BİR TAHAYYÜL MESELESİ | YARI TEXTİNG

1.4

🍀

Koşarak okula girdim. Yine geç kalmıştım. Şaşırdık mı? Tabi ki hayır.

Kapıyı çalıp sınıfa girdim.

“Kusura bakmayın hocam.”

Sütun Banu’nun dersiymiş of. Almaz o şimdi.

“Tahtadaki soruyu çözersen girebilirsin.”

Tohtodoki soroyu çozorson gorobolorson

Tam olarak böyle çıkmıştı ama olsun. O kadar şişirtirsen böyle olursun. Neyse kendi tercihi.

Soruyu Allah’tan yapabilmiştim de derse girdim.

Çimen: Yetiştin mi derse?

Çilli: Yetişemedim ama girdim.

Çimen: Dinle de bari dikkat çekme.

Dediğini yapıp dersi dinledim. Bugün ki sınavım ilklere göre daha kolaydı. Haliyle daha iyi geçmişti. Öğle arasında canım aşırı kahve istemişti.

“Kantine iniyorum. Geliyor musun?”

“Olur.”                              

İzemle kahvelerimizi alıp bir masaya oturduk. Ben Çimenle mesajlaşıyordum. O da telefonuna bakıyordu.

Çimen: Okul çok sıkıcı be.

Çilli: Evet ay. Kavga falan da olmuyor.

Eğlence anlayışım bu kadardı teşekkürler.

Çimen: Eğlence anlayışın beni benden alıyor.

Çilli: Tabi oğlum.

“Selam.”

Oturmadan izin mi isteseydin acaba. Kafamı telefonumdan kaldırıp kim olduğuna baktım. Ana dün istek atan çocuktu. İsteğine ellememiştim.

“Oturdum böyle ama.”

“Sorun yok.”   

Var İzem.

“Tanışmadık seninle Koray ben.”

Elini uzattı ama sıkmadım.

“Mehir.”

“Dün sana istek atmıştım ama kabul etmedin. Görmedin mi?”

“Yoo gördüm.”

İzem dirseğiyle karnımı deşti. Ona ters bir bakış attım. Umarım Çimen değilsindir Koray. Çimen bu kadar itici olamaz.

“Ama etmedin?”

“Tanımadıklarımınkini etmiyorum.”

“Edeceksin yani.”

“Nah.”

“Anlamadım.”