip gösterdim.
“Cenazeye gidiyormuş gibi niye giyindin kızım?”
“O istedi sanırım daha rahat tanımak için.”
“Kolyeyi unutma.”
İzem’in hatırlatmasıyla kolyemi de taktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR TAHAYYÜL MESELESİ | YARI TEXTİNG
Teen FictionBu hikâye bildikleriniz farklı. Bu kitapta normal yok. 🍀 Tahayyül: Hayalde canlandırma
