Summer Rain

5.Bölüm

Baya kısa bir bölüm oldu. Bunu bile acele yazdım çünkü tabletten yazıyorum ve yurtdışındayım. Bu yüzden hergün geziyoruz.

Neyse hatalar varsa kusura bakmayın :)

Beatrix'in yanımıza gelmesiyle kafamı kaldırdım. Elindeki tepsiyi masaya koydu.

"Ders çalışırken atıştırmak iyidir." gülümsedi ve bana bir şey ifade edermişcesine bakıp tekrar içeri girdi. Luke ile bahçede ders çalışıyorduk. Hava hafif soğuktu ama dondurucu derecede değildi.

Beatrix'in getirdiği tepsiden çayımı aldım ve ellerimi bardağıma sarıp ısınmaya çalıştım. Bu arada Luke'a da bakıyorum. Kafamda dersten çok karmaşık sorular vardı.

-Beni gerçekten seviyor mu?

-Kaç kişiyle çıktı?

-Eğer seviyorsa, neden ben? - ve bunun gibi bir sürü soru.

''Pekala, şimdi anladın mı?'' sesle irkildim. Düşüncelerimi bir kenara itip Luke'un sorusuna odaklandım. Ders çalışıyorduk ama odaklanamıyordum.

''Evet, yani...sanırım.'' dedim bakışlarımı ondan kaçırarak.

''O zaman soru sorarsam cevaplayabilirsin?'' 

''Sanırım, evet.'' 

''Viyana kuşatması neden bitmiş?''

''Etrafta atacak kuş kalmadığı için mi?'' dediğimde homurdandı. Daha sonra başını kitaba koydu. Sıkılmakta haklıydı. Saatlerdir aynı konu üzerine deyiniyorduk. Artık içim dışım Viyana olmuştu ve beynim işlediğimiz konuları unutmaya başlıyordu. Ders çalışmak bence tam Luke'a göre, bana değil.

"Ders çalışmaya konsantre olamıyor olabilirsin, bunun nedeninin çekici cazibem olduğunu biliyorum. Ama biraz konsantre olmayı denesen?" diye yalvardı. Ona vurmak istiyordum ama yapamıyordum. Bir şey beni engelliyor gibiydi. Bunun yerine sakince oturduğum yerden kalktım ve balkon kapısına ilerlemeye başladım. Bir süre sonra yavaşça Luke'un da arkamdan geldiğini biliyordum.

Kapıyı açtım ve arkamdan kilitledim. Luke kafası karışmış bir şekilde bana bakıyordu.

"Umarım caziben seni eve sokabilir, Luki." gülümsedim ve perdeyi çektim. Zafer sevinciyle gülerken salondakilerin şaşkınca bana baktıklarını fark ettim. Ne hoş.